Ίσως λίγο υπερβολική αλλά ίσως κι επίκαιρη είναι η φράση του Εμμανουήλ Ροΐδη, σημαντικός Έλληνας λογοτέχνης και δοκιμιογράφος, ο οποίος έλεγε, «Ως οι Ινδοί εις φυλάς, ούτω και οι Έλληνες διαιρούνται εις τρεις κατηγορίας: α) Εις συμπολιτευόμενους, ήτοι έχοντας κοχλιάριον να βυθίζωσιν εις την χύτραν του προϋπολογισμού. Β) Εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον και ζητούντας εν παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον. Γ) Εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχοντας κοχλιάριον ούτε ζητούντας, αλλ’ επιφορτισμένους να γεμίζωσι την χύτραν διά του ιδρώτος των». Για την φημολογούμενη επάνοδο στην κεντρική πολιτική σκηνή με νέα κόμματα, από τους πρώην πρωθυπουργούς, Αντώνη Σαμαρά και Αλέξη Τσίπρα, είναι επίκαιρη η φράση του Γερμανού συγγραφέα, Μπέρτολτ Μπρεχτ, (1898-1956), «Το να ανακατεύει κανείς κρασιά μπορεί να είναι λάθος, αλλά η παλιά και η νέα σοφία ανακατεύονται θαυμάσια».
Η πολιτική μπροστά στον καθρέπτη της
Η πολιτική ζωή της χώρας στροβιλίζεται στους γοργούς ρυθμούς των εναλλασσόμενων προανακριτικών επιτροπών και στους συχνά – πυκνά εμφανιζόμενους αρνητικούς αιφνιδιασμούς στην εξωτερική μας πολιτική.
Στην εσωτερική μας πολιτική, πριν καν συγκροτηθεί η Προανακριτική Επιτροπή για τον Κώστα Αχιλλέα Καραμανλή, στην Βουλή διαβιβάστηκε ήδη η δικογραφία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, που εμπλέκει στο μέγα σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, για κακοδιαχείριση ευρωπαϊκών κονδυλίων – επιχορηγήσεων προς αγρότες, – ύψους 2,9 δις από το 2019 κι εντεύθεν κι ενώ η χώρα μας έχει ήδη πληρώσει πρόστιμο 415 εκατ. ευρώ – , τους δύο πρώην υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης, Μάκη Βορίδη και Λευτέρη Αυγενάκη για το αδίκημα της απιστίας κατά την εκτέλεση των υπουργικών τους καθηκόντων. Επιπλέον, οι πληροφορίες επιμένουν πως ακολουθούν κι άλλες δικογραφίες για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, στον αμαρτωλό ΟΠΕΚΕΠΕ.
Στην εξωτερική μας πολιτική, η οικεία πολιτική ηγεσία, δείχνει να έχει πλήρως αιφνιδιαστεί από την απόφαση της κυβέρνησης της Λιβύης να εφαρμόσει πλήρως το Τουρκολυβικό Μνημόνιο, το οποίο η κυβέρνηση των Αθηνών θεωρούσε παράνομο κι ως τούτο ανεφάρμοστο. Αν αυτού, και λίγες μόλις ημέρες πριν την επίσημη επίσκεψη του Έλληνα υπουργού εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη, στην Τρίπολη, το υπουργείο Εξωτερικών της Λιβύης απέρριψε την απόφαση της Ελλάδας να ξεκινήσει διεθνή διαγωνισμό για την εξερεύνηση υδρογονανθράκων σε περιοχές νότια της Κρήτης, καθώς ορισμένα από τα οικόπεδα αυτά βρίσκονται σε περιοχές που αμφισβητούνται από την κυβέρνηση της Λιβύης, κι άρα η ελληνική απόφαση συνιστά κατάφωρη παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Λιβύης. Ταυτόχρονα δε, προειδοποιεί πως, η μονομερής ενέργεια της Ελλάδας θα οδηγήσει μόνο σε μεγαλύτερη ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο.
