Προοδευτική Διακυβέρνηση: Πότε, Πώς, και με Ποιους…;

Όλοι συγκλίνουν στην άποψη ότι, ο χρόνος αυτός θα είναι εκλογικός. Οι εκλογικοί σεναριογράφοι στοιχηματίζουν πως, ο Οκτώβρης, θα φέρει μαζί του και κάλπες, πριν προλάβει ο Νοέμβρης να συντάξει τον προϋπολογισμό με τα κοφτερά δόντια της δημοσιονομικής πειθαρχίας που επανέρχεται μαζί με το 2023 για να μας υπενθυμίσει ότι η Ελλάδα είναι χώρα υπερχρεωμένη και συνεχίζει να τελεί υπό μεταμνημονιακή επιτήρηση, δανειστών και εταίρων.

Στις κάλπες λοιπόν οι Έλληνες πολίτες, θα ξαναμοιράσουν την τράπουλα, στους παίχτες του πολιτικού παιγνιδιού, {του πολιτικού παιγνίου, κατά τον Κώστα Φιλίνη). Ο κυρίαρχος λαός, δηλαδή, θα μοιράσει τις έδρες του εθνικού μας κοινοβουλίου.

Μπροστά σ αυτήν την επερχόμενη κάλπη, όλοι οι παίχτες – κόμματα του παρόντος πολιτικού σκηνικού αντιμάχονται σκληρά, στοχεύοντας στην όσο το δυνατόν καλύτερη εκλογική επίδοση, ώστε να έχουν πρωτεύοντα ρόλο στο μετεκλογικό σκηνικό, που κατά γενικήν ομολογία, θα διαφέρει τα μέγιστα από τα μέχρι τούδε ισχύοντα. Διόλου τυχαίο, ότι για πρώτη φορά και τόσο έντονα και διακριτά, στα πολιτικά μας πράγματα, γίνεται ευρύτατα λόγος για μετεκλογικές συμμαχίες και συμπράξεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, ευθέως κατέρχεται στον εκλογικό στίβο, με αφήγημα την ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, ζητώντας μετεκλογικούς συμμάχους, σε όμορους και ιδεολογικά συγγενείς πολιτικούς χώρους.

Η Νέα Δημοκρατία, ενώ ισχυρίζεται ότι διεκδικεί την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, δείχνει ταυτόχρονα και τον πολιτικό έρωτά της προς το ΚΙΝΑΛ, βγάζοντας «δόντια απατημένου εραστή», ακόμα και σε υποτιθέμενη «πολιτική ερωτοτροπία» της Χαριλάου Τρικούπη προς την Κουμουνδούρου.

Είναι σαφές, ότι οι επιτελείς στο Μέγαρο Μαξίμου γνωρίζουν ότι η αυτοδυναμία είναι άπιαστος στόχος, ακόμη και στις δεύτερες εκλογές που θα γίνουν με ενισχυμένη αναλογική, καθώς η ΝΔ θα πρέπει να συγκεντρώσει 37% με 38% για να αποσπάσει 151 έδρες. Το ενδεχόμενο, προβάλλει μαθηματικά αδύνατο.

Ρήγμα στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο

Το προαναφερθέν ποσοστό 37% με 38%, ακόμα και σε δεύτερες εκλογές,  θα είναι πιο δύσκολο να επιτευχθεί, από την Νέα Δημοκρατία, σε περίπτωση που όντως επαναπατριστούν στο ΚΙΝΑΛ οι αντιΣΥΡΙΖΑ κεντρώοι, που στις εκλογές του 2019, προτίμησαν την γαλάζια παράταξη.

Είναι σαφές, πως ένα από τα θετικά που αποκόμισε, ο Αλέξης Τσίπρας, κατά την πρόσφατη συζήτηση της πρότασης μομφής που κατέθεσε ήταν το κοινό μέτωπο που διαμόρφωσε  σύσσωμη η αντιπολίτευση κατά της ακολουθούμενης σε όλους τους τομείς κυβερνητικής πολιτικής.

