«Κάθε φορά που ακούω έναν πολιτικό λόγο ή διαβάζω αυτούς που μας διοικούν, εδώ και χρόνια, αισθάνομαι τρόμο, γιατί δεν ακούω τίποτε που να ηχεί ανθρώπινα. Πάντα οι ίδιες λέξεις που λένε τα ίδια ψέματα.» Αλμπέρ Καμύ
Αυτά ο Γάλλος νομπελίστας φιλόσοφος Καμύ τα έλεγε προς το τέλος του ’50, λίγο πριν συμπληρώσει τα 47 χρόνια του εκεί που τον βρήκε ο θάνατος, αναφερόμενος σε πολιτικούς που τώρα τους αποκαλούν «γίγαντες» της τότε πολιτικής σκηνής. Για τους σημερινούς πολιτικούς, θα ήταν ασφαλώς ασυγκρίτως πιο καυστικός και καταγγελτικός ο λόγος του…
Τέτοιος είναι ο λόγος, για τη διαχρονική απάτη της εξουσίας, που ραπάρει ο ΛΕΞ, με άλλο φυσικά ύφος! Σε μια «παγωμένη» εποχή κατάφερε και γέμισε τις προάλλες το Καυτανζόγλειο με 30.000 νέους κυρίως ανθρώπους! Το περασμένο Ιούλιο, στο γήπεδο του Πανιωνίου είχαν βρεθεί 20 χιλιάδες στις εξέδρες του!
Ο ΛΕΞ συγκέντρωσε συνολικά 50.000 στις δυο συναυλίες του, χωρίς αφίσες και πανό, χωρίς αναφορές στα κανάλια και τα ραδιόφωνα – οι τηλε-οθόνες βουβάθηκαν πριν και μετά – χωρίς να κάνει καμπάνια στα social media.
Από στόματα, σε στόμα μαζεύτηκαν, ραπάροντας όλοι μαζί σε μια «βλάστημη» χορωδία δεκάδων χιλιάδων νέων ελπίδων! Οι άλλοι, οι αμέτρητοι που δεν πρόφτασαν το εισιτήριο του εξάευρου και έμειναν στην απ’ έξω, περιμένουν σε μια νέα συνάντηση με τον ΛΕΞ!
Ο ράπερ δεν έχει δείξει ποτέ και με κανέναν τρόπο διάθεση κομματικής στράτευσης και όπως λέει η ρίμα του: «Είμαι παιδί αυτής της γης δεν θέλω βία, δεν βλέπω χρώματα, έχω αχρωματοψία…». Αναμφίβολα όμως οι ρίμες του ΛΕΞ είναι πολιτικές, φλεγόμενες και επιθετικά καταγγελτικές!
Επιμένουν όμως σκόπιμα να τον χρωματίζουν και από το γεγονός ότι στη συναυλία της Θεσσαλονίκης, ανέβηκαν στη σκηνή απεργοί της “Μαλαματίνας”, μίλησαν φεμινίστριες για τον βιασμό στο ΑΤ Ομόνοιας και οι χιλιάδες των παρευρισκόμενων έκαναν άγριο φραστικό στριπτίζ της εξουσίας!
Τον χρεώνουν στον Σύριζα οι «Προτοσάλτες» αφού πρώτα τον ευτελίσουν για τους «άθλιους» στίχους ενός «υποτιθέμενου» καλλιτέχνη. Δεν είναι βλέπεις ο ΛΕΞ τράπερ ή φυτό της Eurovision! Τον απαξιώνουν ως άτεχνο stand up κωμικό, ψευτο-ράπερ ή θεόμουρλο καλλιτέχνη που η Αριστερά τον περιθάλπει…
Η «αριστερά» αλληθωρίζοντας μπρος στις πενήντα χιλιάδες των συναυλιών του ΛΕΞ, ζαλίζεται και ατύπως «δέχεται» τη πάσα της δεξιάς… Προσπερνώντας το αν η «Μουσική για τσόγλανους» του ράπερ περιλαμβάνει ενδεχομένως και όσους διέπρεψαν στη κωλοτούμπα του αιώνα…
Τότε που προδόθηκαν όνειρα εκατοντάδων χιλιάδων νέων που πήραν στα χέρια τους την υπόθεση του δημοψηφίσματος του Ιουνίου του ’15… «Πάντα οι ίδιες λέξεις από τους ίδιους που λένε τα ίδια ψέματα…» όπως θα έλεγε και ο Καμύ!
Αυτές οι συναυλίες είναι οι πολυπληθέστερες μετά από εκείνες τις μεταπολιτευτικές του Μίκη! Σε τέτοιο όγκο και νεανική φρεσκάδα, που είναι όνειρο απλησίαστο πλέον για κομματικές παρατάξεις. Και όμως ούτε λέξη από «φωτισμένους» αναλυτές για το παράξενο φαινόμενο της εποχής…
Ειδικά τώρα που η Ευρώπη ελπίζει… σωτηρία, στη νεκρανάσταση των φασιστικό-ναζιστικών βρικολάκων, ο ΛΕΞ με την ίδια ευκολία θα γεμίσει ένα γήπεδο σε όποια επαρχιακή πόλη της χώρας θα επιλέξει να εμφανιστεί!
Αυτό ενοχλεί όσους τον βρίζουν, αλλά και αυτούς που τον… χαϊδεύουν! Και αυτός τους ξεβρακώνει ραπάροντας: «Φταίει που πεινούσα και δεν χόρτασα, βρήκα 10 λέξεις και τις κόλλησα, το ραπ είναι ο πατέρας που δεν γνώρισα…» και το Καυτανζόγλειο «φλέγεται» από τα νιάτα που ανάβουν κόκκινους πυρσούς!
Το ραπ του ΛΕΞ ηχεί ανθρώπινα, λέει απλές ρίμες για μια ζωή κοστολογημένη με τον υποκατώτατο: «Πήρες χαμπάρι ότι ζεις στο περιθώριο…» τραγουδάει ο ΛΕΞ, λόγια που φανερώνουν το αληθινό πρόσωπο μιας Ελλάδας των «αρίστων» του συστήματος!
Παλλαβιτσινης Νικόλαος στο Σαβόρο από τον Α. Κοσκινά: “σαβορο η και saor στα βενετσιανικα. παραδοσιακος τρόπος μαγειρεματος και συντήρησης της σαρδέλας στα μέρη μας Ιόνιο και Αδριατική το…” Ιαν 31, 18:28
