H Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών βραβεύει το Γιάννη Σμαραγδή

Στην κατάμεστη και με ορθίους αίθουσα της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών, καταχειροκροτούμενος βραβεύτηκε ο σκηνοθέτης Γιάννης  Σμαραγδής που γίνεται ο πρώτος Έλληνας σκηνοθέτης στην ιστορία του νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού που ψηφίζεται ακαδημαϊκός και μάλιστα στην μεγάλου κύρους Ευρωπαϊκή Ακαδημία Επιστημών και Τεχνών (European Academy of Sciences and Arts).

Τον σκηνοθέτη προλόγισε ο σπουδαίος ομότεχνος του Δήμος Αβδελιώδης και αντιπρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών που μίλησε για την δοτικότητα του Γιάννη Σμαραγδή και την ευγένεια του απέναντι στους συναδέλφους του, αλλά και ο Γενικός Γραμματέας της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών, Τώνης Λυκουρέσης, που έδωσε ένα προσωπικό και συναισθηματικό τόνο στην φιλία του με τον Γιάννη Σμαραγδή.

Την τιμητική πλακέτα απέδωσε στον Γιάννη Σμαραγδή ο Πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών Χάρης Παπαδόπουλος ο οποίος τον προλόγισε με τα κάτωθι λόγια:
Το ιστορικό σωματείο της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών, έκλεισε ήδη μισόν αιώνα ζωής. Όλα ξεκίνησαν μέσα στους ζοφερούς καιρούς, που ενώ όλα τα πλάκωνε η φοβέρα και η σκλαβιά, οι Έλληνες Σκηνοθέτες ενωμένοι και αλληλέγγυοι, οργανώθηκαν και σήκωσαν κεφάλι και με τα σπέρματα του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου έδωσαν πνοή και όραμα στον πολιτισμό, βοηθώντας έτσι τον λαό και κυρίως τους νέους, να απελευθερωθούν από κάθε είδους κελί.

Σε αυτό Το τραγούδι της επιστροφής χρειάστηκε κάποιοι να παλέψουν με θηρία και να ρισκάρουν ακόμα και την ζωή τους. Συγκεκριμένα αναφέροντας Δύο τρία πράγματα χρειάστηκε κάποιοι και κάποιες να ματώσουν μέσα από την τρομοκρατία και κυρίως την ανέχεια, για να μας προξενέψουν με τα πρωτοποριακά καλλιτεχνικά ρεύματα του προηγμένου κόσμου.

Οι σκηνοθέτες δεν υπήρξαν Τα χαϊδεμένα παιδιά γι’ αυτό μέσα από την αγαπημένη τους Εταιρεία, έδωσαν αγώνες για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων  τους και αναζήτησαν ταυτόχρονα μια νέα κοινωνική και προσωπική συνείδηση για τον Έλληνα θεατή, δημιουργώντας μια καινούρια αντίληψη για την πραγματικότητα. Η ανανέωση δεν χαρίζεται αλλά εφευρίσκεται με πόνο και αγώνα.

«Μια αστραπή η ζωή μας», όπως μάθαμε από τον Νίκο Καζαντζάκη γι’ αυτό στη σημερινή εποχή του παγκοσμιοποιημένου και ισοπεδωμένου πολιτισμού, όπου κυριαρχούν τα μοντέλα των πολυεθνικών και των απρόσωπων τραστ παραγωγής, κι όπου οι μικρές χώρες βλέπουνε τον χειροποίητο τρόπο του βίου τους, να εξαφανίζεται και να λοιδορείται από τη δύναμη της τεχνολογικής παντοδυναμίας, πάλι ο Έλληνας σκηνοθέτης άνοιξε για την Ελλάδα ένα παράθυρο στον κόσμο.

Οι σημερινοί νέοι σκηνοθέτες στηριγμένοι στις ευλογημένες ρίζες του έργου των προηγούμενων γενεών κινηματογραφιστών, σηκώνουν ψηλά τη σημαία του πολιτισμού μας σε κάθε γωνιά της γης. Τίποτα δεν ανθίζει αν δεν έχει ρίζες. Η πατρίδα μας δεν είναι πια μικρά Ελλάδα.

Χαίρε… Γιάννη, ο κινηματογράφος σου γνωρίζει εδώ και πολλά χρόνια τον δρόμο κι ο δρόμος την αγκαλιά. Άλλωστε ταυτότητα αποκτάς όταν εκτίθεσαι και δοκιμάζεσαι χωρίς σταματημό να αναζητάς την καβαφική Ιθάκη σου.

Μέσα από τους αγώνες και τις αγωνίες, λοιπόν, των προηγούμενων δημιουργών, γαλουχήθηκε το μοντέλο του αγωνιζόμενου καλλιτέχνη, του σύγχρονου El Greco, που ανοίγει ορίζοντες και προοπτικές προς τους επόμενους, αψηφώντας υλικές και ψυχικές θυσίες, και προπαντός πληγές.

Ένα τέτοιο πρότυπο ανθρώπου και δημιουργού, αποτελεί ο Γιάννης Σμαραγδής που ενσαρκώνει το καλό πνεύμα του Ελληνικού Κινηματογράφου. Κι αν όντως Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι, εμείς προπάντων αγαπάμε τον Γιάννη μας. Γιατί δημιουργοί σαν τον Γιάννη Σμαραγδή, δεν είναι μόνο σκηνοθέτες αλλά ζουν και σαν σκηνοθέτες.

Για όλα αυτά, εκτελώντας στο ελάχιστο το χρέος μας, έχουμε σήμερα την τιμή και τη χαρά, οι Έλληνες Σκηνοθέτες και η Εταιρία Ελλήνων Σκηνοθετών, να υποκλιθούμε και να αντιπροσφέρουμε στον Γιάννη όλων μας, μικρόν αντίδωρον από βάθος ψυχής.

Κλείνοντας θα ήθελα να καλέσω τον σκηνοθέτη και Ακαδημαϊκό στην Ευρωπαϊκή Ακαδημία Επιστημών και Τεχνών, Γιάννη Σμαραγδή, που αποτελεί τιμή μας να είναι ο πρώτος Έλληνας σκηνοθέτης του νεότερου πολιτισμού μας που γίνεται ακαδημαϊκός και μάλιστα στην Ευρώπη, να του απονείμω, εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, τιμητική πλακέτα για τον διαρκή και κυρίαρχο ρόλο του στην εξέλιξη του ελληνικού πολιτισμού.