Το να κόψεις τα τρία από τα τέσσερα πόδια σε ένα γατί είναι μία συγκεκριμένη διαδικασία, που όσο και νάναι …θέλει το χρόνο της… Δεν είναι στιγμιαία…
Πρώτα αρπάζεις το γατί και το καθηλώνεις από το σβέρκο… Χρειάζεσαι και ένα – δύο φίλους για να γίνει η όλη επιχείρηση με σιγουριά και ασφάλεια… Μην μας γρατσουνίσει το κω@@γατο!
Εχεις μαζί σου το κατάλληλο εργαλείο… Π.χ. μία πένσα… Ενα πριόνι μπαταρίας… Ένα μεγάλο ψαλίδι κήπου… Ένα κλαδευτικό… Κάτι σχετικό τέλος πάντων… Μετά ο φίλος αρπάζει το ένα ποδάρι και χρααατς… Πάει το πρώτο.
Το γατί σφαδάζει… Ουρλιάζει από τον φριχτό πόνο… Χτυπιέται απελπισμένο αλλά ό ένας κρατάει γερά και ο άλλος αρπάζει το άλλο πόδι και ξανά χρααατς… Δεν έχει όριο ο πόνος, η στριγγλιά, η οιμωγή, το αίμα που κυλάει…
Η παρέα ξεκαρδίζεται… Εχει πλάκα ρε μαλάκα… Ναι, ρε μαλάκα… Ελα πάμε και το τρίτο… Και ξανά χρααατς
Ελα άστο τώρα… Θάχει πλάκα με το ένα πόδι… Ελα πάμε…
Η παρέα αποχώρησε… Κάπνισαν κανένα τσιγαράκι, Ηπιαν μερικές μπύρες… Ξεκαρδιζόνταν στα γέλια κάθε φορά που θυμόταν το …καλαμπούρι τους… Στο τέλος πήγαν ήσυχοι, φχαριστημένοι και κεφάτοι να κοιμηθούνε…
Το γατάκι διαψεύδοντας ανατριχιαστικά τον νόμο των πιθανοτήτων επέζησε από αυτό τον τριπλό, εγκληματικό βασανιστικό ακρωτηριασμό… Τα ανθρωποειδή δεν τα γνωρίζουμε…
Διαφεύγουν… Κρίμα… Τέτοιους λεβέντες καλό θα ήταν να τους ξέρουμε. Να ξέρουμε και τις σ@@@@φατσές τους για να φυλαγόμαστε… Γιατί ακόμα και αν αναγνωριστούν, στην χειρότερη γι’ αυτούς περίπτωση θα δικαστούν, θα φάνε ένα προστιματάκι και θα γυρίζουν και πάλι ανάμεσά μας…
Στην πλατεία που παίζουν τα παιδιά μας, στο σούπερ μάρκετ που ψωνίζουμε, στο λεωφορείο που παίρνουμε, στην ουρά της τράπεζας ή του ATM…
Εκεί θα είναι τα καθάρματα… Ετοιμοι, δοκιμασμένοι για το επόμενο βήμα τους, αν δεν το έχουν ήδη κάνει: την ένταξή τους σε κάποιο ναζιστικό μόρφωμα…
Θυμηθείτε το 1900 του Μπερτολούτσι: Οι νεαροί φασίστες έπρεπε να αποδείξουν την λεβεντιά τους αν κατάφερναν με κεφαλιά να ξεκοιλιάσουν ένα γατί καρφωμένο στον τοίχο από τα 4 πόδια του… Επαιρναν την σχετική φόρα και …κρατς!
Στις εποχές που περνάμε έχει πρακτική σημασία να τα γνωρίζουμε τέτοια καθίκια…
Γιώργος στο Μπαμπά, εδώ είναι πλατεία ή εστιατόριο;: “Αγαπητέ κ. πρόεδρε, αν το κοριτσάκι ήταν μεγαλύτερο θα ρωτούσε, κάλλιστα, τον μπαμπά της “μπαμπά, ζούμε σε μία ευνομούμενη πολιτεία…” Ιούν 27, 10:31
