ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ : Το τέλος ενός μύθου!

«Ποτέ δεν αλλάζεις τα πράγματα πολεμώντας την υπάρχουσα κατάσταση. Αν θες να αλλάξεις κάτι, φτιάξε ένα νέο σύστημα που θα κάνει το υπάρχον ξεπερασμένο» : Richard Buckminster Fuller Αμερικανός εφευρέτης  (1895-1983).!

Αμαρτίαι πολιτικών γονέων – παιδεύουσι πολιτικά τέκνα

Τα όσα εσχάτως συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ είναι σαφώς πρωτόγνωρα, πρωτάκουστα και απωθητικά. Ήταν όμως και εν πολλοίς, αν όχι κι εν των συνόλω τους, αναμενόμενα. Το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης «εξαργυρώνει» την αβελτηρία του Αλέξη Τσίπρα, μετά τις εκλογές του 2019 και με ένα περήφανο 31,6%, να μεταρρυθμίσει το κόμμα του, γειώνοντάς το στην μεταμνηνιακή πολιτική, οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα. Στην τετραετία 2019 – 2023, ο Αλέξης Τσίπρας και οι πολύ κοντά σε αυτόν ευρισκόμενοι επιτελείς απέφυγαν επιμελώς να θέσουν, «τον δάκτυλο επί των τύπον των ήλων», να απολογηθούν για την κυβερνητική πολιτική τους, η οποία απογοήτευσε την ελληνική κοινωνία, να εξηγήσουν γιατί υπέκυψαν στις αξιώσεις των δανειστών, γιατί μετά τις δεύτερες εκλογές του 2015 συνέχισαν τη συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου, ενώ ταυτόχρονα διατηρούσαν μια «παλαιομοδίτικη» κομματική νομενκλατούρα που αντιδρούσε σε κάθε κίνηση πολιτικού και κομματικού εκσυγχρονισμού.

Με απλά λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ, από απλό κόμμα διαμαρτυρίας, του 2012 – 2015, έγινε έξαφνα «κόμμα εξουσίας» το 2015 κι όταν απώλεσε την εξουσία το 2019, δεν μελέτησε τις κυβερνητικές του εμπειρίες, ώστε να μετεξελιχθεί σε «κόμμα – πόλο διακυβέρνησης».

Το πολιτικό «κενό» του 2019 – 2023

Κατά το διάστημα 2019 – 2023, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ συρρικνώθηκε έτι περαιτέρω καθώς ουδεμία πολιτική επικοινωνία είχε με την κοινωνία. Περιορίστηκε στις δικές του οργανώσεις, καθόλα «κλειστές» και «αρνητικές» στο οποιοδήποτε επιχειρούμενο άνοιγμα στην ευρύτερη κοινωνία με θλιβερό αποτέλεσμα να μην «γειωθεί», να μην «αντιστοιχηθεί» με την κοινωνία, με συνέπεια να μην αποκτήσει παρουσία στην νεολαία, τα πανεπιστήμια, την αυτοδιοίκηση, τα συνδικάτα. Η ηγεσία δεν κατάφερε να διαχειριστεί την μεγέθυνση του κόμματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, παρά την αθρόα συρροή ψηφοφόρων στην κάλπη, στην οργάνωση έμενε ένα μικρό κόμμα. Αντί να ενσωματώσει τους νέους ψηφοφόρους, τους «μεταχειρίστηκε» ως «πολιτικούς μετανάστες» για να μην διαταραχθεί η παλαιοκομματική νομενκλατούρα.

Σ αυτήν την κομματική πραγματικότητα προστέθηκε η εκλογική κατάρρευση, στις αναμετρήσεις του 2023, με αποτέλεσμα την απόσυρση του Αλέξη Τσίπρα, και οι πολιτικά οδυνηρές ήττες στις αυτοδιοικητικές εκλογές, του 2023,και των Ευρωεκλογών του 2024.

