Ο λόγος για τα πρόσφατα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και τη μονόπλευρη παρουσίαση τους από την πλειοψηφία των ΜΜΕ. Μια παρουσίαση που εστιάστηκε κυρίως στην άνοδο των εκλογικών ποσοστών της ξενοφοβικής φασίζουσας ακροδεξιάς, υποβαθμίζοντας όμως τα αποτελέσματα της αριστεράς, ιδιαίτερα στις χώρες της λεγόμενης περιφέρειας.
Με τον ευρύχωρο όρο του «ευρωσκεπτικισμού» τσουβάλιασαν τους αριστερούς ριζοσπάστες και κομμουνιστές. Τους αριστερούς οικολόγους ακτιβιστές και όλα τα προοδευτικά κινήματα που αντιστρατεύονται σε δρόμους και πλατείες όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια της «σταθεροποίησης» , τα αντιανθρώπινα μέτρα που παίρνει η γερμανική αυτοκρατορία των Βρυξελλών, μαζί με τη μούχλα της ποικιλόμορφης ακροδεξιάς φασιστικής μαυρίλας…
Αποτελέσματα όπως της Γαλλίας, όπου το εθνικό μέτωπο της Μαρίν Λεπέν τετραπλασίασε τους ψήφους του για να φτάσει στο 24,9% έναντι 20,8% των Γκωλικών και μόλις 14,0 των Σοσιαλιστών, όπως και εκείνων της Βρετανίας που το Κόμμα της Ανεξαρτησίας (UKIP) του Νάιτζελ Φάρατζ, που θέλει την έξοδο της χώρας από την Ε.Ε., που εκτινάχθηκε στο 27,5%. Αυτά τα εκλογικά αποτελέσματα μαζί και της Δανίας χρησιμοποιούνται και σαν εργαλείο εκφοβισμού των ευρωπαίων πολιτών… Παράλληλα όλη αυτή η «επεξεργασία» των αποτελεσμάτων από τους …έγκυρους συστημικούς αναλυτές και πάντα με το «μίξερ» του ευρωσκεπτικισμού, κρύβει μια διαφορετική εικόνα που διαμορφώνουν τα κόκκινα αποτελέσματα, κυρίως στις χώρες της περιφέρειας.
Στην Ισπανία, ο δικομματισμός του κυβερνητικού Λαϊκού Κόμματος και των Σοσιαλιστών έχασε πάνω από πέντε εκατομμύρια ψήφους, για να κατρακυλήσει από το 81% στο 49%… Σε τρίτη δύναμη πέρασε η Ενωμένη Αριστερά με 10% και τέταρτη το καινούριο κόμμα Podemos (Μπορούμε!). Το κόμμα αυτό των Αγανακτισμένων, ψηφίσθηκε από 1.200.000 (8%) , Ισπανούς πολίτες μόλις τρείς μήνες από την εμφάνισή του! Έτσι προσθέτοντας και τα περιφερειακά, αριστερά κόμματα η Ισπανική αριστερά στο σύνολό της φθάνει πάνω από το 23% των ψήφων. Βέβαια οι Σοσιαλιστές του PSOE διαβλέποντας τον επερχόμενο κίνδυνο επιτέθηκαν δριμύτατα στο νέο πολιτικό σχηματισμό. Ακολούθησε στη συνέχεια και ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι που ανοικτά τούς αποκάλεσε «φρικιά», ενώ η Ρόσα Ντίεθ του «κεντροαριστερού» Unión, Progreso y Democracia (UPyD)χολερικά σχολίασε: «τα λαϊκιστικά κόμματα έφτασαν και στην Ισπανία» υπονοώντας κυρίως το νεοσύστατο “Podemos”.
