Νοσοκομεία επειγόντων περιστατικών

Η απεργία των υγειονομικών μας θύμισε, πως εκτός από το έγκλημα στα Τέμπη, που ήταν από καιρό αναμενόμενο υπάρχει και το διαρκές καθημερινό έγκλημα που συντελείται στον χώρο της δημόσιας υγείας και ειδικότερα στο Νοσοκομεία… Με την πλήρη επίγνωση των κυβερνώντων και συντελεστών αυτής της αθλιότητας.

Ατυχώς χρειάζονται οι υγειονομικοί να μας θυμίζουν αυτά, που τραβάμε στην καθημερινότητά μας… Δεν έχει φτάσει ακόμη η τραγική κατάσταση των νοσηλευτικών ιδρυμάτων να υπερβεί το κάτω όριο της ευαισθησίας μας…

Σε μεγάλο βαθμό είναι οξύμωρο να ευαισθητοποιούνται οι εργαζόμενοι για την ποιότητα του προϊόντος, που απολαμβάνουμε εμείς… Και αυτό βέβαια δεν αποτελεί ψόγο για τους υγειονομικούς αλλά σημείο έντονου προβληματισμού για εμάς τους αποδέκτες…

Δεν θα ασχοληθούμε σε αυτό το σημείωμα με άλλες περιγραφές… Τα μηνύματα από τα κεντρικότερα και μεγαλύτερα νοσηλευτήρια της πρωτεύουσας μέχρι τα κέντρα υγείας απομακρυσμένων περιοχών γεμίζουν σελίδες επί σελίδων… Ένα μέγα πλήθος καταγγελιών, που έχει υπερβεί κατά πολύ την αξία του σαν υλικό τεκμηρίωσης. Διατηρεί όμως την χρησιμότητά του σαν βάση πρόβλεψης των άμεσων και μακροπρόθεσμων εξελίξεων. Τέτοιες εκτιμήσεις θα επιχειρηθούν στις επόμενες γραμμές.

-Ο υποβιβασμός του δημόσιου συστήματος υγείας είναι για την κυβέρνηση ιδίωμα γονιδιακής ισχύος… Η απαξίωσή του ακόμη και κατά την απειλή της πανδημίας υποδηλώνει, πως οι δημόσιες υπηρεσίες υγείας είναι πολιτικό όπλο μεγίστης απόδοσης προς δύο κατευθύνσεις: τήρηση των δημοσιονομικών κατευθύνσεων της μνημονιακής περιοριστικής πολιτικής και ποικιλότροπη προώθηση του ιδιωτικού τομέα.

-Τα πρωτοβάθμια κέντρα υγείας υπάρχουν μόνον ονομαστικά και σχεδόν αποκλειστικά για λόγους δημόσιας προπαγάνδας.

-Τα δευτεροβάθμια νομαρχιακά νοσοκομεία μετά βίας μπορούν να λειτουργήσουν σαν μονάδες ατελούς πρωτοβάθμιας διάγνωσης και πολύ περισσότερο περίθαλψης.

-Τα τριτοβάθμια νοσοκομεία Αθήνας, Θεσσαλονίκης και πρωτευουσών περιοχών της περιφέρειας θα αγωνίζονται να ανταποκριθούν στις εφημεριακές ανάγκες της εμβέλειάς τους, χωρίς να το καταφέρνουν τις περισσότερες φορές… Αυτό επιβεβαιώνει η εφαρμοζόμενη παραβίαση της βιολογικής αντοχής των εργαζόμενων σε κτηνώδεις συνθήκες και ατέρμονα ωράρια.

Η επέλαση του ιδιωτικού τομέα συντελείται καθημερινά με επιταχυνόμενους ρυθμούς. Η εξέλιξη των τεχνολογικών υποδομών και της εξειδικευμένης επιστημονικής γνώσης έχουν κόστος, που ο δημόσιος τομέας δεν διανοείται να αντιμετωπίσει… Σπάνια, προς χάριν προπαγάνδας ή με την βοήθεια ρουσφετολογικών διαδικασιών ή με την υπόθαλψη της διαπλοκής σε μεγάλα νοσηλευτήρια, κυρίως πανεπιστημιακά θα ‘εφαρμόζονται’ αραιά και περιπτωσιακά νεότερες ιατρικές κατακτήσεις.

Αυτές είναι οι κατευθυντήριες ανάγκες του σύγχρονου καπιταλισμού στην Δύση και από αυτές δεν ξεφεύγουν μητροπολιτικά κράτη, όπως η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία. Οι ρυθμοί κατρακύλας των δημόσιων συστημάτων υγείας τους, μοιάζουν απίστευτοι.

Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα οι λαοί έχουν μοναδική επιλογή επιβίωσης την αντίδρασή τους… Όχι τυχαία, μεμονωμένα και περιστασιακά… Ακριβώς το αντίθετο…