Έκτοτε ο ΣΥΡΙΖΑ πολεμά αγκομαχώντας να αλλάξει την υπάρχουσα κατάσταση, που δεν άλλαξε ο Αλέξης Τσίπρας. Η έλευση του Στέφανου Κασσελάκη έδωσε μια πρόσκαιρη ανάσα αλλά στην πορεία «εζυγήσθη, εμετρήθη κι ευρέθη πλήρως ανεπαρκής» αν όχι και παντοιοτρόπως και  πανταχόθεν πολιτικά επιβλαβής και επιζήμιος.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ έχει μόνον μια διέξοδο : Την κατακρήμνιση του παλαιού κομματικού οικοδομήματος και την ανοικοδόμηση του νέου, σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τα «θέλω» της ελληνικής κοινωνίας.!

Αναζητείται πολιτική πρόταση

Πέραν όλων των ανωτέρω εκτεθέντων, στην Κουμουνδούρου, δείχνουν να μην έχουν προσγειωθεί, ωσάν να ζουν στην δική τους «εικονική» πραγματικότητα σε έναν άλλο πολιτικό πλανήτη. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, έχει κόψει «σύριζα», την όποια «ρίζα» είχε στην ελληνική κοινωνία. Η όλη και η όποια αντιπαράθεση δεν αφορά πολιτικές θέσεις και απόψεις αλλά αρχίζει, εξαντλείται και τελειώνει σε προσωπικές διαφορές, οι οποίες προκαλούν ένα ανελέητο εξωκομματικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών.

Σε μια περίοδο κατά την οποία η οικονομία αντιμετωπίζει βαριά διαρθρωτικά προβλήματα, προκειμένου να ανακάμψει, να γίνει ανταγωνιστική, ώστε η ανάπτυξη του ΑΕΠ να μεταφραστεί σε πραγματικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων  και σε καλύτερες παροχές υγείας, παιδείας, κοινωνικής – πολιτικής προστασίας και Δημόσιας Τάξης, η κεντροαριστερή αξιωματική αντιπολίτευση, περί άλλων τυρβάζει και περί των δικών της προβλημάτων διχάζεται και εξαϋλώνεται.

Όταν και ο κεντρικός τραπεζίτης, Γιάννης Στουρνάρας, μιλάει ευθέως και δημοσίως για «ΚΑΡΤΕΛοποίηση» της εθνικής μας οικονομίας σε τομείς όπως η ενέργεια, η παροχή υπηρεσιών υγείας, η εμπορία τροφίμων και αγαθών…, η αξιωματική αντιπολίτευση σπαράσσεται από προσωπικές έριδες, οι οποίες εντέχνως ενδύονται ιδεολογικοπολιτικούς μανδύες, χωρίς ουδεμία σχέση να έχουν με πολιτική ή ιδεολογία.!

Μια πλατιά κοινωνική αντιπολίτευση που συνεχίζει να αποζητά, κοινωνική και εισοδηματική δικαιοσύνη, παροχή ευρείας παιδείας και εκπαίδευσης για όλους τους πολίτες, ένα πλήρες, άρτια στελεχωμένο και σαφώς αποτελεσματικό εθνικό σύστημα υγείας για όλους, κράτος δικαίου, αξιοκρατία και εκδημοκρατισμό της διοίκησης, της δικαιοσύνης, πάταξη της διαφθοράς και μια αποκέντρωση με πόρους και εξουσίες, είναι «πεδία δόξης λαμπρά» για την έκφραση και ταυτόχρονη ανάδειξη μιας ικανής αντιπολίτευσης με ισχυρή, πειστική κι ελκυστική ηγεσία με ευάριθμη ομάδα διακυβέρνησης, εθνικό αφήγημα και σαφές σχέδιο εναλλακτικής διακυβέρνησης.!