Εφ΄ όλων των προαναφερθέντων θεμάτων, κυβέρνηση κι αντιπολίτευση αρκούνται κι αναλίσκονται σε αλληλοκαταγγελίες, για την τραγωδία των Τεμπών, αλλά ουδείς προτείνει κάτι το συγκεκριμένο για την απόκτηση ασφαλούς σιδηροδρόμου…, για την κακοδιαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων – επιχορηγήσεων προς τους αγρότες, αλλά ουδείς αγγίζει το μέγα θέμα της αναδιάρθρωσης κι αναζωογόνησης του πρωτογενούς τομέα της εθνικής μας οικονομίας…, για τους όντως λανθασμένους χειρισμούς της κυβέρνησης στο θέμα του Τουρκολυβικού Μνημονίου, αλλά ουδείς εμβαθύνει τη μέγιστη παθογένεια της εξωτερικής μας πολιτικής με τη συνεχιζόμενη αναβάθμιση του διπλωματικού ρόλου της Τουρκίας σε βαλκανικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο σε αντίθεση με τον ολοένα αυξανόμενο διπλωματικό απομονωτισμό της Ελλάδας.
Η ελλειμματική αντιπολίτευση
Όλες οι μετρήσεις των εκλογικών τάσεων της κοινής γνώμης φέρουν την Νέα Δημοκρατία πρώτη μεν, αλλά μακράν απέχουσα από την δυνατότητα τα σχηματίσει κοινοβουλευτικά αυτοδύναμη κυβέρνηση. Τα πάσης φύσεως λεγόμενα περί εξάντλησης της τετραετίας, διενέργειας εκλογών την Άνοιξη του 2027 και με αυτοδύναμη την γαλάζια παράταξη είναι απλά όνειρα θερινής νυχτός. Απλά, η Νέα Δημοκρατία παίζει μόνη της και ο Κυριάκος Μητσοτάκης παίζει με τον εκατό του και με την πλατιά αντιμητσοτακική πτέρυγα της γαλάζιας παράταξης, η οποία θέλει μεν να κρατήσει τη διακυβέρνηση της χώρας, αλλά με άλλο καπετάνιο στο πηδάλιο. Σ αυτό το κλίμα και πνεύμα, εμφανίζεται ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, ως ο θεματοφύλακας του ιερού ιδεολογικού δισκοπότηρου της παραδοσιακής κεντροδεξιάς, η οποία αλώθηκε από τους ΠΑΣΟΚους, μονίμως άριστους εραστές της κάθε εξουσίας.
Στην άλλη πλευρά του φεγγαριού στην Κεντροαριστερά, η αντιπολίτευση μόνο πολιτική και κοινωνική θλίψη μπορεί να προκαλεί. Η προανακριτική για τον Κώστα Αχιλλέα Καραμανλή, ήταν απλά μια ακόμη χαμένη ευκαιρία να εμφανιστεί ενωμένη η «κυβερνώσα» κεντροαριστερά και μια κοινή εμφάνιση να αποτελέσει έναυσμα για ανασυγκρότηση του προοδευτικού χώρου και τη σύνταξη – παρουσίαση ενός πειστικού, εναλλακτικού σχεδίου διακυβέρνησης της χώρας.
Η αντιπολίτευση δεν κατανοεί ότι σε δημοσκόπηση της ALCO, το 56% θέλει να διαμαρτυρηθεί στην κάλπη, αλλά το 53% δεν «βλέπει» εναλλακτική πρόταση. Το πιο πολιτικά τρομακτικό εύρημα της δημοσκόπησης, δεν είναι το 25% της Νέας Δημοκρατίας, ούτε το 10,7% του ΠΑΣΟΚ ή το 5% του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Είναι το 53% του Κανένα, το φάντασμα της κάλπης που στοιχειώνει τόσο την κυβέρνηση, όσο και την αντιπολίτευση.
Ποιος ο πολιτικός ρόλος του Αντώνη Σαμαρά
Ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, έδωσε το παρόν, στην παρουσίαση του βιβλίου του Σταύρου Λυγερού, «οι αθέατες όψεις του πολέμου στην Ουκρανία», στο Πολεμικό Μουσείο, μαζί με τον πρώην πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή. Ο κ. Σαμαράς, ξεδίπλωσε όλες τις διαφωνίες του για την Εξωτερική Πολιτική της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη και αναφερόμενος στη θεωρία των «ήρεμων νερών» τόνισε, ότι, «δεν είναι ήρεμα νερά, είναι τρικυμία εν κρανίω. Και έχουμε ήρεμα νερά όχι επειδή αυτοί δεν προκαλούν, αλλά επειδή εμείς δεν αντιδρούμε».
