Ενημερωτική επιστολή του Γιώργου Μαχειμάρη που συνοδεύει το άρθρο του Giovanni Prete (9/3/21), ECO LIFE-φίλου της Κέρκυρας- που πραγματεύεται το θέμα: «Ερημίτης, εκεί που η περιβαλλοντική υποβάθμιση συναντά την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Η ανακοίνωση του Γ. Μαχειμάρη
Μετά από προτροπή του τέως Δημάρχου Κερκυραίων κ. Χρύσανθου Σαρλή, κατοίκου της ευρύτερης περιοχής Κασσωπαίων, απεστάλη-κοινοποιήθηκε -σε αποδέκτες που κατωτέρω καταγράφονται-με ενημερωτική επιστολή του Δημάρχου Βόρειας Κέρκυρας- άρθρο του GIOVANNI PRETE/9-3-2021 ( ECO LIFE)-φίλου της Κέρκυρας- που πραγματεύεται το θέμα: «Ερημίτης, εκεί που η περιβαλλοντική υποβάθμιση συναντά την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Ένα άρθρο- έκκληση για προβληματισμό και επανακαθορισμό στάσης που προστίθεται στα πολλά αγωνιώδη που έχουν δει το φως της δημοσιότητας και που αφορούν στην αναγκαιότητα προάσπισης του ΕΡΗΜΙΤΗ κατά της καταστροφικής υποβάθμισης τόσο περιβαλλοντικής όσο και στην ποιότητα ζωής των κατοίκων της Κέρκυρας από τη φερόμενη ως επένδυση.
Το ως άνω άρθρο, αποστέλλεται-κοινοποιείται στις αξιότιμες/ους κ.κ : Βουλευτές Κέρκυρας Στέφανο Γκίκα,
Αλέξανδρο Αυλωνίτη, Δημήτριο Μπιάγκη, Περιφερειάρχη Ι.Ν Ρόδη Κράτσα Τσαγκαροπούλου , Δήμαρχο Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων Σπυριδούλα Μερόπη Υδραίου, Δήμαρχο Νότιας Κέρκυρας Κων/νο Λέσση, Μέλη Δημοτικού Συμβουλίου Βόρειας Κέρκυρας , Προέδρους κοινοτήτων Δήμου Βόρειας Κέρκυρας , Συλλογικότητες Δήμου Βόρειας Κέρκυρας και τοπικά μέσα ενημέρωσης.
Το άρθρο του Giovanni Prete που έστειλε ο Γ. Μαχειμάρης
Ο Ερημίτης, για όσους αναγνώστες δεν το γνωρίζουν, αποτελεί ένα παρθενικό κομμάτι γης στο βορειοανατολικό τμήμα της Κέρκυρας, όπου η ποικιλία από σπάνια είδη πανίδας και χλωρίδας έχουν δημιουργήσει έναν μοναδικό βιότοπο και ένα τοπίο άπειρου φυσικού κάλλους. Ο βιότοπος, που θυμίζει μία επίγεια βιβλική Εδέμ, φιλοξενεί υδρόβια ζώα, όπως φώκιες και δελφίνια, ενώ ευνοεί και τη μετανάστευση του θηλαστικού υπό εξαφάνιση βίδρα. Παράλληλα, υπάρχουν τρεις υδροβιότοποι – Άκολη, Βρομόλιμνη, Αυλάκι – που προσφέρουν, σε συνδυασμό με τις λιμνοθάλασσες Αντινιώτη και Βουθρώτου, επάρκεια τροφής και έτσι ολοκληρώνουν ένα οικοσύστημα, το οποίο βρίσκεται σε απόλυτη ισορροπία. Ωστόσο, το ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου), στο οποίο μεταφέρθηκαν πολλές δημόσιες περιουσίες στο πλαίσιο της μνημονιακής δημοσιονομικής, παρέδωσε τον ερημίτη στα χέρια της Αμερικανικής εταιρείας NCH Capital, προκειμένου να χτιστεί ένα τουριστικό χωριό με ξενοδοχεία, βίλες, ιδιωτικά μπαρ, και πολλές υποδομές αποκλειστικά για τους τουρίστες. Οκτώ χρόνια μετά, και πολλές προσπάθειες από την τοπική κοινότητα να προστατευτεί η περιοχή, άρχισαν τα πρώτα έργα με τις μπουλντόζες να έχουν εισβάλει στην περιοχή και οι πρώτες συλλήψεις για παραβίαση ιδιωτικής περιουσίας να έχουν πια ξεκινήσει. Κατά συνέπεια, η καταστροφή που πρόκειται να υποστεί ο ερημίτης δεν αποτελεί μόνο μια τεράστια περιβαλλοντική υποβάθμιση για το νησί, αλλά και μια τεράστια καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Πρώτον, η καταστροφή του οικοσυστήματος και των άθικτων υδάτων δεν αποτελούν τη μόνη περιβαλλοντική καταστροφή που θα υποστεί ο ερημίτης. Η επένδυση θα καταστρέψει μακροπρόθεσμα την αξία των τοπικών φυσικών πόρων μέσω πίεσης στους διαθέσιμους πόρους, όπως υπερβολική κατανάλωση ενέργειας και νερού, δημιουργία τεράστιων ποσοτήτων στερεών και υγρών αποβλήτων, και διάβρωση των ακτών μεταξύ άλλων. Συνεπώς, η καταστροφή του οικοσυστήματος αλλά και η εξάντληση των πόρων αποτελεί καταπάτηση των δικαιωμάτων της τοπικής κοινότητας για πρόσβαση σε ένα καθαρό περιβάλλον και σε διαθέσιμους πόρους που τους υπόσχεται το ίδιο τους το σπίτι. Δεύτερον, οι πολυτελές υποδομές θα προορίζονται αποκλειστικά για πελάτες του θέρετρου, στερώντας έτσι τη φύση από τους κάτοικους της περιοχής και δίνοντας την πρόσβαση αποκλειστικά σε κεφαλαιοκράτες, παραβιάζοντας έτσι τα δικαιώματα των πολιτών για ελεύθερη πρόσβαση στην ίδια τους τη γη. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει στους ιθαγενείς της Χαβάης και της Καραϊβικής, οπού Αμερικανικές εταιρείες τους έχουν στερήσει το δικαίωμα σε ελεύθερη πρόσβαση στη γη τους.
Επιπλέον, οι επενδυτές και το κράτος τονίζουν την οικονομική ευημερία που θα προσφέρει το θέρετρο μέσω την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Ένα επιχείρημα που έχει αποτύχει πολλαπλές φορές, όπως έχουμε δει και με άλλες ξενοδοχειακές μονάδες στο νησί. Ο στόχος των επενδυτών είναι η προστασία και αύξηση του κεφαλαίου τους. Ετσι μπροστά στο κέρδος τους, οι συνθήκες εργασίας και ο μισθός του εργαζομένου αποτελούν τη τελευταία προτεραιότητα για αυτούς. Ιεραρχία, υπερωρίες, απολύσεις, εξαθλίωση και κατώτατοι μισθοί των 500 ευρώ, θα οδηγήσουν στην απομάκρυνση πολλών Ελλήνων εργαζομένων από το νησί και θα ευνοήσει περαιτέρω εισαγωγή εργατικών χεριών από το εξωτερικό με αποτέλεσμα την δημιουργία πολλών κοινωνικών προβλημάτων στην τοπική κοινότητα. Εξίσου σημαντικό αποτελεί το πρόβλημα του ανταγωνισμού που θα δημιουργηθεί για τις ανεξάρτητες επιχειρήσεις της τοπικής κοινότητας, οι οποίες θα βρεθούν αντιμέτωπες με έναν Αμερικάνικο κολοσσό, που θα προσφέρει all inclusive πακέτα, με αποτέλεσμα τη μείωση πελατείας. Για παράδειγμα, στη Δομινικανή Δημοκρατία και στο Μεξικό, οι μεγάλες κλίμακας επενδύσεις προσπαθούν να περιορίσουν την αλληλεπίδραση των τουριστών με τον ντόπιο πληθυσμό, ώστε να αυξήσουν τα κέρδη τους. Αυτό έχει ως συνέπεια την περαιτέρω συσσώρευση πλούτου των λίγων και πτώχευση των πολλών. Άρα το δικαίωμα στην εργασία και στην ευημερία των ντόπιων αυτομάτως ακυρώνονται.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο αντιδημοκρατικό όταν ένα κράτος στρέφεται εναντίον μιας τοπικής κοινότητας για την εκπλήρωση ιδιωτικών συμφερόντων. Η πλειοψηφία της κοινότητας έχει επανειλημμένες φορές δείξει ότι δεν θέλει την επένδυση. Η κυβέρνηση έχει χρέος να ακούσει τους πολίτες και να τους προστατέψει και ακόμη περισσότερο να τους προσφέρει την κατάλληλη παιδεία για να διαχειριστεί τον φυσικό πλούτο της χώρας σωστά. Η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι πρωτοπόρα χώρα παγκοσμίως στη βιώσιμη ανάπτυξη. Όταν άλλα κράτη επενδύουν αυτή τη στιγμή στην προστασία οικοσυστημάτων γιατί υπάρχει πρόβλημα υπερανάπτυξης παγκοσμίως, όπως η πρόσφατη πρωτοβουλία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) για αντιμετώπιση της παγκόσμιας ρύπανσης του περιβάλλοντος, το κράτος δίνει την ευκαιρία σε μια εταιρεία να φέρει τη χώρα στα μάτια της παγκόσμιας κοινότητας πολλά χρόνια πίσω. Αν ήθελε επένδυση η κυβέρνηση θα μπορούσε να μετατρέψει τον Ερημίτη σε ένα οικολογικό πάρκο τύπου natural reserve που επικρατεί σε χώρες όπως τις Η.Π.Α και τον Καναδά, και θα έβγαζε κέρδος μέσα από τη διαφήμιση. Εξάλλου, οι τουρίστες έρχονται για τον φυσικό πλούτο και όχι τα τσιμέντα, όπως άλλωστε έχουν τονίσει πολλές εφημερίδες του εξωτερικού που έχουν διαμαρτυρηθεί για την επένδυση στον Ερημίτη.