Μετά την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη και εμφανέστερα μετά την αντιπαράθεση στη βουλή για την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, κυριαρχεί ένας λίαν διακριτός πολιτικός εκνευρισμός μεταξύ Ν.Δ. – ΚΙΝΑΛ και Ν.Δ. – Ευάγγελου Βενιζέλου.

Ο αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, δεν έχανε ευκαιρία που να μην επιτεθεί στο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και στον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά. Από την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη και μετά ασκεί δριμεία κριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, με αποκορύφωμα το «ρήγμα» των τελευταίων ημερών με αφορμή τη Novartis.

Η Άννα Διαμαντοπούλου, πρόεδρος του Δικτύου για την Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, πρώην υπουργός κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ  και πρώην επίτροπος στην Ε.Ε, εκτιμά πως δημιουργεί νέα δεδομένα η εκλογή νέας ηγεσίας και η δημοσκοπική άνοδος του ΚΙΝΑΛ. Η κ. Διαμαντοπούλου, σφόδρα αντίπαλος στις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ, στη συνέντευξή της στο Meeting Point και την Όλγα Τρέμη λέει ότι «η αύξηση της δύναμης του ΚΙΝΑΛ δίνει προοπτική διακυβέρνησης και στον ΣΥΡΙΖΑ». Όπως εξηγεί, η προοπτική συνεργασίας των δύο κομμάτων είναι μεν δύσκολη – «το αίμα είναι νωπό ακόμη» λέει χαρακτηριστικά για την κατάκτηση κομματικών εδαφών της Χαριλάου Τρικούπη από την Κουμουνδούρου  – , αλλά η δημοσκοπική άνοδος του ΚΙΝΑΛ δίνει ρεαλιστική υπόσταση στην πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για προοδευτική διακυβέρνηση.

Η πρώην υπουργός, υποστηρίζει ότι «ο Νίκος Ανδρουλάκης έως την ημέρα που θα ανοίξουν οι κάλπες είναι υποχρεωμένος να μιλά για πολιτική αυτονομία». Επισημαίνει όμως πως μετά τις εκλογές δεν θα μπορέσει να αποφύγει το δίλημμα κι εκεί, υπό προϋποθέσεις, δηλώνει ότι η ίδια «δεν αποκλείει ακόμη και την συνεργασία του Κινήματος Αλλαγής με τον ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ». Τονίζει, δε, ότι «εκείνο που πρέπει να κάνει το ΚΙΝΑΛ είναι να πει ότι δεν θα αφήσει την χώρα ακυβέρνητη».

Τούτων, όλων δοθέντων, εύκολα νοείται, πως για πρώτη φορά από το 2019 δημιουργείται ένα σαφές και λίαν διακριτό ρήγμα στο λεγόμενο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Διόλου τυχαίο, ότι, τις απόψεις της Άννας Διαμαντοπούλου και του Ευάγγελου Βενιζέλου, ασπάζεται και ο Γιώργος Φλωρίδης, που μέχρι πρότινος φερόταν ως «εν δυνάμει υπουργός», σε επόμενη κυβέρνηση, υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Οι εκσυγχρονιστές εγκαταλείπουν τον Κυριάκο

Είναι σαφές, πως όλα τα ανωτέρω κατατεθέντα δείχνουν ότι, οι εκσυγχρονιστές εγκαταλείπουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που τον είχαν στηρίξει σε όλες τις πολιτικές μάχες απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, ένα αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο στην νυν κυβερνώσα παράταξη, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τους εκσυγχρονιστές. Δίχως το «πολιτικό κέντρο», η Νέα Δημοκρατία, θα παρασυρόταν σε ακροδεξιό πολιτικό λόγο και θα έχανε το μετριοπαθές προφίλ, που ο πρωθυπουργός ήθελε να της προσδώσει. Προς τούτο, οι επικοινωνιολόγοι του Μεγάρου Μαξίμου αναδεικνύουν σε κάθε περίπτωση την ακραία πολιτική φρασεολογία του Παύλου Πολάκη στοχεύοντας να συγκρατήσουν εκσυγχρονιστές ψηφοφόρους.

