Βουσολίνος σε Υδραίου: Η αυτογνωσία είναι αρετή

Τι απαντά στο πρόσφατο κείμενο της Μερόπης Υδραίου, ο Αντιδήμαρχος Κ. Βουσολίνος.

Αναλυτικά:

«Και οι κουτσούλοι … αρμενίζουν» άρθρο της κ.Μερόπης Υδραίου.

Τίτλος όντως «ευρηματικός», ένα απόφθεγμα (απόφθεγμα: φράση που περιέχει κρίσεις από πρόσωπο αδιαμφισβήτητου κύρους και φθάνει να θεωρηθεί ως αιώνια αλήθεια) που από εδώ και μπρος θα μας παραπέμπει στη δημιουργό του. Όπως συμβαίνει και με όλα τα αποφθέγματα, όπως πχ με το απόφθεγμα του Βίκτωρος Ουγκώ «Οι κακοί άνθρωποι φθονούν και μισούν. Είναι ο δικός τους τρόπος να θαυμάζουν». Από εκεί και πέρα, το ειρωνικό λιβελλογράφημα της αποτυχούσας των τελευταίων εκλογών υποψήφιας δημάρχου είναι τουλάχιστον άδικο. Ουσιαστικά μας καλεί να απολογηθούμε, αναφορικά με τις Χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις, αλλά γιατί;

Μήπως γιατί δεν αξιοποιήσαμε τον πακτωλό των χρημάτων που άφησε στα ταμεία του Δήμου όταν αποχώρησε από αυτόν, με τα οποία θα μπορούσαμε να διοργανώσουμε πολύ περισσότερα; Άδικο, γιατί θα στηριζόταν σε ένα ψέμα, μιας και μιλάμε για έλλειμμα εκατομμυρίων που μας κληροδότησε (σε αντίθεση με τη δική της περίπτωση που παρέλαβε ισχυρό ταμείο με θετικό πρόσημο από την προηγούμενή της δημοτική αρχή).

Μήπως γιατί δεν αντιγράψαμε τις άριστες και πλούσιες δικές της εκδηλώσεις (όπως επικαλείται); Άδικο, γιατί θα στηριζόταν σε ένα ψέμα, μιας και απ’όσο θυμόμαστε όλοι, πέρυσι (αφού επήλθε το αποτέλεσμα των εκλογών) η ίδια επέλεξε να μην οργανωθεί χριστουγεννιάτικο χωριό για τα παιδιά των κερκυραίων ψηφοφόρων.

Μήπως γιατί δεν χρησιμοποιήσαμε τον εξοπλισμό του Χριστουγεννιάτικου χωριού στην άριστη κατάσταση που μας τον παρέδωσε (όπως επικαλείται); Άδικο γιατί θα στηριζόταν σε ένα ψέμα, μιας και τον βρήκαμε στο ιδιωτικό γιαπί που φυλασσόταν, παραπεταμένο και φθαρμένο σε μεγάλο βαθμό, όπως επί της δικής της δημαρχίας είχε αφεθεί εκεί προ διετίας (υπάρχουν και οι σχετικές φωτογραφίες). Χαρακτηριστικό είναι ότι ο μόνιμος συντηρητής των οικίσκων του Χριστουγεννιάτικου χωριού του δήμου μας, μας ζήτησε 15.000 € για να αποκαταστήσει τις ζημιές, ποσό που φυσικά δεν είχαμε και στηριχθήκαμε στην προσωπική εργασία στελεχών του δήμου και εθελοντών για να διαμορφωθεί το χωριό μας όπως παραδόθηκε στον κόσμο.

Μήπως γιατί δεν αξιοποιήσαμε την έξωθεν καλή πιστωτική μαρτυρία και φερεγγυότητα με την οποία η δημοτική της αρχή εξόπλισε το δήμο όσο τον διοικούσε και τον εκπροσωπούσε, ώστε να απευθυνθούμε στην αγορά και να αποκομίσουμε πιστώσεις για καλύτερο αποτέλεσμα; Άδικο, γιατί θα στηριζόταν σε ένα ψέμα, μιας και το μόνο που συναντήσαμε ήταν το «δεν εμπιστευόμαστε το δήμο, αν δεν καταβληθεί το αντίτιμο δεν παραδίδουμε κανένα αγαθό, δεν παρέχουμε καμιά υπηρεσία. Ακόμη και εκούσιες χορηγίες τρίτων που ευγενικά μας προσφέρθηκαν για αγορά αγαθών, δεν υλοποιούνταν αν προηγουμένως δεν εξοφλούνταν τα αντίστοιχα τιμήματα.

Πώς λοιπόν και γιατί η κα Υδραίου μας κατηγορεί; Και κυρίως με ποιο ηθικό δικαίωμα (γιατί τυπικά έχει, όπως ο καθένας), όταν λησμονεί ότι η ίδια εξαντλώντας τη θητεία της απορρίφθηκε από τον Κερκυραϊκό λαό ως αποτυχούσα; Δικαιολογείται όντως η κριτική της σε μας, τον 1ο χρόνο της θητείας μας, όπου αναγκαστικά βαδίσαμε σε ό,τι βάρος μας είχε κληροδοτήσει; Μάλλον θα πρέπει να περιμένει το τέλος και της δικής μας θητείας για να μας κρίνει και η κρίση της να αξιολογηθεί ως καλόπιστη και να γίνει σεβαστή από τους πολίτες του τόπου μας. Η αυτογνωσία είναι αρετή και αλίμονο στον πολιτικό που δεν την χρησιμοποιεί, και για τον ίδιο και για τον τόπο. Και δυο τελευταίες επισημάνσεις:

Πρώτον, είναι βέβαιο ότι ο Κερκυραίος εκτιμά περισσότερο κάποιον που βγάζει τις παντόφλες του για να σηκωθεί και να αναλάβει δήμαρχος με όρεξη και όραμα, παρά κάποια που μόλις εκλέχθηκε επέλεξε να ευχηθείς στους δημότες για το νέο έτος (2020) καθισμένη σε πολυθρόνα ντυμένη με άσπρο φανταχτερό φόρεμα με γουνάκια και χρυσαφί γόβες, σε στάση και στυλ πριγκήπισσας, κάτι που μάλιστα τότε (03.01.2020) σχολιάσθηκε, προφητικά, διαδικτυακά με το ότι «το όλο σκηνικό εκφράζει μια ματαιοδοξία που είναι κακή αρχή για εκλεγέντα τοπικό άρχοντα», και Δεύτερον, χαίρομαι ιδιαίτερα που η κα Υδραίου τελειώνει το λιβελλογράφημά της το ότι (κατά λέξη) «η σημαντικότερη έκπτωση για έναν αιρετό άρχοντα είναι όχι αυτή που επιβάλλει ο νόμος, αλλά η ΕΚΠΤΩΣΗ στη συνείδηση των πολιτών». Δείχνει με αυτό τον τρόπο ότι έχει αντιληφθεί και αξιολογεί όπως πρέπει την έκπτωση που η ίδια βίωσε τον Οκτώβριο του περασμένου χρόνου.

Εύχομαι σε όλους αγάπη, ειρήνη, ενσυναίσθηση, προκοπή και προ πάντων υγεία για το νέο χρόνο.

Κώστας Βουσολίνος