“Μεταπτυχιακά προγράμματα και εξελίξεις στο ΙΠ”

Kοινή ανακοίνωση από την Κομματική Οργάνωση Βάσης Ι.Π. του ΚΚΕ και τις Οργανώσεις Βάσης Ι.Π. της ΚΝΕ

Αναλυτικά:

Αποχαιρετώντας το 2024 η Συνέλευση Τμήματος του Τμήματος Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας υπερψήφισε το πρώτο πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών με δίδακτρα για το εν λόγω Τμήμα! Το σύνολο των δύο ΠΜΣ του Τμήματος που λειτουργούν μέχρι στιγμής είναι χωρίς δίδακτρα. Όμως με 9 ψήφους υπέρ, 6 κατά και 2 λευκές η Συνέλευση του ΤΞΓΜΔ έκανε το πρώτο βήμα προς την εναρμόνιση του Τμήματος με τις απαιτήσεις της εποχής, τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης και της ΕΕ για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ακυρώνοντας στην ουσία όλους τους προηγούμενους αγώνες της εναντίον της επιβολής διδάκτρων στα μεταπτυχιακά της προγράμματα.
Το κράτος έχει συνέχεια και κάθε κυβέρνηση έχει βάλει το λιθαράκι της με νόμους και εγκυκλίους που συμπλήρωναν η μία την άλλη σε αυτή την κατεύθυνση. Τα τελευταία χρόνια ζήσαμε την επέκταση των διδάκτρων με τους νόμους της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ πριν τον απαράδεκτο νομό για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε φέρει εγκύκλιο με την οποία ξεκαθάριζε ότι η κρατική επιχορήγηση για τα προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών (ΠΜΣ) απαγορεύεται, βάζοντας ουσιαστικά ταφόπλακα στα όποια μεταπτυχιακά έχουν απομείνει να προσφέρονται δωρεάν.
Τη βρώμικη δουλειά για την επιβολή των διδάκτρων αναλαμβάνει πλέον η ΕΘΑΑΕ (Εθνική Αρχή για την Ανώτατη Εκπαίδευση), απαιτώντας από όλα τα ΠΜΣ να καταθέσουν έκθεση βιωσιμότητας και σκοπιμότητας. Συγκεκριμένα, για να “πιστοποιηθούν”, να συνεχίσουν να λειτουργούν και να οδηγούν σε αναγνωρισμένους τίτλους σπουδών, τα μεταπτυχιακά χρειάζεται να αποδείξουν το πώς θα καλύπτονται τα έξοδά τους (χωρίς καμία κρατική χρηματοδότηση) και ποια θα είναι η σκοπιμότητα τους, δηλαδή η χρησιμότητά τους για επιχειρήσεις και όχι για την προαγωγή της επιστήμης.
Ο τρόπος για να βρεθούν τα έσοδα είναι γνωστός και γίνεται προσπάθεια να επιβληθεί και στα λίγα τμήματα που αντιστάθηκαν μέχρι στιγμής. Είτε επιβάλλονται δίδακτρα στους φοιτητές είτε αναζητούνται χορηγοί, με αποτέλεσμα το περιεχόμενο, ακόμη και η συνέχιση της λειτουργίας των ΠΜΣ, να εξαρτάται από τις ορέξεις του κάθε “ευεργέτη”, καθώς το ερευνητικό έργο θα πρέπει υπακούει στους κανόνες των χρηματοδοτικών προγραμμάτων.
Η ακαδημαϊκή κοινότητα στο σύνολο της έχει καταφέρει μια σειρά από νόμους να τους ακυρώσει στην πράξη. Το τμήμα Ξένων Γλωσσών , Μετάφρασης και Διερμηνείας ήταν ένα από τα τμήματα που παρείχε δωρεάν μεταπτυχιακά στους φοιτητές του όλα αυτά τα χρόνια. Ψηφίζοντας το πρώτο πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών με δίδακτρα ανοίγει η πόρτα για επέκταση των διδάκτρων και στα υπόλοιπα μεταπτυχιακά του προγράμματα και, κάποια στιγμή, ακόμα και για δίδακτρα στα προπτυχιακά, μέσω των αλλογενών – αλλοδαπών φοιτητών στην αρχή.
Η ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων και η εμπορευματοποίηση των δημόσιων πανεπιστημίων είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: Του πανεπιστημίου της αγοράς. Τα τμήματα μπαίνουν , το ένα μετά το άλλο, στη διαδικασία να τιμολογήσουν τα προγράμματα σπουδών τους, εκπαιδεύονται στην “κουλτούρα” των διδάκτρων και της ανταποδοτικής λειτουργίας τους εις βάρος των δωρεάν σπουδών. Η διαφοροποίηση τελών φοίτησης στα μεταπτυχιακά, άλλα για εντός ΕΕ, άλλα για εκτός ΕΕ, άλλα για ντόπιους είναι άκρως αποπροσανατολιστική και προσπαθεί να κρύψει την κατεύθυνση γενίκευσης τους.
Όσο εντείνεται η προσπάθεια για αυτονόμηση των πανεπιστημίων από την κρατική χρηματοδότηση και διατηρούνται η υποστελέχωση και η υποχρηματοδότηση των Πανεπιστημίων γίνεται ξεκάθαρο ότι δεν ωφελεί να υπερασπιζόμαστε το δημόσιο πανεπιστήμιο του χθες. Χρειάζεται να διεκδικήσουμε σύγχρονα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα, να αγωνιστούμε για το πανεπιστήμιο που μας αξίζει, το πανεπιστήμιο των αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας.