ΚΚΕ: Με επιτυχία η εκδήλωση του ΚΚΕ για το νερό

Με επιτυχία και πολύ μεγάλο ενδιαφέρον πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση – συζήτηση της Τομεακής Επιτροπής Κέρκυρας του ΚΚΕ με τίτλο «Νερό: κοινωνικό αγαθό για τις ανάγκες του λαού ή εμπόρευμα για τις ανάγκες των λίγων; Η πρόταση του ΚΚΕ».

Όπως ενημερώνει το ΚΚΕ
Το άνοιγμα της εκδήλωσης έκανε ο Γιάννης Μπορμπότης, γραμματέας της ΤΕ Κέρκυρας σημειώνοντας ότι αφορμή για την εκδήλωση ήταν «η τραγική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και στο νησί μας με την έλλειψη νερού, με ολόκληρα χωριά και περιοχές να μένουν για πολλές μέρες χωρίς νερό, πολύωρες διακοπές, χαμηλή πίεση στο δίκτυο κλπ μέσα σε συνθήκες καύσωνα, έντασης της εργασίας λόγω της τουριστικής περιόδου και με αυξημένο τον κίνδυνο πυρκαγιών. Πανελλαδικά η κυβέρνηση αλλά και εδώ τοπικά οι Δημοτικές και η Περιφερειακή Αρχή προσπαθούν να μας πείσει ότι η βασική αιτία της λειψυδρίας είναι η βολική δικαιολογία της «κλιματικής αλλαγής» με τη μείωση των βροχοπτώσεων και την μείωση των υπόγειων υδάτινων αποθεμάτων. Συντονισμένα προσπαθούν να μας κρύψουν ότι ένα κοινωνικό αγαθό όπως είναι το νερό αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα όπου οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές οικογένειες το χρυσοπληρώνουν ενώ για τις πολυεθνικές του τουρισμού και των τροφίμων – ποτών αποτελεί πηγή κερδοφορίας. Κάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτα για την χρόνια και σταθερή υποχρηματοδότηση της ΔΕΥΑΚ, για την κατάργηση των προσλήψεων, για την ανεπάρκεια έργων υποδομής, για την άναρχη ανάπτυξη, ως αποτέλεσμα της λογικής κόστους – οφέλους που και οι ίδιοι στηρίζουν. Κάνουν επίσης τους ανήξερους για την διαχρονική υποβάθμιση και της ΔΕΥΑΚ με στόχο να παρουσιαστεί η ιδιωτικοποίηση ως λύση για τα προβλήματα μας.»
Την κεντρική ομιλία της εκδήλωσης έκανε ο Καραθανασόπουλος Νίκος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής Αχαΐας του κόμματος όπου τόνισε αρχικά «πόσο σημαντική πρωτοβουλία αποτελεί η εκδήλωση για το νερό μέσα στο κατακαλόκαιρο, καθώς δεν μπορεί να είναι κάτι ξένο και ασήμαντο για τους κομμουνιστές το κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζει η λαϊκή οικογένεια, όπως είναι και το νερό, και πώς διαμορφώνουμε τις προϋποθέσεις για να διεκδικήσουμε τις λύσεις.»

Ο Νίκος Καραθανασοπουλος θύμισε στη συνέχεια ότι τον Οκτώβριο του 2021, ο ίδιος είχε βρεθεί ξανά στο νησί μας για την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί με τις πλημμύρες και την κακοκαιρία “Μπάλλος” και σχολίασε πως «η κατάσταση είναι αντιφατική με την Κέρκυρα να πνίγεται στην πρώτη μεγάλη βροχή και το καλοκαίρι οι κάτοικοι και οι επισκέπτες του νησιού να λένε το “νερό- νεράκι”. Η Κέρκυρα δεν είναι ένα άνυδρο νησί, αλλά έχει από τις μεγαλύτερες βροχοπτώσεις στην Ελλάδα, υπάρχουν υδάτινοι πόροι που μπορούν να αξιοποιηθούν. Η συζήτηση για αυτή την αξιοποίηση έχει γίνει από το 1991 με μελέτες του Δήμου σε συνεργασία με τη ΔΕΥΑΚ αλλά 33 χρόνια μετά δεν έγινε τίποτα. Εκατομμύρια πετάχτηκαν στις μελέτες, η κατάσταση έχει επιδεινωθεί, το δίκτυο είναι απαρχαιωμένο και δεν συντηρείται, με αποτέλεσμα μεγάλες απώλειες νερού.
