Μπάτε σκύλοι (παντού), αλέστε (ό,τι βρείτε) και αλεστικά μη δίνετε…

Αφορμή για αυτό το σημείωμα είναι το αναλυτικό ρεπορτάζ της Corfu Press, που αναφέρεται στο αλαλούμ το σχετικό με την στάθμευση των λεωφορείων των σχολικών εκδρομών…

Οι φωτογραφίες, που εκτίθενται χαρακτηριστικές για ό,τι βίωσε η πόλη της μέρες των χολικών εκδρομών…

Το ήδη επιβαρυμένο, άλυτο και χωρίς πρόθεση επίλυσης κυκλοφοριακό …απογειώθηκε με αποτέλεσμα η προσπέλαση προς την πόλη να γίνεται αληθινό μαρτύριο…

Η πόλη γέμισε με σχολικές …νταλίκες (όπως ευφυώς έχει γράψει για τα τουριστικά λεωφορεία ο φίλτατος ΝΜ), οι οποίες πάρκαραν, όπως και όπως κατάφερναν… Πάνω σε πεζοδρόμια, διπλό πάρκιγκ σε δρόμους κ.ο.κ.

Η διέλευσή τους από συγκεκριμένες γειτονιές της πόλης μέγιστη και επικίνδυνη δοκιμασία για το υπόστρωμα σε αυτές τις περιοχές (π.χ. Μουράγια)… Γεγονός, που δεν ταράζει την μακαριότητα των ειδικών υπηρεσιών προστασίας του ‘μνημείου Unesco’ ούτε και των αυτοδιοικητικών οργανισμών, που φροντίζουν να καλύπτουν με παχύτερο στρώμα ασφάλτου του βούλιαγμα των δρόμων…

Η επέλαση των λεωφορείων – τεράτων στο κέντρο της πόλης φέρνει στο προσκήνιο το γενικότερο κυκλοφοριακό πρόβλημα, που βιώνουν οι κατοικούντες την νήσο και ειδικότερα την πόλη… Η αύξηση των οχημάτων, η παντελής αδιαφορία για κάποιες έστω και αποσπασματικές ρυθμίσεις (για ολικό σχέδιο ούτε λόγος), η ελάττωση αντί αύξησης των χώρων στάθμευσης προδιαγράφουν με βεβαιότητα μέλλον κατά πολύ χειρότερο του παρόντος. Και νάταν μόνον τον κυκλοφοριακό!!!

Μία γρήγορη ματιά σε βασικούς τομείς της κοινωνικής μας καθημερινότητας πείθει, πως σαν τόπος καταβαραθρωνόμαστε ολοταχώς προς τον πάτο…

Λίγες ώρες πριν μία εγκυμονούσα με προβλήματα πρόωρου τοκετού δεν έγινε δυνατό να μεταφερθεί, λόγω έλλειψης εναέριου μεταφορικού μέσου… Κι’ όμως οργανώσεις των νοσοκομειακών γιατρών και των νοσηλευτών έχουν ζητήσει από πολύ καιρό το αυτονόητο…Την παρουσία ελικοπτέρου μεταφοράς με βάση την Κέρκυρα…

Συνεχείς ανάγκες μεταφορών για επείγουσα περίθαλψη εκτός νησιού επιβεβαιώνουν την ραγδαία υποβάθμιση του νοσοκομείου, με την συνεχή ελάττωση του προσωπικού του, την υλικοτεχνολογική του στασιμότητα, την ανυπαρξία πολύτιμών νοσηλευτικών μονάδων κ.λ.π.… Και να σκεφτεί κανείς, πως όταν το νέο κτίριο έμπαινε σε λειτουργία ζητούσαμε την αναβάθμισή του σε τριτοβάθμιο νοσηλευτικό ίδρυμα με δυνατότητα ταυτόχρονης λειτουργίας ανώτατης υγειονομικής Σχολής, με πολλαπλά και αμοιβαία οφέλη μεταξύ Υγειονομικής Παιδείας και Φροντίδας Υγείας… Αιθεροβάμονες;;; Εξωπραγματικοί;;; Αν μέτρο είναι οι ανάγκες του τόπου με βάση πληθυσμό και επισκέπτες δεν φτάνει ΕΝΑ νοσοκομείο διπλής δυναμικότητας σε κλίνες με βάση της οδηγίες του ΠΟΥ και όχι δικά μας αυθαίρετα αιτήματα… Τα της πρωτοβάθμιας Υγείας γνωστά… Στο νησί και πανελλαδικά…

Τί να πούμε για την κατάσταση των σχολικών υποδομών…

Τί να πούμε για την κατάσταση των αθλητικών υποδομών στην πόλη και το νησί, που είναι αποδεδειγμένα οι μακράν χειρότερες σε όλη την χώρα.

Τί να πούμε για την κατάσταση των πολιτιστικών υποδομών… Σε έναν τόπο, που σεμνύνεται για την πολιτιστική του παράδοση ΔΕΝ υπάρχουν πλέον κατάλληλοι χώροι ούτε θερινοί ούτε χειμερινοί να στεγάσουν καλλιτεχνικές εκδηλώσεις… Το εναπομένον Δημοτικό Θέατρο παραβιάζει ουσιαστικά τους κανόνες εύρυθμης λειτουργίας και υπακούει μόνο στη λογική της απόλυτης ανάγκης…

ΦΟΙΝΙΚΑΣ, Βλαχοπούλειο, Υπογεφύρια …μετά πνευμάτων δικαίων…

Τί να πούμε για την συντήρηση και ανάδειξη του μνημειακού και αρχαιολογικού πλούτου ενός νησιού, που διαχρονικά υπήρξε όριο και γέφυρα Ανατολής – Δύσης…

Τί να πούμε για την τύχη σημαντικών από αρχιτεκτονική και ιστορική άποψη κτισμάτων, που καταρρέουν εγκαταλειμμένα… Η απώλειά τους θα μεταβάλλει την εικόνα της πόλης περισσότερο και από τους Γερμανικούς βομβαρδισμούς του 43… θα γίνει όμως σταδιακά και έτσι οι ήδη υποτονικές μας αντιδράσεις να παραμείνουν σε …επίπεδα βαριάς υποθερμίας.

