Πριν από αρκετά χρόνια η Κέρκυρα αντιμετώπισε μία …πρόσθετη ‘απειλή’: την κατασκευή ενός νέου λυρικού θεάτρου κοντά στην Βίλα-Ρόσα στα Παγκρατέϊκα…
Αρκετοί συμπολίτες υποστήριξαν την υλοποίηση αυτού του έργου, που απλά θα κατάφερνε …να διευρύνει τον κατάλογο των εγκαταλειμμένων και φυσιολογικά καταρεόντων κτισμάτων της πόλης…
Αυτή θα ήταν η αδήριτη μοίρα ενός χώρου, που η βιωσιμότητά του απαιτούσε αριθμό παραστάσεων και πλήθος κοινού πολύ μεγαλύτερο από αυτό, που θα μπορούσε υπό τις καλύτερες συνθήκες να εξασφαλίσει η πόλη μας. Και από την άλλη, είναι γνωστό το επικρατούν πνεύμα και η πρακτική συντήρησης, αποκατάστασης και ανάδειξης των κτιρίων της πόλης…
Ένα τέτοιο σχέδιο εξάλλου, ήταν πρόκληση για γέλια και για κλάματα για μία πόλη, που διέθετε το γνωστό αριστουργηματικό αρχιτεκτονικά δημοτικό Θέατρο, που πληγώθηκε από τις Γερμανικές εμπρηστικές βόμβες και γκρεμίστηκε με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Κέρκυρας.
Πρόκληση-χαστούκι για το τερατούργημα, που το αντικατάστησε και που παρουσιάζει μύρια όσα προβλήματα από την κατασκευή του αλλά και στην διαδρομή του χρόνου.
Παρά το γεγονός, ότι σκέψεις για γκρέμισμα αυτού του ανοσιουργήματος είναι συναισθηματικά ελκυστικές, κινδυνεύουν να προαγάγουν, στο κλίμα της πολιτικής αβελτηρίας και ασυνέπειας που μαστίζει τον τόπο, την οριστική κατάργηση του δημοτικού θεάτρου!!!
Σήμερα, ξανανοίγει η συζήτηση για την αισθητική και λειτουργική αποκατάσταση του υπάρχοντος κτιρίου… Διακηρύξεις για αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις, που θα δένουν το οίκημα με τον υπόλοιπο ιστό της περιοχής… Αναφορά και σε εσωτερικές αλλαγές, που θα αφορούν τα πολλά και δομικά του προβλήματα…
Τί να πούμε; Μακάρι!!! Ζούμε σε ένα τόπο, που μας επιβάλλει μεγάλη επιφυλακτικότητα ακόμη και στις πιο προφανώς δεσμευτικές αποφάσεις…
Απλά θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε, πως ΑΝ το έργο υλοποιηθεί θα ήταν μία χρυσή ευκαιρία για την ηχητική αναβάθμιση της αίθουσας του Θεάτρου… Το κόστος ενός τέτοιου έργου (προσθήκη-επικάλυψη ξύλινων επιφανειών στο εσωτερικό) βρίσκεται στις λογικά δυνατές χρηματοδοτήσεις ενώ η πραγματοποίησή του μετατρέπει de facto το Θέατρο σε λυρικό… Δηλαδή χώρο κατάλληλο για την ηχητικά άψογη παράσταση μελοδραματικών έργων… Φυσικά μετά την κατάλληλη ηχχολογική μελέτη για τον χώρο υπό την επίβλεψη ειδικού μηχανικού…
Αν πλάι σε μία τέτοια λειτουργική αναβάθμιση προσθέσουμε και το μεγάλο βάθος της υπάρχουσας σκηνής, δημιουργείται η δυνατότητα ανεβάσματος λυρικών έργων με υψηλές σκηνικές απαιτήσεις…
Το ξαναλέμε: Είναι ευκαιρία!!! Μία τέτοια ευκαιρία δεν πρέπει να πάει χαμένη… Το δημοτικό Θέατρο δεν θα επισκευάζεται (ΑΝ επισκευαστεί) συχνά…
Ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν, για όλους τους επιθυμούντες ειλικρινά την αναβάθμιση του βασικού χώρου καλλιτεχνικού έργου στην πόλη μας…
Προσχηματικές διαφυγές δεν χωράνε…
Ο ανάποδος στο Προχειρότητα και διασυρμός: “Αν το ήξερα δεν θα έκλεινα εισιτήρια. Όχι ξανά τέτοια ξεφτίλα.” Ιούλ 13, 09:47