Η αιτία της λάθος διαχείρισης των υδάτινων πόρων είναι ο ίδιος ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, που έχει στο επίκεντρο το κέρδος, στο βωμό του οποίου θυσιάζονται τα δικαιώματα του λαού. Οπότε, ενώ αυξάνονται οι δυνατότητες μέσω των επιτευγμάτων της επιστήμης και της τεχνολογίας, ταυτόχρονα οξύνονται και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η λαϊκή οικογένεια φτάνοντας στο σημείο να μπαίνει σε κίνδυνο και η ίδια η ανθρώπινη ζωή.
Αυτός ο δρόμος ανάπτυξης οδηγεί στην εμπορευματοποίηση. Το νερό δεν είναι κοινωνικό αγαθό – ήδη το νερό που πίνουμε, το εμφιαλωμένο νερό είναι εμπόρευμα και είναι τεράστια τα κέρδη για τις εταιρείες εμφιάλωσης που παίρνουν το νερό σχεδόν τζάμπα από τις πηγές. Ακόμα και το νερό όμως που τρέχει στις βρύσες το πληρώνουμε στη λογική της ανταποδοτικότητας. Αυτός ο δρόμος ανάπτυξης περιλαμβάνει και τους ανταγωνισμούς που υπάρχουν ανάμεσα σε εταιρείες κατασκευαστικές και εταιρείες ύδρευσης που βάζουν ακόμη περισσότερα εμπόδια. Αυτός ο δρόμος ανάπτυξης περιλαμβάνει τη μείωση του εργατικού δυναμικού, την εντατικοποίηση της δουλειάς των εργαζόμενων, εργολαβικούς εργαζόμενους και εργαζόμενους με ελαστικές σχέσεις εργασίας που δεν φτάνουν για τη διαχείριση και συντήρηση των δικτύων ύδρευσης. Ταυτόχρονα, προετοιμάζονται αυξήσεις στα τιμολόγια του νερού την ώρα που υπάρχει υποβάθμιση της ποιότητάς του».
Ο ομιλητής τόνισε στη συνέχεια τα «μπαλώματα» που γίνονται για τα σημαντικά και ακραία ζητήματα, το ποσό απαρχαιωμένες είναι οι υποδομές και το γεγονός πως ότι σχετίζεται με τις λαϊκές ανάγκες υποβαθμίζεται σε αντίθεση με τα ζητήματα που εξυπηρετούν τις ανάγκες του κεφαλαίου δίνοντας μερικά παραδείγματα και από άλλα νησιά του Ιονίου που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με την Κέρκυρα.
Τελειώνοντας έδωσε κάποιες απαντήσεις σε σχέση με τα επιχειρήματα της κυβέρνησης που προσπαθεί να αποκρύψει τις πραγματικές αιτίες: « Η κλιματική αλλαγή δεν μπορεί να δώσει απάντηση στο ότι το 80% του νερού χάνεται στη θάλασσα, στο γεγονός ότι για ύδρευση και άρδευση αξιοποιείται μόνο το 10%  και οι απώλειες των δικτύων ύδρευσης αγγίζουν μεσοσταθμικά το 40%.  Η πράσινη μετάβαση δεν ήρθε να δώσει λύσεις αλλά νέα πεδία κερδοφορίας στο κεφάλαιο και νέα προβλήματα στο λαό, την στιγμή που έχουν γίνει πχ έργα υδροηλεκτρικά, τα οποία όμως δεν έχουν τεθεί σε λειτουργία με αποτέλεσμα να μην αξιοποιείται ούτε το νερό ούτε η ενέργεια. Οι κατευθύνσεις και η επόμενη μέρα είναι στην ίδια λογική άρα χειροτερεύουν τα πράγματα. Η πολιτική της ΕΕ είναι σε συγκεκριμένη και αντιδραστική κατεύθυνση. Η “οδηγία 2000” έχει ως βασική κατεύθυνση την εξοικονόμηση υδάτων πόρων και όχι την μεγαλύτερη προσφορά για την κάλυψη των αναγκών.