Ακόμη μεγαλύτερη καταπάτηση των δικαιωμάτων της τοπικής κοινότητας αποτελεί η πρόσφατη πρόφαση της εταιρείας να συλλάβει μια ντόπια αναβάτρια. Δεν φτάνει που οι πολίτες έχουν υποφέρει με την αποτυχία πολλαπλών κυβερνήσεων, τώρα πια έχουν και ξένες εταιρίες να αποκτούν περισσότερα δικαιώματα από αυτούς όχι μόνο στη γη αλλά και στη δυνατότητα να μιλήσουν. Τώρα πια η σύλληψη είναι η απάντηση στο δικαίωμα του πολίτη να έχει ελεύθερη πρόσβαση στη γη στην οποία μεγάλωσε και έμαθε να ζει αρμονικά με τη φύση που του παρέχει. Ο αγώνας της τοπικής κοινότητας έχει αρχίσει να απειλείται σοβαρά. Ωστόσο σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί ότι σε αυτό ευθύνονται και πολλοί παράγοντες, οι οποίοι κομματικοποίησαν τον αγώνα για τον Ερημίτη, με αφίσες και πανό κομμάτων να κυριαρχούν στη διαδήλωση που έλαβε θέση το περσινό καλοκαίρι, με στόχο τούς ψήφους και τις πελατειακές σχέσεις. Ένα μεγάλο λάθος που σίγουρα απομάκρυνε πολλούς από τον αγώνα, ιδίως τους νέους που κατέχουν έναν πιο εξελιγμένο τρόπο σκέψης, που σίγουρα δεν περιλαμβάνει την κομματικοποίηση των πάντων, ένα γεγονός που έχει φέρει την Ελλάδα πίσω σε πολλά θέματα, τα οποία θα έπρεπε να αφορούν όλους, όπως η προστασία της φύσης. Είναι καιρός να καταλάβουμε εν έτει 2021 ότι η προστασία του περιβάλλοντος και η βιώσιμη ανάπτυξη αποτελεί χρέος όλων και δεν φέρει κάποιο συγκεκριμένο κομματικό πρόσωπο. Η προστασία της περιοχής καλεί όλους, ανεξαρτήτως πολιτικής παράταξης, να αφήσουν τις κομματικές τους διάφορες και να αγωνιστούν για τον τόπο τους για ένα καλύτερο αύριο.
Σε αυτό το παρθενικό κομμάτι γης, λοιπόν, στο οποίο μάθαμε να κάνουμε πεζοπορία από μικροί και να κολυμπάμε στα καταγάλανα νερά του, απείραχτα από το ανθρώπινο χέρι, ανθρώπινα δικαιώματα πια καταπατούνται στον βωμό της μη βιώσιμης ανάπτυξης. Γιατί πια αυτό το κομμάτι γης ανήκει στα χέρια μιας εταιρείας, η οποία μέρα με τη μέρα καταστρέφει τα προστατευόμενα οικοσυστήματα και τα είδη προς εξαφάνιση που φυλάει ο ερημίτης για να μπει στην θέση του ακόμη ένα ξενοδοχείο. Μια μάχη πολλών ετών, η οποία δυστυχώς απειλείται πιο πολύ από ποτέ από τα ιδιωτικά συμφέροντα ξένων κεφαλαιοκράτων.
*Giovanni Prete, Επικοινωνία και Δημόσιες Σχέσεις
Το άρθρο γνώμης απηχεί την άποψη του συντάκτη.
Ηλιας στο Δημόσιο “ευχαριστώ” του Γ. Μαυρωνά προς το προσωπικό του Νοσοκομείου: “Ντροπή να χρησιμοποιείς το πρόβλημα. υγείας της. κόρης σου για να. αραδιάσεις πολιτικό μανιφέστο.” Αυγ 10, 17:53
