Παιδιά ενός άλλου θεού…

Σύμφωνα με την Unicef, 152 εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο εργάζονται. Φυσικά ο αριθμός αυτός δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα αυτής της τραγωδίας, αφού αναφέρεται στις συνήθεις «ύποπτες» περιοχές Αφρικής και Ασίας, αφήνοντας απ’ έξω την πολιτισμένη Ευρώπη και τη βιομηχανία παραγωγής δισεκατομμυριούχων, τις ΗΠΑ!

Η έρευνα δεν αναφέρει περιπτώσεις παιδικής εργασίας στα αμερικανικά πατατοχώραφα της βόρειας Καρολίνας από μικρούς “Εστεμπάν”, που μπαίνουν «παράνομα» από το Μεξικό και μαζεύουν πατάτες στη δούλεψη μεγάλων γαιοκτημόνων…

Όπως αναφέρει η ανθρωπιστική οργάνωση Human Rights Watchόπως, στις αμερικανικές φάρμες απασχολούνται πάνω από 500.000 παιδιά! «Από 12 χρονών επιτρέπεται να δουλεύουν πολλές ώρες στα χωράφια, ακόμα και από δέκα χρονών, εάν υπάρχει η συναίνεση των γονιών. Αν εργάζονται σε βιομηχανία, υπάρχει λίγο καλύτερη προστασία. Οι αμερικανικοί νόμοι για την παιδική εργασία έχουν παρελθόν πλέον των 70 ετών και αρκετές φορές δεν εξασφαλίζουν στοιχειώδη προστασία…».

Πολλοί πιστεύουν ότι στην Ευρώπη το φαινόμενο της παιδικής εργασίας, έχει εξαλειφθεί. Αυτό βεβαίως οφείλεται και στο γεγονός πως οι έρευνες δεν αναφέρονται στον ευρωπαϊκό χώρο. Κι όμως αυτή η παράλειψη δεν αθωώνει την πλούσια Γηραιά Ήπειρο, από την οποία η παιδική εργασία δεν εξαφανίστηκε ποτέ, πόσο μάλλον τώρα που με τη κρίση μεγαλώνει.

Τα μεγαλύτερα ποσοστά παιδικής εργασίας τα συναντάμε στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης και βέβαια στις περισσότερες χώρες του Νότου. Η Νάπολη είναι μια από τις φτωχότερες πόλεις της Ιταλίας. Εκεί χιλιάδες μικρά παιδιά εργάζονται, στοιβάζοντας πακέτα στα σούπερ μάρκετ ή κουβαλώντας τα ψώνια στους πελάτες, για δέκα ώρες τη μέρα, με ένα ευρώ την ώρα… Όλα αυτά σε μια Ιταλία, την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης και στο κλαμπ των G7, όπου παρ’ όλα αυτά η παιδική εργασία με ένα ευρώ την ώρα ανθεί!!!

Η παιδική εργασία ευδοκιμεί και στην Πορτογαλία του τουριστικού θαύματος. Πολλά παιδιά σ’ αυτή τη χώρα της Ιβηρικής χερσονήσου παρατάνε το σχολείο για να δουλέψουν, κυρίως στα χωράφια, την κλωστοϋφαντουργία αλλά και την υποδηματοποιία. Στη βόρεια Πορτογαλία πολλά δωδεκάχρονα δουλεύουν στις βιοτεχνίες παπουτσιών για 30 λεπτά την ώρα…

Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα στην ανατολική Ευρώπη, όπου με την κατάρρευση του προηγούμενου συστήματος η όποια κοινωνική προστασία έγινε παρελθόν… Η άλλοτε δωρεάν εκπαίδευση τώρα κοστίζει μια περιουσία που η φτωχή πλειοψηφία αδυνατεί να καλύψει κι έτσι τα παιδιά από νωρίς τραβάνε για το μεροκάματο του τρόμου…

Από όλο αυτό το «παραγωγικό» κάδρο δεν ήταν δυνατόν να λείψει η Ελλάδα του Μητσοτάκη. Έστω και με κάποια καθυστέρηση το υπουργείο Εργασίας σε συνεργασία με το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο κάνουν πράξη και στη χώρα μας επισήμως πλέον την παιδική εργασία! Το «υλικό» είναι 16χρονα παιδιά που διαβιούν σε δομές φροντίδας ανηλίκων…

Πρόκειται για μια «ομαλή αποϊδρυματοποίηση των παιδιών», μας καθησυχάζει η υφυπουργός Δόμνα Μιχαηλίδου και ο πρόεδρος των Ξενοδόχων, Βασιλικός, από δίπλα μας διαβεβαιώνει ότι προσφέρουν στα παιδιά «κοινωνική αλληλεγγύη» από τα «δομικά στοιχεία που έχει στο DNA το ελληνικό ξενοδοχείο»! Όμορφος κόσμος νεοφιλελεύθερος και μεγαλοεργοδοτικά πλασμένος!

Και πολύ που άργησαν τα «δομικά στοιχεία» των εν λόγω να εκφράσουν την «κοινωνική τους αλληλεγγύη» στα παιδιά. Όταν ο καπιταλισμός σ’ ολόκληρο το πλανήτη «αξιοποιεί» τη φρέσκια σάρκα με κάθε κερδοφόρο τρόπο, είναι δυνατόν η χώρα μας να υστερεί ακόμα και σε αυτό τον τομέα;

Εξάλλου και η σιγή εκείνων που η «ευαισθησία» τους θα έπρεπε να προστατεύει τα παιδιά ενός άλλου θεού δείχνει πως η «κοινωνική αλληλεγγύη» του συστήματος, είναι παιδικά μεροκάματα πιο κάτω και από τον κατώτατο μισθό πείνας…