Δεν είμαστε με τον Αρη…

Δεν αναφερόμαστε στον Αρη Βελουχιώτη, που μπορεί να υποψιαστήκατε διαβάζοντας τον τίτλο του σημειώματος… Ούτε τον Αρη Θεσσαλονίκης, την συμπαθή ομάδα της ‘συμπρωτεύουσας’… Μιλάμε για έναν λιγότερο γνωστό, που έρχεται με το κείμενό του και τις ιδέες του να …γράψει ιστορία…

Προφανώς, πρόκειται για ιδιοκτήτη ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, που απηύθυνε προς τους γονείς των μαθητών του σχολείου ‘επιστολή’ γεμάτη ιστορικές …αλήθειες, που αποκαλύπτουν το αληθινό νόημα του Πολυτεχνείου…

Το κείμενο αρχίζει θέτοντας το θεμελιώδες ερώτημα: Για ποιο Πολυτεχνείο λοιπόν μιλάμε;

Και από εδώ αρχίζει ένα κείμενο γεμάτο …εκλεκτής ποιότητας λεκτικούς και λογικούς ακροβατισμούς, έτσι ώστε να καταλήξει σε μία …ψύχραιμη και αντικειμενική εκτίμηση για την ιστορική αλήθεια και την σημασία του Πολυτεχνείου… Αντάξια αυτής στην οποία κατέληξε και η ‘Ομάδα αλήθειας’ της ΝΔ… Αυτής, που ξεδιάντροπά μέχρι τώρα η φασιστική ακροδεξιά προέβαλλε ως άμεσα θιγόμενη και που τώρα δειλά αλλά και πιο ‘γενναία’ αρχίζει να διακηρύσσει η νόμιμη, η ‘εντός του δημοκρατικού τόξου’ δεξιά…

Η στάση των ιδιωτικών σχολείων για τον γιορτασμό του Πολυτεχνείου έχει μακρά ιστορία… Οι ιδιοκτήτες-έμποροι της Παιδείας έχουν αποδείξει ότι είναι αρκούντως ευφυείς ώστε να υπακούουν στην ταξική τους συνείδηση και όχι στην βούληση των εργαζόμενων σε αυτά εκπαιδευτικών… Ούτε καν στην επίσημη γραμμή του υπουργείου Παιδείας, που ακόμη και επί Κεραμέως υπενθυμίζει την 17η Νοέμβρη ως μέρα γιορτής-τιμής…

Οι εξόχως ωφελημένοι σχολάρχες όλο και μαζικότερα αρνούνται να τηρήσουν το γράμμα της εγκυκλίου (δεν συζητάμε για το πνεύμα) και κάνουν κανονικό μάθημα… Σαφές μήνυμα υποτίμησης και περιφρόνησης του λαϊκού αισθήματος, που εξακολουθεί παρ’ όλες τις λυσσασμένες αντιδράσεις να τιμάει την επέτειο της φοιτητικής και γενικότερα λαϊκής εξέγερσης ενάντια στην Αμερικανοκίνητη και ΝΑΤΟϊκή χούντα.

Δεν παραλείπει o κύριος σχολάρχης να παραθέσει ψήγματα αλήθειας, κλάσματα ενός μεγάλου συνειδητά αποσιωπούμενου όλου… Όπως π.χ. για τους εκμεταλλευτές της δήθεν αντίστασης κατά της χούντας, που την αξιοποίησαν ποικιλότροπα και ξεδιάντροπα.

Θυμόμαστε υπουργό της μεταπολίτευσης, που στις πρώτες εκλογές του 74 ανέφερε στο εκλογικό του φυλλάδιο, πως στην διάρκεια της επταετίας, …του επροτάθη η θέση του Προέδρου της Πανελλήνιας ομοσπονδίας των συλλόγων προστασίας ζώων και ηρνήθη διαρρήδην. Αυτοί, λοιπόν και οι παρόμοιοι ανήκουν στους εκάστοτε ευκαιριακούς, που βρίθουν στην παράταξη του συντάκτη της επιστολής… Είναι δομικό χαρακτηριστικό της ιδεολογικο-πολιτικής τους συγκρότησης…

Πολλά ενοχλούν τον συντάκτη της παραπάνω επιστολής. Αυτός, ….υποστηρίζει μόνον εκείνους τους ‘αγνούς’, που ανεξάρτητα από πολιτική ένταξη αγωνίστηκαν… Αυτό το βδελυρά πονηρό επιχείρημα τόχουμε ακούσει, τόχουμε διαβάσει εκατοντάδες φορές!!! Από τα μικράτα ως τα γεροντάματά μας… Η πονηρή αυτή αναφορά στους αγνούς ιδεολόγους, στους υπεράνω ιδεολογικών και πολιτικών επιλογών!

Αυτούς η πονηρή δεξιά τους χαϊδεύει γιατί ελπίζει, πως θα είναι η ασπίδα της λογικής της όταν θα επιτεθεί στους πραγματικούς μπροστάρηδες των αγώνων…

Ολοι αυτοί, όμως έχουν συνειδητά ή ασυνείδητα πολιτικό πρόσημο… Όπως είχαν οι αγωνιστές της εθνικής αντίστασης, επιζήσαντες και πεσόντες, οι διωγμένοι του εμφυλίου και της λευκής μετεμφυλιακής τρομοκρατίας, οι νεκροί και οι διωγμένοι της χούντας, οι νεκροί και οι αγωνιζόμενοι στα χρόνια της μεταπολίτευσης… Σε αυτούς τους ‘πολλούς και ανώνυμους’ αναφερθήκαμε στο μόλις προχτεσινό επετειακό σημείωμά μας…Όχι σε ένα …άχρωμο πλήθος που βρέθηκε εκεί χωρίς συνείδηση του ποιος συγκρούεται με ποιον… Και ήταν ξεκάθαρο, ότι διακρίνουμε και τιμάμε αυτό το πρόσημο, που το απονέμει η ίδια η ιστορία, η ίδια η ζωή και όχι επιτροπή σοφών…

Οι πονηροί προπαγανδιστές της συντήρησης ‘μπερδεύουν’ δήθεν το αυθόρμητο με το ασυνείδητο… Ατυχώς γι’ αυτούς, τους κατά απόλυτο κανόνα απόντες των λαϊκών αγώνων ή παρόντες στην αντίπερα όχθη, η ζωή μιλάει από μόνη της…

Το ψέμα, λέει μία παροιμία έχει κοντά πόδια. Ισως η λαϊκή σοφία πρέπει να αναθεωρήσει αυτό το απόφθεγμα την εποχή της ισοπεδωτικής προπαγάνδας, που καταφέρνει να πείθει για …το άσπρο, που είναι μαύρο…

Αυτή η σύγχρονη πραγματικότητα είναι που κάνει την ενημέρωση και την υπόμνηση πρωταρχική πολιτικό καθήκον.

Στην βεβαιότητα μας για τα δήθεν πασίγνωστα και αυτονόητα ποντάρουν οι πονηροί τυφλοπόντικες, που διανοίγουν υπόγειες στοές για να συναντήσουν, όπου μπορέσουν την νέα γενιά… Για να φτιάξουν το μύθευμά τους …αντικειμενική και ανεπηρέαστη ιστορική αλήθεια… Το έχει ζήσει και το έχει πληρώσει και η χώρα αλλά και η ανθρωπότητα ολόκληρη…