Πλάι στην πόλη-μνημείο UNESCO, ολόκληρες γειτονιές (Αεροδρόμιο, Κουλίνες, Παγκρατέϊκα κ.α.) βρίσκονται ΕΚΤΟΣ σχεδίου πόλεως!!! Και υπάρχουν δημοτικές αρχές, που διαδράμουν το σύνολο της θητείας τους κλείνοντας έτσι 10ετίες χωρίς το παραμικρό βήμα!!!

Μπορεί να μιλάει κανείς για συντήρηση, ανάδειξη, βελτίωση όρων κατοικίας, εργασίας και διαβίωσης όταν ελλείπει παντελώς ο στοιχειώδης χωροταξικός σχεδιασμός… Την έλλειψη του οποίου οι αρμόδιοι αντιμετωπίζουν …εξίσου ανάλαφρα με τις λακούβες του δημοτικού και επαρχιακού οδικού δικτύου…

Και κάπου εδώ να τελειώσουμε αυτό το σημείωμα, που δεν φιλοδοξεί να εκθέσει έστω και επιγραμματικά τα προβλήματα του τόπου… Στόχος του κειμένου είναι να καταγγείλει την προκλητική αδιαφορία και αβελτηρία αρχών και υπηρεσιών και κυρίως την δική μας μακαριότητα, που εγγυάται την πορεία προς την συνεχή φθορά…

Πλάι σε αυτό το κλίμα της περιβαλλοντικής υποβάθμισης αναπτύσσεται γοργά η αποκοινωνικοποίηση όλων των λειτουργιών, με πρόταγμα το τουριστικό υπερκέρδος… Στον βωμό του, κάθε έγνοια για σεβασμό σε στοιχειώδεις κανόνες συμβίωσης πάει περίπατο… Η ηχορρύπανση π.χ. ξαναμπήκε κανονικά στην καθημερινότητά μας… Με ευκαιρία το Πασχαλινό μπάχαλο, η πόλη ξαναβιώνει περιοχές αβίωτες. Σεβασμός υπάρχει μόνον για τα κέρδη της επιχείρησης, που δεν ξέρει από ωράρια, από την φυσική βιολογική ανάγκη (και όχι δικαίωμα) του ύπνου μερικών χιλιάδων άτυχων κατοίκων, που η μοίρα τους έλαχε να διαμένουν εκεί…

Σε κλίμα εξαχρείωσης, πολιτιστικής υποβάθμισης και απαξίωσης των κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών ακόμη και η συζήτηση για ποιοτική αναβάθμιση του τουρισμού καταντάει πικρό ανέκδοτο… Θα ωφεληθούν μόνον τα μεγαθήρια των ξενοδοχειακών υποδομών, που θα αποκλείσουν τεράστιες εκτάσεις για πάρτη τους… Από ξηράς, θαλάσσης και αέρος…

Αυτές είναι οι ορατές μεταβολές για την Κερκυραϊκή οικονομία και κοινωνία και όσα παχιά διακηρύσσονται κατά περίπτωση συνιστούν εμπαιγμό πρώτης γραμμής…

Βέβαια, ο εμπαιγμός προϋποθέτει όχι μόνον την …πονηρία του υποσχόμενου αλλά και την άγνοια του αποδέκτη…

Ισχύει αυτό για μας;;;

Μήπως βλέπουμε, καταλαβαίνουμε πού πάει το πράμα και τελικά συνεργαζόμαστε με την σιωπή, την αδράνεια και την ελαφρότητά μας;;; Μήπως ο απόηχος του κυκλοφοριακού μπάχαλου των σχολικών εκδρομών είναι το θετικό οικονομικό αποτέλεσμα και μόνον;;; Μήπως αυτό είναι το γενικό πνεύμα, που αντιμετωπίζουμε το σύνολο των απαράδεκτων κωλυσιεργιών και αδιαφορίας των αρμοδίων…

Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα το μέλλον δεν είναι αβέβαιο… Αντίθετα μοιάζει καταθλιπτικά βέβαιο… Το γενικό κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο δεν είναι διαφορετικό. Ισα-ίσα, που αυτό βηματοδοτεί και την ποιότητα των τοπικών συμπεριφορών… Οι ιδιαιτερότητες, όμως της Κέρκυρας, μίας εξαιρετικά πυκνοκατοικημένης πόλης με αιώνες αρχιτεκτονικής ιστορίας και ξεχωριστή στον Ελληνικό χώρο πολεοδομική φυσιογνωμία οξύνουν πολύ πιο έντονα όλες τις μικρές και μεγάλες βαρβαρότητες της καθημερινότητας…

Αν βέβαια τις βλέπουμε έτσι… Γιατί η ορατή ανοχή μας μπορεί να είναι έκφραση μίας ενδόμυχης έγκρισης και αποδοχής…