.                         Ποιος θα διώξει…, Ποιον ;

Μέσα σ αυτό το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό κλίμα, στην πλατεία Κουμουνδούρου, παίζεται ένα σκληρό πολιτικό πόκερ, του «ποιος θα διώξει ποιον» από το κόμμα.

Με δεδομένο το βαθύ ιδεολογικό, πολιτικό, κομματικό χάσμα, το οποίο έχει μετεξελιχθεί και σε χάσμα κοινωνικό, μεταξύ προσώπων και των ομάδων του Στέφανου Κασσελάκη, (KASSELISTAS), και των 87 ή των 100 ή των προσκείμενων στον πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, θεωρείται εξ υπαρχής και παντελώς αδύνατη η όποια «συγκατοίκηση» ή «συνύπαρξη», αυτών των ομάδων, με τον όποιον πρόεδρο εκλεγεί.

Εύλογα λοιπόν, γεννάται το ερώτημα : Γιατί δεν αποχωρεί ή μια από τις δυο ομάδες.; Η απάντηση είναι επίσης απλή και σαφής : Και οι δυο ομάδες διεκδικούν τον τίτλο ΣΥΡΙΖΑ για τους εξής λόγους : α), Το όνομα με την ιστορία και τις ιστορικές προσωπικότητες της ανανεωτικής αριστεράς, β), Την κρατική επιχορήγηση, ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, γ), Ιδιόκτητα γραφεία στην πλατεία Κουμουνδούρου, δ), Ιδιόκτητα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ε), Μηδενικό χρέος σε τράπεζες.

Πάντα ταύτα, θα τα έχει όποιος μείνει στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, ενώ πάντα ταύτα θα τα χάσει η ομάδα που θα αποχωρήσει και δεν θα έχει στον «ήλιο μοίρα», όπως η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, όπως χαρακτηριστικά λένε, άριστοι γνώστες του βαθιού και σκληρού πολιτικού παρασκηνίου.!

Η διάσπαση «παίζεται» από «ώρα σε ώρα»

Η ματαίωση της συνάντησης των πέντε υποψηφίων αρχηγών, που πρότεινε ο Παύλος Πολάκης για προχθές Πέμπτη ναυάγησε, καθώς ο Στέφανος Κασσελάκης δεν απέσυρε το εξώδικο, συνεχίζει να μην σέβεται τις αποφάσεις των οργάνων και χρησιμοποιεί τον τίτλο του προέδρου, μετά την έκπτωσή του, που έθεσαν ως προϋπόθεση, ο Σωκράτης Φάμελλος κι ο Νικόλας Φαραντούρης, ενώ ο πρόεδρος της ΚΟ, Νίκος παππάς και η Γραμματέας Ράνια Σβίγκου, για τον ίδιο λόγο δεν δέχτηκαν να παραστούν τη συνάντηση.

Παρά ταύτα, ο Στέφανος Κασσελάκης, σε μεταμεσονύχτια εκπομπή στον ΑΝΤ1 και τον Νίκο Χατζηνικολάου δήλωσε ότι, «παραμένει και de facto και de jure Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ», προσθέτοντας ταυτόχρονα πως, «Αυτές οι αρμοδιότητες που ασκούνται αυτή τη στιγμή είναι αντικαταστατικές», θεωρώντας πως, το μόνο όργανο που μπορεί να αποφασίσει είναι το επερχόμενο συνέδριο του κόμματος.!

Τούτων, όλων των ανωτέρω δοθέντων, οι εξελίξεις αναμένονται απρόβλεπτες και ραγδαίες. Στην σημερινή Κεντρική Επιτροπή, (Σάββατο 12 Οκτωβρίου), εάν ληφθεί απόφαση ότι, «ο Κασσελάκης δεν θα είναι υποψήφιος», λόγω αντικαταστατικής συμπεριφοράς, η διάσπαση ή έστω η αρχή της, δεν μπορεί να αποτραπεί.!