Μία έξοχη βραδιά…

Θεσπέσιους ήχους, μας χάρισε απλόχερα η ‘αρμοδία και ‘ειδική’ προς τούτο Φιλαρμονική Εταιρεία ‘Μάντζαρος’ στην καθιερωμένη εδώ και δεκαετίες, συναυλία της μεγάλης Δευτέρας… Παλιότερα στον Duomo και τώρα Δημοτικό Θέατρο η εκδήλωση κλείνει την πρώτη βραδιά της σημαντικότερης εβδομάδας ανάμνησης του Πάθους και της Ανάστασης.

Αυτή την χρονιά δύσκολα θα την λησμονήσουμε αφού είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε στο πρώτο μέρος την λειτουργία του Karl Jenkins με τίτλο: The Armed Man, A Μass for Peace (Ο Οπλισμένος Ανδρας, μία Λειτουργία για την Ειρήνη).

Ο Jenkins, γεννημένος το 1944 είναι Ουαλός, με πάθος για την μουσική κάθε είδους αφού έχει υπηρετήσει με την πολυοργανική του παιδεία σχεδόν κάθε είδους μουσικό στυλ. Ποπ, Ροκ, Κλασσική, Αναγεννησιακή. Ξεκινώντας από το συγκρότημα soft machine άνοιξε τα φτερά του σε πολλών τύπων μουσικές εφαρμογές και κατέληξε να είναι ένας σύγχρονος συνθέτης με πολλές ταυτόχρονες επιρροές… Η λειτουργία για την Ειρήνη είναι ένα έργο αφιερωμένο στα θύματα των σύγχρονων πολέμων, που το μουσικό του ύφος χαρακτηρίζεται από την συνθετότητα του δημιουργού του… Αναγεννησιακές μελωδίες μαζί με φολκ ρυθμούς και ήχους, με στιγμές κλασσική αυστηρότητας και συγκράτησης αποτελούν το μουσικό κράμα – δημιούργημα…

Είναι αυτονόητες και οι μεγάλες δυσκολίες, που πρέπει να συνάντησε ο φίλτατος, σπουδαίος μαέστρος Σωκράτης Ανθης για  για να κατευθύνει το μουσικό δυναμικό της ΄Μάντζαρος’ στην αρτίωση των ηχητικών επιταγών του έργου… Και το κατάφερε… Το κατάφερε μαζί του και το μέγα πλήθος των μουσικών του σώματος, που παρήξε ένα συγκλονιστικά απολαυστικό αποτέλεσμα, ασύνηθες για τα μουσικά ακούσματά, που περιμένουμε από τις συναυλίες των φιλαρμονικών μας.

Μαζί τους η εκπληκτική και πολυπληθέστατη χορωδία του Ιόνιου Πανεπιστημίου που υπό την διδασκαλία του Δημήτρη Κτιστάκη μας έδωσε την χαρά και την πληρότητα, που λίγα ποιοτικά χορωδιακά σχήματα μπορούν να προσφέρουν… Οση ώρα τους απολάμβανες, αναλογιζόσουν το προνόμιο να ζεις σε ένα τόπο, που έχει ‘δικό’ του ένα τέτοιο μουσικό σύνολο… Ασχετα αν το εκτιμάει και το στηρίζει πολύ λιγότερο από όσο του αξίζει…

Τέλος πάντων, ας μην ξεφύγουμε… Με αυτή την συναυλία η ‘Μάντζαρος’ απέδειξε, πως όχι μόνον …’είναι εδώ’ αλλά συνέχεια εξελίσσεται και ανελίσσεται… Η παρουσία πολλών νεότατων εκτελεστών, σχεδόν παιδιών σε αυτό το αριστοτεχνικά συγχρονισμένο σύνολο είναι χαρά για το παρόν και ελπίδα για το μέλλον…

Η επέκταση μας σε αυτό το πρώτο μέρος της συναυλίας καθόλου δεν μειώνει την αισθητική αξία των πένθιμων εμβατηρίων του δεύτερου μέρους… Το γνωστό adagio in G minor του Tomaso Albinoni παίχτηκε άψογα από το σύνολο των πνευστών αλλά και με την αριστοτεχνική στήριξη από το Οργανο, που έπαιξε η Μαρία Καλουτσάκη και το Celo με τον Χρήστο Χατζηεμανουήλ, που είχαμε ήδη γνωρίσει και απολαύσει στο Benedictus του πρώτου μέρους…

Την ίδια θετική αίσθηση, την ίδια αρτιότητα εκτέλεσης και πληρότητα μουσικής απόλαυσης μας προσέφεραν και η ‘Marcia Patetica’ του Αλέξανδρου Γκρεκ, ‘Στο βασίλειο του Πλούτωνα’ του Δημήτριου Ανδρώνη και το ‘La Madruga’ του Abel Moreno Gomez…

Αυτό το σύντομο σημείωμα κλείνει με πολλά συγχαρητήρια και ένα μεγάλο ευχαριστώ προς την Φ.Ε. Μάντζαρος…