Κείμενο της Νικολέττας Πανδή με αφορμή την εργατική Πρωτομαγιά.
Το κείμενο
Το 1866 ξεσηκώθηκαν τα συνδικάτα του Σικάγου διεκδικώντας τις 8 ώρες εργασίας και καλύτερες συνθήκες ζωής. Έχοντας περάσει κάτι περισσότερο από150 χρόνια αναρωτιέται κανείς αν στην Ελλάδα του 2023, τα δικαιώματα των εργαζομένων είναι διασφαλισμένα και διευρυνόμενα ή τελικά υπό διωγμό και συρρίκνωση. Η απάντηση είναι το δεύτερο καθώς η νεοφιλελεύθερη Κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη θεωρεί τα δικαιώματα αυτά πρόσχωμα στην ανάπτυξη της ελεύθερης οικονομίας. Με μια σειρά από νόμους που πέρασαν την τελευταία τετραετία, δυσκόλεψε πολύ το δικαίωμα στην απεργία ενώ χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα προκειμένου όταν αυτό υλοποιείται να κρίνεται παράνομο και καταχρηστικό. Η προσπάθεια δαιμονοποίησης των σωματείων και των συνδικαλιστών είναι συνεχής και στόχο έχει να αποδομήσει πλήρως το συνδικαλιστικό κίνημα στην χώρα. Οι αγώνες των εργαζομένων δεν έπαψαν ποτέ, είτε αυτοί αφορούσαν την σύναψη κλαδικών συμβάσεων, είτε την απόκρουση αυθαιρεσιών σε βάρος των εργαζομένων σε όλη την διάρκεια της παρούσας κυβερνητικής θητείας. Η πολιτική αλλαγή της 21ης Μαΐου, θα ωφελήσει το εργατικό κίνημα, καθώς ο ΣΥΡΙΑ –Π.Σ. έχει ένα οργανωμένο σχέδιο στήριξης των εργασιακών δικαιωμάτων, όπου ακρογωνιαίος λίθος της είναι η κατάργηση του αντεργατικού νόμου Χατζηδάκη.
Ο ανάποδος στο Προχειρότητα και διασυρμός: “Αν το ήξερα δεν θα έκλεινα εισιτήρια. Όχι ξανά τέτοια ξεφτίλα.” Ιούλ 13, 09:47