Οι στόχοι πάλης του λαού πρέπει να συνδυάζονται με την ανάγκη για ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος που δυσκολεύει τις ζωές μας. Μόνο τότε θα μπορούν οι υδάτινοι πόροι να αξιοποιηθούν πραγματικά προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων με κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας, εργατικό έλεγχο στην οικονομία και κεντρικό σχεδιασμό. Αυτοί πρέπει να είναι οι στόχοι πάλης, ο αγώνας του λαού πρέπει να αμφισβητεί τις αιτίες των προβλημάτων, να αμφισβητεί την κυρίαρχη πολιτική.»
Στη συνέχεια της εκδήλωσης ακολούθησε συζήτηση. Χαρακτηριστική ήταν η παρέμβαση της περιφερειακής συμβούλου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», Αλεξάνδρας Μπαλού, η οποία ανέφερε πως «Βασικά ζητήματα που οξύνονται βοηθούν στο να βγουν και συμπεράσματα.  Όπως για παράδειγμα ότι οι Περιφέρειες και οι Δήμοι λειτουργούν σαν προέκταση του κράτους εξειδικεύοντας την κεντρική πολιτική και εξυπηρετώντας με τη σειρά τους τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Δίνεται τρανταχτή απάντηση στο επιχείρημα ότι τα τοπικά προβλήματα δεν έχουν πολιτικές αιτίες και λύσεις και φαίνεται η συμβολή όλων των αστικών κομμάτων στην κατάσταση με το νερό, μέσω των εκπροσώπων τους που είναι τώρα ή έχουν περάσει από σημαντικές θέσεις σε Δημοτικές και Περιφερειακές διοικήσεις.
Οι λύσεις στα προβλήματα που κάθε φορά προσπαθούν να δώσουν αφορούν τις κεντρικές κατευθύνσεις της ΕΕ και των κυβερνήσεων. Προωθείται ο τουρισμός, οι ιδιωτικοποιήσεις σε λιμάνια και μαρίνες, η πράσινη ενέργεια και αντίστοιχα επιλέξιμα θεωρούνται τα έργα σε αυτούς τους τομείς. Σε αυτήν την κατεύθυνση κουμπώνει και το νέο σχέδιο αφαλάτωσης, δηλαδή σε ένα νησί που βρέχει συνεχώς προτείνουν να φέρουμε νερό από τη θάλασσα επειδή αυτό προωθείται από την ΕΕ.»
Σε ένα σύστημα που έχει στο επίκεντρο το κέρδος αυτά θα γίνονται. Μένει να υψώσουμε πιο δυνατά τη δική μας φωνή και να διεκδικήσουμε τις λύσεις. Δεν μπορούμε να ζούμε χωρίς νερό, χωρίς δρόμους, χωρίς νοσοκομείο,  βουτηγμένοι στα σκουπίδια, να αφήνουμε να κερδίζουν οι λίγοι και εμείς που έχουμε τη δύναμη να περιμένουμε να υλοποιηθούν κούφια λόγια και υποσχέσεις.»
Αντίστοιχα ο Σταμάτης Πελάης, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας και δημοτικός σύμβουλος Νότιας Κέρκυρας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», μετέφερε την εικόνα από τη Νότια Κέρκυρα όπου εδώ και σχεδόν 2 εβδομάδες 5 χωριά είναι χωρίς νερό. «Τη στιγμή που δεν απαιτούνται μεγάλες παρεμβάσεις για να δοθεί λύση άμεσα, δεν παίρνονται οι κατάλληλες πρωτοβουλίες που έχει προτείνει και η «Λαϊκή Συσπείρωση», όπως έκτακτο προσωπικό για να μπορέσει να “κρατηθεί” το νερό, αξιοποίηση του νερού στο Γαρδίκι όπου υπάρχουν έτοιμες σωληνωμένες γεωτρήσεις που θα μπορούσαν να γεμίσουν τις δεξαμενές προκειμένου να υποβοηθηθεί το σύστημα ύδρευσης κλπ. Βλέπουμε όμως και εδώ τους ανταγωνισμούς μεταξύ των εταιριών και τα αποτελέσματα που αυτοί έχουν, καθώς η ΔΕΗ  δεν συνδέει με ρεύμα τις γεωτρήσεις ως αντίποινα για τα χρέη της ΔΕΥΑΚ προς αυτήν. Θέλουν να απαξιώσουν το νερό και σαν ώριμο φρούτο να έρθουν οι ιδιώτες και να τους πούμε και ευχαριστώ που θα δώσουν λύση στο πρόβλημά μας. Να πάμε μέχρι τέλους με αγώνα και διεκδίκηση!»