Προς μία βαθιά κρίση της επιστημονικής έρευνας στην Δύση

Πριν προχωρήσουμε στην παρουσίαση του ζητήματος, που περιγράφει ο τίτλος είναι χρήσιμο και αναγκαίο να υπογραμμίσουμε, πως η έρευνα σε όλους σχεδόν τους τομείς του επιστητού διεξάγεται υπό όρους αυστηρά ιδιωτικής χρηματοδότησης…

Το όραμα των νεοφιλελεύθερων για την ‘σύνδεση της έρευνας με την οικονομία’, που διαφημίζεται και στην χώρα μας ως μέγιστο εκσυγχρονιστικό ιδανικό, στις ΗΠΑ είναι ο απόλυτο κανόνας. Ο,τι το ερευνώμενο έχει άμεση διασύνδεση όχι με τις ανθρώπινες ή ανθρωπιστικές ανάγκες αλλά με το κίνητρο της ευρύτερης κερδοσκοπίας…

Οι ερευνητές νοικιάζουν το νού και την εργασιακή τους ικανότητα στους κεφαλαιούχους του κλάδου… Η σχέση αυτή διαρκεί όσο το τελικό προϊόν εχει αγοραστικό ενδιαφέρον… Καθόλου σπάνιες οι περιπτώσεις ερευνητών, που ζώντας σε συνθήκες υλικής ευμάρειας βρέθηκαν ξαφνικά παρέα με άλλους άστεγους… Κάποιοι από αυτούς επιβίωσαν, όταν κατάφεραν να προσαρμοστούν σε άλλο ερευνητικό αντικείμενο, ενδεχομένς τελείως διαφορετικό από το αρχικό τους.

Η απολύτως ανασφαλής για τους επιστήμονες σχέση εργασίας είναι απολύτως θεμιτός κανόνας στις ΗΠΑ. Μέσα από την κτηνώδη εξόντωση -ηθική, υλική ή/και η βιοτική- είναι το όχημα πάνω στο οποίο οικοδομήθηκαν τα αναμφίβολα μέγιστα αποτελέσματα της Αμερικανικής επιστημονικο-τεχνολογικής ανάπτυξης…

Κατω από αυτές τις συνθήκες όλο και περιορίζεται ο ορίζοντας των ανθρωπιστικών σπουδών ενώ διευρύνεται ανεξέλεγκτα το επενδυτικό ενδιαφέρον για προϊόντα μαζικής κατανάλωσης, ελάχιτα ή καθόλου σχετιζόμενα με πραγματικές ανθρώπινες ή κοινωνικές ανάγκες.

Ο άλλος δρόμος είναι ο σοσιαλιστικός… Αλλά αυτόν χρειάζεται να το κατανοήσουν, να τον πιστέψουν να το διεκδικήσουν και να τον επιβάλλουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι…

Για την ώρα, μόλις τρείς μήνες από την εγκατάταση της προεδρίας Τραμπ ένα υπόκωφο κύμα φυγής επιστημονικού δυναμικού εκτός ΗΠΑ αρχίζει να εμφανίζεται… Η θεαματική υποχρηματοδότηση της USAID και άλλων οργανισμών, οδηγεί σε απότομη διακοπή ερευνητικών πρωτοκόλλων και, φυσικά, σε απόλυση του επιστημονικού δυναμικού…

Ο Καναδάς και η Βόρεια Ευρώπη φαίνονται ‘πρόθυμες’ να απορροφήσουν μέρος των απολυόμενων. Ομως και οι χώρες αυτές υφίστανται μία κλιμακούμενη επίδραση του νεοφιλελευθεισμού… Η ‘αγία’ ιδιωτικοποίηση θα αγκαλιάζει όλο και περισσότερους παραγωγικούς-επιστημονικούς τομείς. Ο καπιταλισμός θα παρακάμψει όσα λίγα ψήγματα κοινωνισμού έχουν απομείνει και το τέλος ενός πολύτιμου για την ανθρωπότητα ερευνητικού έργου φαίνεται μπροστά.

Εκτός και προλάβουμε την επέλευση της κτηνώδους βαρβαρότητας της κερδοσκοπικής μανίας του συστήματος…