Δεν ξεχνώ… Τί δεν ξεχνώ;

Ο χάρτης με την αιματοβαμμένη βόρεια Κύπρο είναι ένα πετυχημένο σκίτσο υπόμνησης της Τουρκικής βάρβαρης εισβολής τον καλοκαίρι του 74…

Κάθε φορά, που το ατενίζεις θυμάσαι τις τραγικές ώρες εκείνου του Ιούλη…

Για τους λαούς του κόσμου και ιδιαίτερα στην περίπτωση αυτή για τον Ελληνικό και τον Κυπριακό λαό σημασία δεν έχει μόνον να μην ξεχάσει την Τουρκική εισβολή.

Είναι πολύ σημαντικότερο και αναγκαίο να αναμνησθούμε το πολιτικό σκηνικό, που ορίζει το περιβάλλον, τα κίνητρα και τα αίτια της εισβολής. Επιγραμματικά, λοιπόν:

•Η μετεμφυλιακή Ελλάδα είναι στενότατα προσδεδεμένη και υποτακτικά εξαρτημένη από την Αμερικανο-ΝΑΤΟική συμμαχία.

•Σαν τέτοια, αποδέχτηκε ‘εύκολα’ τα σχέδια Βρετανών και Αμερικανών για την λύση του Κυπριακού με επιστέγασμα τις συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου, που μεταξύ των πολλών αυθαίρετων νομιμοποιούν ενδεχόμενη επέμβαση των προστάτιδων δυνάμεων (Ελλάδα, Τουρκία και Μ. Βρετανία).

•Η Ελλάδα υφίσταται ταπεινώσεις, όπως αυτή των Σεπτεμβριανών του 1955, του καλοκαιριού του 1964 και του χειμώνα του 1965, για τις οποίες οι προστάτιδες δυνάμεις περιορίζονται στην υπογράμμιση της ανάγκης ενότητας της συμμαχίας.

•Από την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου και μετά ‘υπερπατριώτες’ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων προβαίνουν σε βαναυσότητες με κορυφαίες εκείνες του Χίτη-πράκτορα Γρίβα και του τραμπούκου Σαμψών το 1964… Δημιουργείται, δηλαδή και συντηρείται με …συνέπεια η αναγκαιότητα έξωθεν παρέμβασης των προστάτιδων δυνάμεων!

•Η εγκατάσταση της χούντας το 1967 στην Ελλάδα δεν είναι άσχετη με την αναγκαιότητα ΗΠΑ και ΝΑΤΟ για την μετατροπή της μεγαλονήσου σε ‘αβύθιστο αεροπλανοφόρο’, όπως ορθότατα τόνιζαν οι αριστερές δυνάμεις (ΚΚΕ, ΕΔΑ, ΑΚΕΛ) σε Ελλάδα και Κύπρο… Την ώρα που τα αστικά κόμματα διαγκωνίζονταν για την εύνοια των προστατών…

•Η αναγκαιότητα μετατροπής της Κύπρου σε τόπο εγκατάστασης προωθημένων βάσεων ενισχύεται και από τις σοβαρές κοινωνικοπολιτικές αλλαγές, που είχαν εν τω μεταξύ πραγματωθεί στην Βόρεια Αφρική και την Μέση Ανατολή προς Αντι-ιμπεριαλιστική κατεύθυνση (Αλγερία, Λιβύη, Αίγυπτος, Συρία, Ιράκ, Υεμένη κ.λ.π.). Ολες αυτές οι προοδευτικές μεταβολές ερμηνεύονται -δικαίως- ως απειλή για τα Ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.

•Σημαντικό εμπόδιο για την προώθηση των ΝΑΤΟϊκών σχεδίων στην Κύπρο είναι ο ανεξάρτητος προσανατολισμός στο διεθνή στίβο της κυβέρνησης Μακαρίου (κίνημα των αδεσμεύτων) αλλά και η εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Κύπρο με το ισχυρότατο στο Κυπριακό λαό ΑΚΕΛ. Η ΝΑΤΟποίηση της νήσου δεν μπορεί να προωθηθεί υπό ένα ενιαίο και ανεξάρτητο κράτος…

•Η χούντα από την πρώτη της μέρα με τον Παπαδόπουλο μέχρι την τελευταία της υπό τον Ιωαννίδη έδρασε για να αποδυναμώσει την άμυνα του νησιού και στο τέλος να προκαλέσει την ‘νόμιμη’ επέμβαση της Τουρκίας. Η τουρκική εισβολή ήταν ‘δικαίωμα’ και ‘υποχρέωση’ της προστάτιδας δύναμης για να …αποκαταστήσει την νομιμότητα, που ανέτρεψε το χουντικό πραξικόπημα! Διώκοντας τον νόμιμο πρόεδρο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και τοποθετώντας στη θέση του τον γνωστό τραμπούκο και δολοφόνο Κυπρίων Σαμψών.

Αυτά είναι που δεν δικαιούμαι να ξεχνώ… Κανείς μας δεν δικαιούται… Για να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα… Ετσι το ‘δεν ξεχνώ’ δεν εκτονώνεται σε μία συναισθηματική έκρηξη αλλά αποκτάει δύναμη αποτρεπτική και ανατρεπτική…