«Ήμασταν οι πιο καλοί μαθητές, οι απουσιολόγοι, μίας παγκόσμιας τάξης που όμως πια δεν υπάρχει. Ήμασταν καλοί μαθητές στα πάντα αλλά αμελείς μαθητές στα δικά μας συμφέροντα», τόνισε ο Αντώνης Σαμαράς σε μία ευθεία βολή προς την κυβέρνηση.
Πέραν των όσων είπε, ο Αντώνης Σαμαράς, για το λίαν αγαπητό του θέμα, την εξωτερική πολιτική, σημασία καθοριστική και κυρίαρχη έχει το γεγονός, ότι την ίδια πολιτική άποψη συμμερίζονται, ο επίσης πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, καθώς και οι πολιτικοί μέντορές του, ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, και ο πρώην υφυπουργός εξωτερικών και καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Διεθνούς Δικαίου, Γιάννης Βαληνάκης.
Πάντα ταύτα και σε συνδυασμό με τις επίμονες και συνεχιζόμενες φήμες περί ίδρυσης νέου κόμματος, στον χώρο της ευρύτερης κεντροδεξιάς από τον Αντώνη Σαμαρά, καθιστούν τον πρώην πρωθυπουργό, καθοριστικό παίχτη στο συγκεκριμένο πολιτικό χώρο καθώς οι απόψεις βρίσκουν απήχηση σε ένα ευρύτερο κοινό και δη σε περίοδο κατά την οποία η Νέα Δημοκρατία παλεύει να διατηρηθεί στα εκλογικά ποσοστά των τελευταίων εκλογών.
Τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων, προσδίδουν μια άνεση στους ψηφοφόρους της γαλάζιας παράταξης, να ψηφίσουν ένα ενδεχόμενο κόμμα υπό τον Αντώνη Σαμαρά, το οποίο είναι πιο κοντά στις ιδεολογικές τους ρίζες, χωρίς να ριψοκινδυνεύουν να απωλέσουν την πολυπόθητη και ΄
ήδη απολεσθείσα κοινοβουλευτική αυτοδυναμία. Αντίθετα, αναδεικνύουν το ενδεχόμενο κόμμα Σαμαρά, έστω και με μικρό ποσοστό, καθοριστικό παράγοντα στις μετεκλογικές διεργασίες σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας κι επιλογής πρωθυπουργού.
Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας.;
Στην κεντροαριστερά, ο Αλέξης Τσίπρας, έχει αποφασίσει να ιδρύσει νέο κόμμα. Έχει επίσης ληφθεί και η απόφαση να παραιτηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και να είναι ανεξάρτητος βουλευτής όταν θα απευθύνει κάλεσμα στην ευρύτερη κεντροαριστερά να τον πλαισιώσει. Το ερώτημα που παραμένει αναπάντητο, είναι το Πότε… !!!
Αναμφίβολα, οι επιθέσεις που θα δεχτεί ο πρώην πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, θα είναι πολλές, από πολλά μέτωπα και δυναμικές. Κατ’ αρχήν θα δεχθεί την επίθεση ενός σκληρού ΠΑΣΟΚ, που δεν ξεχνά, ότι του κατέκτησε κομματικά εδάφη από το 2012 κι εντεύθεν, από τους σκληρούς αντιμνημονιακούς του ΜΕΡΑ25 του Γιάννη Βαρουφάκη, της Πλεύσης Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου και από όσους έχουν ακολουθήσει τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, οι οποίοι τον θεωρούν «πολιτικό προδότη».
Το κοινό στο οποίο κυρίως θα απευθυνθεί ο Αλέξης Τσίπρας, προσδιορίζεται σε ένα 25% με 27%, που εγκατέλειψε τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, στις εκλογές του 2023, ανήκε το περήφανο 31,58%, των εκλογών του 2019 και απέχει από τις εκλογικές και πολιτικές διεργασίες, επειδή ο πρώην πρωθυπουργός, δεν τήρησε τις υποσχέσεις περί αναδιοργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, που έδωσε το βράδυ της ήττας, 7 Ιουλίου 2019. Αυτό το κοινό είναι το πιο δύσκολα προσεγγίσιμο. Απαιτεί δυναμική ηγεσία, ικανή ομάδα και πειστικό σχέδιο διακυβέρνησης.
Μπαίνουν ξανά στό παιχνίδι οί απορριφθέντες παλαιοί άχρηστοι νά ξανασώσουν τήν Ελλάδα !