Το αύριο χειρότερο από το σήμερα;

Η υπόθεση βιασμού – παιδοφιλίας – εξώθησης στην πορνεία είναι η είδηση, που σερβίρεται από τα ΜΜΕ σαν η σοβαρότερη των ημερών… Δύσκολα όμως, καταφέρνει να καλύψει την βαθιά κρίση που διατρέχει σε όλα τα επίπεδα την χώρα, την Ευρώπη, τον κόσμο και που με μαθηματική βεβαιότητα θα γίνει βαθύτερη.
Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, η προηγούμενη δεκαετία των μνημονίων της λιτότητας, της εξαπάτησης των βασικότερων λαϊκών προσδοκιών, και-ιδιαίτερα- η ανάκληση θεμελιακών πολιτικών δεσμεύσεων (έξοδος από μνημόνια κ.λ.π.) έχουν δημιουργήσει μία σταθερή πλατφόρμα κυνισμού, αδιαφορίας και ανοχής…

Τα ΜΜΕ, αγωνίζονται να μετατρέψουν την τρίχα σε τριχιά και επιχειρούν να εντυπωσιάσουν με πικάντικες λεπτομέρειες, χτισμένες πάνω στην σαπίλα της καθημερινότητας.
Τελικά, όλα φαίνονται κανονικά… Το γεγονός, πως κάποιες δυτικές συνοικίες έχουν γίνει ‘προάστια (banlieux) παραβατικότητας και εγκληματικότητας αντιμετωπίζεται σαν δεδομένο, αναπότρεπτο, κανονικό, αποδεκτό… Το υποστηρίζουν και ‘κοινωνιολόγοι’ εξωνημένοι από τα αφεντικά, που αναλαμβάνουν με βαρύγδουπες και περισπούδαστες βλακείες να δώσουν επιστημονικόμορφες εξηγήσεις για την αθλιότητα, που υπερασπίζονται και συντηρούν…
Το ίδιο και η συμμετοχή όλο και περισσότερων οργάνων της τάξης σε κυκλώματα πολυποίκιλης διαφθοράς…

Η απύθμενη ταλαιπωρία των λαϊκών στρωμάτων, όταν αναζητούν απελπισμένα περίθαλψη και λύση σε προβλήματα υγείας, στοιβαγμένα στους διαδρόμους των απορφανισμένων από προσωπικό νοσοκομείων…
Η κλιμακούμενη βία, πολλές φορές ανοιχτά φασιστική στα σχολεία, στις γειτονιές στις παρέες, από παιδιά με χαλαρούς οικογενειακούς δεσμούς και αμφιρρέπουσες αξίες.
Τα ίδια τα σχολεία παρέχουν εκπαίδευση με αναιμικές προϋποθέσεις σε διδακτικό προσωπικό και αθλιότατες υποδομές, που τα κάνουν να θυμίζουν προαύλια φυλακών…
Φυσικά, αυτά και πολλά άλλα παρόμοια δεν ισχύουν για όλους… Ολοι είμαστε ίσοι αλλά μερικοί …είναι πιο ίσοι… Oι εξουσιαστές και ρυθμιστές του απάνθρωπου τοπίου της καθημερινότητας, βουλιάζουν στην υποκρισία τους, στην μικρονοϊκή και μυωπική θεώρηση της κοινωνικής καθημερινότητας, που απλά ενδιαφέρονται να την υποτάσσουν κοιμώμενη…

Όλα όσα απίστευτα, τρομακτικά, σοκαριστικά συμβαίνουν δίπλα μας, με εμάς ή χωρίς, έχουν κοινό παρονομαστή την ανοχή μας… Αυτήν που εγγυάται …ησυχία, τάξη και ασφάλεια, πιθανόν περισσότερο από κάθε άλλη φορά στο ιστορικά ασήμαντο χρόνο του βίου μας…
Ας προσέχουν όμως οι αρχιτέκτονες του λαβύρινθου της υποταγής μας… Η ιστορία δεν συντονίζεται με καμία απολυτότητα… Δεν είναι εξασφαλισμένη η εσαεί αποδοχή της συστημικής μιζέριας ούτε και η γραμμικά μονότονη εξέλιξή της… Η προσφερόμενη με αμοιβή νιότη μίας βιαζόμενης ποικιλοτρόπως πιθανότατα από την γέννησή της 12χρόνης κοπέλας, είναι πολύ συμβολική της συνολικής μας πραγματικότητας…
Κάποια στιγμή, όσο ισχυρά και αν είναι τα δίχτυα της συμβατικότητας η κοινωνία μπορεί να επιφυλάσσει σπασμούς σωτήριους και λυτρωτικούς…