Παρά τις προσπάθειες όμως, οι μετρήσεις δείχνουν ότι υπάρχει εκροή ψηφοφόρων προς το ΚΙΝΑΛ, το οποίο κερδίζει ισόποσα από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία. Χαρακτηριστικές οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις της Pulse για τον ΣΚΑΙ και της Prodata για την Εφ ημερίδα των Συντακτών. Οι εν λόγω μετρήσεις στις τάσεις της κοινής γνώμης,  προκαλούν πανικό στο Μέγαρο Μαξίμου, με αποτέλεσμα οι επιτελείς του να αντιδρούν με σπασμωδικές κινήσεις. Σ αυτό το κλίμα πολιτικού εκνευρισμού, εντάσσεται η επίθεση που εξαπέλυσε ο πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της συζήτησης της πρότασης δυσπιστίας στον Νίκο Ανδρουλάκη αλλά και η ρήξη του με τον Βαγγέλη Βενιζέλο.

              Σενάρια κυβερνήσεων συνεργασίας

Οι καλές εποχές, κατά τις οποίες, τα συστημικά ΜΜΕ δημοσίευαν, ανά τακτά διαστήματα, δημοσκοπήσεις που έδειχναν άνετη επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας, πέρασαν ανεπιστρεπτί. Οι γκάφες στις μετρήσεις που έδειχναν εκλογή του Ανδρέα Λοβέρδου στην προεδρία του ΚΙΝΑΛ αλλά και η μεγάλη αποτυχία των δημοσκοπήσεων στην Πορτογαλία, – που παρά τις αντίθετες προεκλογικές εκτιμήσεις – , οι σοσιαλιστές σχημάτισαν αυτοδύναμη κυβέρνηση, αποτελούν για τους Έλληνες δημοσκόπους, παραδείγματα προς αποφυγήν.

Στο πνεύμα της ΠΡΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΣΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, αφήγημα με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, κατέρχεται στον εκλογικό στίβο, οι επιτελείς της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, θα απευχόταν τα  ενδεχόμενα συγκυβέρνησης, ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ και  ΝΔ-ΚΙΝΑΛ – ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, η Κουμουνδούρου, θεωρεί απίθανο να αποδεχτεί το ΚΙΝΑΛ, συγκυβέρνηση με ΝΔ-Ελληνική Λύση.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, ιδανική συγκυβέρνηση για την Αξιωματική Αντιπολίτευση, θα ήταν ένα από τα εξής σενάρια :

• ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ
• ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ – ΜΕΡΑ25
• ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ – ΜΕΡΑ25 – ΚΚΕ, έστω και με έμμεση δια της αποχής στήριξη.

Καθοριστικός παράγοντας η οικονομία

Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι η οικονομία καθορίζει εν πολλοίς το αποτέλεσμα των εκλογών. Η οικονομία «ρίχνει» ή «ανεβάζει» κυβερνήσεις και δη σε περιόδους οικονομικής δυσπραγίας. Την τελευταία δεκαετία, παρατηρούμε ότι  ο Γιώργος Παπανδρέου «πλήρωσε» την πρόσδεση της χώρας στα μνημόνια, ο Αντώνης Σαμαράς τον ΕΝΦΙΑ και ο Αλέξης Τσίπρας την υπέρογκη φορολογία . Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παρά την εμπειρία που έχει από τους προκατόχους του, δείχνει να μην μπορεί να ξεφύγει από την κακή μοίρα στην οποία οδηγείται από την κακή διεθνή συγκυρία των ανατιμήσεων, τις αρνητικές οικονομικές συνέπειες της πανδημίας, καθώς και των διαρθρωτικών αδυναμιών της εθνικής μας οικονομίας σε συνδυασμό με τις δικές του πολιτικές αβελτηρίες.

Αν λοιπόν η οικονομία «ρίχνει» και «ανεβάζει» κυβερνήσεις, η όποια ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ προτάσσει, αναμένει κι ένα σαφές ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ, πάνω στο οποίο θα υπάρξει ΣΥΓΚΛΙΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Διαφορετικά, οι θεσμοί έχουν έτοιμη λύση κατά τα πρότυπα της κυβέρνησης Παπαδήμου.

Γ. Σπ. Π.