Δεν φταίνε τα τετράποδα ζώα…

Η αγάπη για τα ζώα είναι ακόμη πιο δύσκολη υπόθεση από την αγάπη μεταξύ ανθρώπων… Προϋποθέτει βαθιά γνώση της φύσης, σοβαρό σεβασμό στην διαφορετικότητα και στον ξεχωριστό ρόλο των ζωντανών οργανισμών στο φυσιολογικό γίγνεσθαι…

Απαιτεί ακόμη ωριμότητα και ανιδιοτέλεια ώστε να μην καταλήγει το τετράποδο σε αντικείμενο προς ικανοποίηση σαδιστικών απωθημένων… Τα περιστατικά κακοποίησης ζώων αυξάνονται θεαματικά τόσο σε αριθμό όσο και σε ‘εμπνεύσεις’ βασανισμού.

Στην άλλη άκρη το καρναβάλι μεταμφίεσης του τετράποδου σε ανθρώπινο σύντροφο ως υποκατάστατο της ανυπαρξίας κοινωνικής επικοινωνίας

Επειδή, λοιπόν γνώση και ανιδιοτελής φιλοζωία, σπανίως εκπληρώνονται, η διαδεδομένη και ‘καθιερωμένη’ φιλοζωία έχει λάβει τερατώδεις και πολλές φορές επικίνδυνες μορφές. Το χειρότερο ίσως είναι η μετατροπή των ζώων, ιδιαίτερα των σκύλων, σε τερατώδεις σωματοφύλακες των αφεντικών μέσα από άγρια εκπαίδευση και ουσιαστικό βασανισμό του ζώου…

Και ακόμη χειρότερο είναι πως αυτά τα ζώα αφήνονται ή κυκλοφορούν ελεύθερα χωρίς κανένα μέσο αναχαίτισης (λουρί, φίμωτρο κ.λ.π.)… Ετσι τα δυστυχήματα, ιδιαίτερα σε sic περιοχές, όπου η μισανθρωπία και η αντικοινωνικότητα περισσεύουν γίνονται όλο και συχνότερα με θύματα μικρά παιδιά ή υπερήλικες κατά κανόνα, χωρίς βέβαια να εξαιρείται καμία ηλικία…

Καλό, βέβαια, είναι να θυμόμαστε, πως τα κατοικίδια τετράποδα ζώα ιδιαίτερα οι σκύλοι εξαρτώνται απόλυτα από τα δίποδα, που τους διαφεντεύουν… Τα δίποδα, εκπαιδεύουν, σιτίζουν και εντέλλονται τα τετράποδα…

Επιθυμίες των δίποδων εκπληρώνουν τα τετράποδα…

Η αύξηση, λοιπόν των δυστυχημάτων με κατοικίδια ζώα δείχνει πόσο ψεύτικη και χειριστική είναι η ‘αγάπη’ κάποιων δίποδων για αυτά…