Ένα συνηθισμένο ταξίδι στην χώρα της ‘νεοφιλελεύθερης προόδου’

Αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στην μητρώα γη των ΦΑΙΑΚΙΩΝ για τις μέρες του Πάσχα.

Τρόπος μετάβασης: πούλμαν του ΚΤΕΛ Κέρκυρας και στην συνέχεια φέρυ – μπωτ μέχρι το Λιμάνι της Κέρκυρας.

Το πούλμαν ξεκινούσε από τον γνωστό σταθμό υπεραστικών λεωφορείων του Κηφισού, στις 10:30 π.μ. της Μεγάλης Τρίτης. Κάτοικοι του Νέου Ηρακλείου έπρεπε να διαβούμε την Εθνική οδό, που πορεύεται πλάι στον Κηφισό. Πήραμε τα μέτρα μας. Ξεκινήσαμε 1.5 ώρα πριν και …προλάβαμε.

Η επαφή με τον σταθμό είναι η πρώτη ουσιαστική γνωριμία με τον κοινωνικό πολιτισμό της πολιτείας, που έχει αναθέσει ‘εν λευκώ’ σε ιδιώτες το κύριο δημόσιο μεταφορικό της έργο… Χωρίς προδιαγραφές ευπρέπειας, άνεσης, καθαριότητας, χρονικής ακρίβειας, ασφάλειας, σεβασμού σε υπερήλικες, ασθενείς και ΑΜΕΑ…

Δύσκολο να συναντήσεις δημόσιο χώρο, θεωρητικά φυλασσόμενο σε τέτοιο χάλι… Με την πλήρη ανοχή και στήριξη της πολιτείας, που διακρίνεται για τις παραδοσιακά καλές σχέσεις με τους ιδιοκτήτες των ΚΤΕΛ…

Και δηλώνει πως θα τους στηρίξει για την κατασκευή του …νέου υπερσύγχρονου σταθμού στον Ελαιώνα… Η μόνη ελπίδα για μας τους ‘μόνιμους χορηγούς’ των …φίλων της πολιτείας είναι η γνωστή συνέπεια των υπεσχημένων από τους …Μαυρογιαλούρους.

Θα αποφύγουμε σχόλια για την άνεση του λεωφορείου, την ποιότητα των καθισμάτων, την πυκνότητα των θέσεων τον αντικραδασμικό του εξοπλισμό … Είναι γνωστές καταστάσεις σε κάθε επιβάτη της γραμμής και για ένα ταξίδι που κρατάει 6 -7 ώρες… Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πάντως πως η Ολυμπία, η Ιονία και η Αμβρακία οδοί έχουν κάνει το ταξίδι καλύτερο από τον εφιάλτη του παρελθόντος…

Όταν το λεωφορείο έφτασε στην Ηγουμενίτσα και πριν ξεμουδιάσουμε άρχισε …η επόμενη φάση του αγώνα. Τρέξιμο για το εισιτήριο, ποδαρόδρομος με τα αναγκαία προσωπικά είδη.

Και τώρα αρχίζει μία από τις …ωραιότερες στιγμές του ταξιδιού… Αν είσαι τυχερός, το φερυμπώτ διαθέτει κυλιόμενη σκάλα, που να …λειτουργεί…

Εμείς όμως δεν είμαστε καθώς η ‘Αγία …΄διαθέτει τρείς σκάλες στην σειρά με σκαλιά πολύ μεγάλου ύψους και με μικρό ρίχτι… Ο,τι πρέπει για να σου βγάλει το λάδι ακόμη και αν είσαι νέος… Εμείς δεν είμαστε πάντως και γι’ αυτό απολαύσαμε την ανάβαση σχεδόν σαν ορειβάτες… Η γυναίκα μου έφτασε χλωμή, κάθιδρη, χωρίς ανάσα και χρειάστηκε να πάρει το αντι-αρρυθμικό της…

Θαλάσσιο ταξίδι 2 ωρών παρά 20 λεπτά και στο τέλος αντίστροφη διαδικασία καθόδου… Προσοχή στα σκαλιά, γιατί μπορεί να τα …μετρήσεις γρήγορα… Μου έχει τύχει παλιότερα στο συγκεκριμένο καράβι…

Μπορούσαμε να πάρουμε τις βαλίτζες στο λιμάνι αλλά η δ/νση του λιμένα δεν επιτρέπει πιάτσα ταξί μέσα στον χώρο, οπότε πρέπει φορτωμένος με τα μπαγκάζια σου να περπατήσεις μερικές εκατοντάδες μέτρα… Βαριά τιμωρία…

Μεταφορά στον σταθμό των υπεραστικών και γρήγορη αποβίβαση για να προλάβουμε πριν πεταχτούν οι βαλίτζες από το πορτ μπαγκάζ του λεωφορείου…

Αυτά, συμβαίνουν στην … Ελλάς του 2025…

Θα μπορούσε να είναι αλλιώς… Θα μπορούσε π.χ. να υπάρχουν:

-Ενας σύγχρονος σταθμός λεωφορείων εφάμιλλος αεροδρομίων, με εύκολη πρόσβαση -κυρίως μετρό- για άνετη αναμονή εξυπηρέτηση για την φόρτωση των αποσκευών, ηλεκτρονικές διευκολύνσεις κ.λ.π.

-Λεωφορεία με την διευκόλυνση για την άνοδο-κάθοδο σε άτομα με προβλήματα αρθρώσεων (όλους τους άνω των 60 ετών) με την απαιτούμενη ποιότητα καθισμάτων και την αναγκαία απόσταση μεταξύ τους για ένα πολύωρο ταξίδι.

-Πλοία υποχρεωτικά εξοπλισμένα με κυλιόμενη σκάλα ΚΑΙ ανανσέρ, απολύτως απαραίτητα για μεγάλο μέρος του επιβατικού κοινού, ιδιαίτερα για αυτούς με κινητικά προβλήματα.

-Ταξίδι διάρκειας μικρότερης από μία ώρα… Εδώ και 50 χρόνια υπήρχαν ‘παντόφλες’, που έκαναν το ταξίδι σε 1 ώρα και τέταρτο.

-Εναλλακτική ταξιδιωτική δυνατότητα το σύγχρονο τραίνο, που με μέσες ταχύτητες θα χρειαζόνταν για το ταξίδι Αθήνα-Ηγουμενίτσα περίπου 2.5 ώρες… ΧΩΡΙΣ ΥΠΕΡΒΟΛΗ!!!

Και μετά ξυπνήσαμε… Εν Ελλάδι… Στις 15 Απρίλη του 2025 !!!

Το καλό πάντως είναι πως έχουμε αποδεχτεί την κατάσταση και … κρατάμε την ψυχραιμία μας…