Ο Σοροπτιμιστικός Όμιλος Κέρκυρας για την Παγκόσμια Ημέρα Νερού

Ανακοίνωση του Σοροπτιμιστικού Ομίλου Κέρκυρας για την 22 Μαρτίου – Παγκόσμια Ημέρα Νερού.

Η ανακοίνωση

Η ημέρα αυτή καθιερώθηκε απ’ τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών το 1992. Με στόχο την ευαισθητοποίηση στην βελτίωση πρόσβασης σε καθαρό νερό και εγκαταστάσεις υγιεινής σε όλον τον κόσμο.
Νερό, το πολυτιμότερο ίσως αγαθό που μας προσφέρει η φύση. Αναμφίβολα απαραίτητος παράγοντας για την ανάπτυξη, την υγιεινή διαβίωση, την ίδια την ζωή. Ένα καθημερινό κοινό αγαθό.
Όμως, αυτή η πηγή ζωής αποτελεί σήμερα ένα απ’ τα σοβαρότερα περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη μας, από την απειλούμενη έλλειψή του και, φυσικά, ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη ζωή, κυρίως των μελλοντικών γενεών. Λένε ότι, τις επόμενες δεκαετίες ο έλεγχος του νερού θα είναι το ίδιο σημαντικός με τον έλεγχο του πετρελαίου και αιτία πολέμου. Ας ευχηθούμε πως όχι, κι’ ας κάνουμε τώρα, σήμερα, ό,τι μπορούμε, έχοντας στο νου μας πως η μεγαλύτερη πηγή νερού είναι η οικονομία του. Ας φροντίσουμε λοιπόν όλοι γι’ αυτό αν θέλουμε να υπάρξει μέλλον.
Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία του Διεθνούς Σοροπτιμισμού, στην οποία ανήκει η Σοροπτιμιστική Ένωση Ελλάδας, συνεπώς και ο Σοροπτιμιστικός Όμιλος Κέρκυρας, συμμετέχει δραστήρια σε προγράμματα που αφορούν στο νερό, προγράμματα ενημέρωσης και δράσεις για να ευαισθητοποιηθεί η κοινωνία και να προστατέψει αυτό που η φύση έχει δημιουργήσει, το νερό.
Και κλείνω το μικρό αυτό κείμενο με παροιμιακές εκφράσεις της γλώσσας μας για το νερό, ίσως γνωστές, ίσως άγνωστες, που δείχνουν πόσο δεμένη είναι η ζωή μας μ’ αυτό:
– σηκώνει νερό η κουβέντα
– ρίχνω νερό στο κρασί μου
– πήγε στη βρύση και νερό δεν ήπιε
– έβαλε το νερό στ’ αυλάκι
– το έμαθε νεράκι, το ξέρει
– κάνει νερά
– πίνω νερό στ’ όνομά του
– είμαστε έξω απ’ τα νερά μας
– πνίγεται σε μια κουταλιά νερό
– της λησμονιάς το νερό
– έκανε μια τρύπα στο νερό
– μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό
– σαν τα κρύα τα νερά
– τον φέρνω στα νερά μου
– ήπιε το αμίλητο νερό
– θολώνω τα νερά
– ψαρεύω σε θολά νερά
– ό,τι είπαμε, νερό κι αλάτι
– το αίμα νερό δεν γίνεται
– είπαμε το νερό νεράκι