«Γεννηθήκαμε πρακτικά στο δρόμο», λέει ο 30χρονος Ινίγο Ερεχόν, διδάκτωρ πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης και υπεύθυνος της εκστρατείας του “Podemos”. «Μέχρι στιγμής είμαστε μια ομάδα, όχι ένα κόμμα…» Ο Ερεχόν δίδαξε στο Κίτο του Ισημερινού. Ο Χουαν Κάρλος Μονεδέρο, ένας από τους ιδρυτές και ιδεολόγους του “Podemos”, υπήρξε για εννιά μήνες σύμβουλος του πρώην προέδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες. Και στη χώρα αυτή, άλλωστε, υπάρχει ένα κόμμα που λέγεται “Podemos. Ο ίδιος παραπονιέται ότι όλοι τον ρωτούν για την εμπειρία του στη Βενεζουέλα και κανείς δεν ενδιαφέρεται για την περίοδο που έζησε στη Γερμανία και την εργασία του σχετικά με τη βίαιη διάλυση της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας…
Στην διπλανή Πορτογαλία, το Κομμουνιστικό Κόμμα με τους συμμάχους του και τις άλλες δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς συγκέντρωσαν αθροιστικά το 19%. Στην Ιταλία, το αντισυστημικό, προοδευτικό αντιευρώ κόμμα – κίνημα των Πέντε Αστέρων (Μπέμπε Γκρίλο) ήρθε δεύτερο με 21.2% διαψεύδοντας όσους είχαν βιαστεί να το χαρακτηρίσουν διάττοντα αστέρα και να του καταμαρτυρήσουν τα όσα απαξιωτικά σχόλια κυρίως στη προεκλογική περίοδο, ενώ η «Άλλη Ευρώπη» (Λίστα Τσίπρα) πήρε ένα αξιοπρόσεκτο, για πρώτη φορά ποσοστό του 4%.
Στην Ιρλανδία, το ιστορικό Σιν Φέιν του Τζέρι Άνταμς, πολιτική πτέρυγα του κάποτε ηρωικού Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού, αναδείχθηκε πρώτη δύναμη, με 24.1% στο υπό βρετανική κυριαρχία βόρειο τμήμα του νησιού! Αλλά και στην ανεξάρτητη Ιρλανδία εκτοξεύθηκε στο 19.5% (από 11.5%), για να αναδειχθεί στην τρίτη πολιτική δύναμη της Δημοκρατίας με πολύ μικρή διαφορά από τη δεύτερη. Και όλα αυτά παρά την τρισάθλια προσπάθεια των βρετανικών αρχών που φυλάκισαν για ένα τριήμερο τον Τζέρι Άνταμς προεκλογικά, για μια πολιτική δολοφονία η οποία δήθεν διαπράχθηκε από τον ΙΡΑ πριν από σαράντα ολόκληρα χρόνια! Φοβερή αλεπού η Αλβιόνα… Και όλη αυτή η όπερα μπούφα στήθηκε για να ανακόψει την άνοδο του Σιν Φέιν, αλλά δεν της πέρασε…
Στην Ελλάδα τα αποτελέσματα είναι γνωστά! Ξεπέρασαν τα ιστορικά δεδομένα της αριστεράς, αναδεικνύοντάς την πρώτη δύναμη, την ώρα που τα κόμματα της συγκυβέρνησης, Νέας Δημοκρατίας και ΠαΣοΚ, έχασαν ακόμα ένα 11% από την δύναμή τους…
Αυτά από την πρόσφατη ευρωπαϊκή εκλογική μάχη σε σχέση με το κόκκινο και το μαύρο… Είναι απαραίτητο δίπλα στο μαύρο που το υπέρ προβάλλουν οι δήθεν προβληματιζόμενοι του «δημοκρατικού τόξου» για την άνοδο της φασιστικής ακροδεξιάς ενώ παράλληλα την χρησιμοποιούν σαν κατάλληλο εργαλείο εκφοβισμού και όχι μόνο, να βλέπουμε και το κόκκινο που επιμελώς εκείνοι μας κρύβουν… Το κόκκινο της ανατολής των νέων αντισυστημικών αριστερών ριζοσπαστικών κινημάτων, τη μόνη ελπίδα ανατροπής που παραμερίζει εκτός των άλλων και κόμματα που βαλτώνουν σε μια συνεχή συστημική στασιμότητα…
Τελευταία σχόλια