Ο ΣΥΡΙΖΑ Κέρκυρας καλεί σε σοβαρή διαβούλευση με την κοινωνία και τους φορείς της για το θέμα της συνεπιμέλειας.
Αναλυτικά:
Εν μέσω μιας ασφυκτικής συγκυρίας για τις γυναίκες – θύματα ενδοοικογενειακής βίας ψηφίζεται το νομοσχέδιο «Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίου», που περιλαμβάνει άρθρα για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια τέκνων.
Προκαλεί εν πρώτοις ερωτηματικά το γεγονός ότι στην επεξεργασία του Σ/Ν δεν συμμετείχαν επιστημονικοί φορείς, η γνώμη των οποίων κρίνεται απολύτως απαραίτητη για ζητήματα που άπτονται της ψυχικής και – συχνά – και της σωματικής υγείας ανηλίκων, αλλά μόνο παράγοντες του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Θα περίμενε κανείς με το Σ/Ν να αναμορφώνεται το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τις σχέσεις γονέων και τέκνων. Να δημιουργηθούν φορείς, με συμμετοχή παιδοψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών, που αφενός θα συμβουλεύουν γονείς και τέκνα και θα παρεμβαίνουν όπου απαιτείται, και αφετέρου θα συνεπικουρούν τους δικαστές, σε υποθέσεις που αφορούν σχέσεις γονέων – τέκνων. Να θεσπιστεί ο θεσμός του «Οικογενειακού Δικαστηρίου», που θα αποτελείται από δικαστές εξειδικευμένους στον ευαίσθητο αυτό τομέα.
Αντί γι’ αυτά, οι διατάξεις του ν/σ του Υπουργείου Δικαιοσύνης για τη συνεπιμέλεια, κινούμενες στην απολύτως αντίθετη κατεύθυνση, περιορίζουν το έργο των δικαστών, παραβιάζοντας το Σύνταγμα και το Ευρωπαϊκό και Διεθνές Δίκαιο. Έρχονται σε αντίθεση με διεθνείς συμβάσεις που δεσμεύουν την Ελλάδα, όπως η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και η Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεων κατά των γυναικών, κάνοντας τη χώρα μας υπόλογη διεθνώς.
Η υπεράσπιση του Σ/Ν γίνεται σε μεγάλο βαθμό από ένα λόμπυ πατεράδων που, με πρόσχημα τα ίσα δικαιώματα, πιέζουν για υποχρεωτική συνεπιμέλεια. Είναι πρώην σύζυγοι, οι οποίοι έχουν ανάλογες εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις. Η κυβέρνηση λοιπόν, κάτω από μια επίφαση δημοκρατικότητας, νομοθετεί υπέρ των κακοποιητικών γονέων και συζύγων.
Στην πραγματικότητα οι ρυθμίσεις υποχρεωτικότητας αναιρούν τον παιδοκεντρικό χαρακτήρα του Οικογενειακού Δικαίου, βλάπτουν τα παιδιά και τον ασθενέστερο γονέα, συνήθως τη μητέρα, αυξάνουν τις δικαστικές διενέξεις, περιορίζοντας όμως ταυτόχρονα τον δικαστικό έλεγχο του συμφέροντος κάθε παιδιού.
Ειδικότερα και ενδεικτικά το Σ/Ν:
• Καταργεί την εξατομικευμένη, κατά περίπτωση, έρευνα του συμφέροντος κάθε παιδιού και επιβάλλει την υποχρεωτική, εκ του νόμου, από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας από τους χωρισμένους γονείς (άρθρο 7 Ν/Σ).
• Επιβάλλει τη συνέχιση της άσκησης της γονικής μέριμνας και από τον κακοποιητή γονέα, από κοινού με το θύμα του, ή τη συνέχιση της επικοινωνίας του με το παιδί που κακοποίησε, έως την αμετάκλητη καταδίκη του (άρθρα 13 και 14 Σ/Ν), που μπορεί να επέλθει ως και δέκα χρόνια αργότερα, αδιαφορώντας για τις καταστροφικές συνέπειες που μπορεί να έχει η επαφή αυτή με το τέκνο, αλλά και με το θύμα του.
• Επιβάλλει άκαμπτη, δυσεφάρμοστη, ερήμην του συμφέροντος του τέκνου, ρύθμιση της επικοινωνίας του γονέα που δεν διαμένει με το τέκνο με την απαίτηση της επικοινωνίας για το 1/3 του (τίνος;) χρόνου. Αυτό συνεπάγεται εναλλασσόμενη διαμονή του παιδιού, που σε συγκρουσιακά διαζύγια επιδρά αρνητικά στον ψυχισμό και την εξέλιξή του. (άρθρο 13 παρ. 1 Ν/Σ).
• Εισάγει την έννοια της «γονικής αποξένωσης», που στοχοποιεί κυρίως τη μητέρα και καταδικάζεται απόλυτα ως επιστημονικά αστήρικτη και επικίνδυνη από διεθνή ελεγκτικά όργανα.
• Η διαμεσολάβηση, από διαμεσολαβητή που δεν διαθέτει απαραιτήτως εξειδίκευση στον τομέα της ψυχικής υγείας, ενέχει τον κίνδυνο υποχώρησης του ασθενέστερου μέρους (συνήθως της μητέρας) σε βάρος του παιδιού, ιδίως σε περιπτώσεις συγκρουσιακών γονικών σχέσεων. Επιπλέον επιβαρύνει υπερβολικά τους γονείς και ιδίως τον ασθενέστερο οικονομικά, με πιθανότατο αποτέλεσμα την αδυναμία προσφυγής στη δικαιοσύνη.
• Ενθαρρύνεται ο εκμηδενισμός της διατροφής, διότι τεκμαίροντας την επικοινωνία με το παιδί κατά ⅓ , συμψηφίζεται η διατροφή προς τα κάτω, ενώ η μη καταβολή της διατροφής δεν αποτελεί λόγο για στέρηση επιμέλειας.
Είναι ένα εφιαλτικό πλέγμα για την ευάλωτη γονεϊκότητα, τη γυναίκα, τη φτωχή, τη μετανάστρια, τον ανάπηρο γονιό, τη ΛΟΑΤΚΙ γονεϊκότητα, υποχρεώνοντάς την να είναι σε επικοινωνία με τον κακοποιητή.
Δεκάδες φορείς αντιδρούν σθεναρά στο νομοσχέδιο, που εξαναγκάζει χιλιάδες γυναίκες και παιδιά να εγκλωβίζονται σε μια κακοποιητική συνθήκη ζωής. Μεταξύ τους 22 οργανώσεις που συγκροτούν την Επιτροπή για το Οικογενειακό Δίκαιο και τη Συναινετική Συνεπιμέλεια, ενώσεις δικηγόρων, η Παιδοψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδος, αλλά και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων.
Προσθέτουμε τη δική μας φωνή στη δική τους και ζητάμε την ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΣΟΒΑΡΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΤΗΣ.
Ανώνυμος στο Η αγωνία των Γάλλων… υπερπατριωτών!: “Ωραία όλα αυτά για το αποικιακό παρελθόν (και παρόν) και τον ιμπεριαλισμό της Γαλλίας, αλλά το πως όλα αυτά δικαιολογούν…” Μαΐ 15, 18:34
