Μια εικόνα χίλιες λέξεις! Μόνο που ακόμα δεν έχει βρεθεί τρόπος να συνοδεύεται αυτή και από τις μυρωδιές του χώρου που τραβήχτηκε η φωτογραφία! Τότε θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα πλήρες οπτικό και οσφρητικό ντοκουμέντο της προσφοράς των αυτοδιοικητικών «αρχόντων», στους ντόπιους και ξένους περιπατητές… Πρόκειται για τον παραλιακό της Γαρίτσας όπου όγκοι σαπισμένων φυκιών από τις χειμωνιάτικες σοροκάδες στολίζουν το θαυμάσιο τοπίο του όρμου, μαζί με σκουπίδια που πετάχτηκαν από νοικοκυραίους συντοπίτες μας και με άλλα που τα έφερε η τρικυμία από την απέναντι ηπειρωτική ακτή! Το σασπένς της ιστορίας, όμως, είναι το «γραφικό» ρυάκι που χωρίζει τη φυκώδη παραλία στα δύο, προερχόμενο από μια συνεχή ροή οικιακών λυμάτων, τα οποία εκτός των άλλων συντηρούν σμήνη κουνουπιών και διατηρούν το ενδιαφέρον τρωκτικών! Σ’ αυτό τον Γαριτσιώτικο όρμο και με οπτικό και οσφρητικό ντεκόρ τα παραπάνω, θα πραγματοποιηθεί και η Αυγουστιάτικη Βαρκαρόλα! Καντάδες και πανσέληνος, το γνωστό «χαλί» που παραδοσιακά σκεπάζει την κατάντια μας…
Συντρίμμια και θρύψαλα…
Ο λόγος για το θέατρο «Ρένα Βλαχοπούλου» εκεί στο Μον Ρεπό… Φαίνεται πως κάποιοι που στο νησί μας ποδηγετούν αιρετές «εξουσίες» το έχουν αποφασίσει από καιρό πως όσο λιγότεροι χώροι για εκδηλώσεις πολιτισμού τόσο το καλύτερο για την «ελίτ» της ντόπιας… διανόησης! Δε χρειάζεται να βρίσκουν φιλόξενους χώρους οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι και καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες, για να παρουσιάζουν του νησιού το πολύμορφο έργο τους ή οι θεατρικές παραστάσεις και οι συναυλίες αξιόλογων καλλιτεχνών για να επικοινωνούν τις φωνές τους…
Συντρίμμια και θρύψαλα λοιπόν ο «Φοίνικας» με συνεχείς σαθρές δικαιολογίες μία εκ των οποίων η διαρκής αναζήτηση στα θεμέλιά του της… περικεφαλαίας του Αλκινόου και λησμονημένο πλέον το υπαίθριο θέατρο «Νίκος Κούρκουλος», σήμερα μόνο σαπισμένοι σωροί ξύλων… Έχουμε όμως καβάτζα το δημοτικό μας θέατρο της βρόχο πλημύρας και του ξεπαγιάσματος! Θεατές με ομπρέλες, με παλτά και με κασκόλ!
Ο πολιτισμός θέλει θυσίες και εμείς οι Κερκυραίοι θυσιαζόμαστε και το δείχνουμε άλλωστε με τη βουερή σιωπή μας για τα θέατρά μας, για τα εγκαταλελειμμένα εμβληματικά καταρρέοντα κτίρια, για την τραγική αλλαγή της φυσιογνωμίας της πόλης μας…
Ο Περιπατητής
ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ στο “Kάντε ησυχία όταν τα παιδιά κοιμούνται, όχι όταν χάνουν τη ζωή τους”: “ΝΑΙ ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΟΤΙ ΗΡΘΕ ΠΑΛΙ ΤΟ (ΜΠΑΤΣΟΙ-ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ) ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΧΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΦΕΡΕΤΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΚΑΙ…” Δεκ 7, 20:39
