Πριν καλά – καλά συνέλθει η κοινωνία από το σοκ της 10ετούς οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής κρίσης, και ενώ οι επικρατούσες συνθήκες στην αγορά εργασίας, ύστερα και από το 8μηνο σκληρό lock down, λόγω πανδημίας, είναι εξαιρετικά δύσκολες για τους εργαζόμενους, που ήδη «έβαζαν πλάτη»… για να σώσουν τη θέση εργασίας τους, η κυβέρνηση μετατρέπει την πανδημία σε μοναδική ευκαιρία για την εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της, επιτιθέμενη, για άλλη μια φορά, στον κόσμο της εργασίας. Με νομοσχέδιο παγίδα που, όπως ψευδώς ισχυρίζεται, επιλύει πραγματικά εργασιακά προβλήματα, αλλά και ζητήματα που προέκυψαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας, στοχεύει στην περαιτέρω αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων, δυσχεραίνοντας ακόμα περισσότερο τη θέση των εργαζόμενων απέναντι στις επιταγές της εργοδοσίας. Προς τούτο, εισάγει την ανεξέλεγκτη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις και δρομολογεί την εκθεμελίωση του πυρήνα των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Τη δουλειά την ξέρει καλά… Την αναθέτει στον αρχιμάστορα… τέτοιων αποστολών υπουργό κ Χατζηδάκη, γνωστό για τη διάλυση και το ξεπούλημα της Ολυμπιακής, την εκποίηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων, τη βίαιη απολιγνιτοποίηση κλπ. κλπ. Το δίδυμο Μητσοτάκης – Χατζηδάκης γνωρίζει άριστα ότι στη ζυγαριά ΄΄εργοδότης – εργαζόμενος΄΄, το ζύγι γέρνει μονόπαντα στον εργοδότη, κάτι που εξασφαλίζει την υποταγή του εργαζόμενου στις απαιτήσεις του, όσο αντεργατικές κι αν είναι. Ξέρει, επίσης, ότι υπό κανονικές συνθήκες οι αντιδράσεις θα ήταν εξαιρετικά πιεστικές και το πολιτικό κόστος απαγορευτικό για τέτοιες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις. Άλλωστε, η επομένη της πανδημίας θα είναι πολύ δύσκολη, όχι μόνο για την κοινωνία, αλλά κυρίως για την κυβέρνηση, που θα κληθεί να αντιμετωπίσει τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες και μία οικονομία στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Γι΄ αυτό, ο Ν1264/82 και οι κατακτήσεις των εργαζόμενων μπαίνουν τώρα στην κλίνη… του αρχιμάστορα των κατεδαφίσεων, υπ. εργασίας κ Χατζηδάκη, για τα περαιτέρω… Το 8ωρο, 100 χρόνια από τη νομοθέτησή του, δίνει τη θέση του στο, δήθεν προαιρετικό, 10ωρο και η διευθέτηση του χρόνου εργασίας από το μακρινό 1990, αφού έμεινε ανενεργή ακόμα και μετά την σχετική νομοθετική πρωτοβουλία του 2012 από την κυβέρνηση Σαμαρά, με τη βοήθεια του Βενιζελικού Πασοκ, επανέρχεται με ατομική σύμβαση εργασίας! 1990, 2012, 2021 ίδια αντεργατική πολιτική, ίδιο το παραμύθι: προσαρμογή στις νέες συνθήκες και ανταγωνιστική επιχειρηματικότητα. Από τον πατέρα Μητσοτάκη, στον υιό, ίδιες εμμονές!. Ο Ν1264/82, 39 χρόνια από την ψήφισή του, και αφού άντεξε στις Σημιτικές και τις Σαμαρικές επιθέσεις, μπαίνει στα καλαπόδια… του ΝεοΔημοκρατικού αναθεωρητισμού. Στο όλο σχέδιο της κατεδάφισης βρίσκονται, ακόμα, η 5ήμερη εργασία, η αμειβόμενη υπερωριακή απασχόληση, οι απεργίες και το προσωπικό ασφαλείας, η επέκταση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, ο βάσιμος λόγος απόλυσης. Όλα για κατεδάφιση, αντί για νέα εχέγγυα προστασίας στους εργαζόμενους, ως οφείλει να παρέχει η πολιτεία, προκειμένου να τους εξασφαλίζει προοπτικές ασφάλειας και αξιοπρέπειας. Ευτυχώς που δεν νομοθετείται και η εκ περιτροπής εργασία! Η κοινωνία, στο σύνολό της, οφείλει να εκφράσει με αποφασιστικότητα την αντίθεσή της σ΄ ένα νομοσχέδιο που δεν αφορά μόνο τους σημερινούς εργαζόμενους και μισθοσυντήρητους, που ήδη πλήττονται βαριά από τη 10ετή μνημονιακή λιτότητα και την περίοδο της πανδημίας, αλλά τη ζωή, και την ποιότητά της, των επόμενων γενεών. Αν νομοθετηθούν οι αλχημείες Μητσοτάκη – Χατζηδάκη, τα παιδιά και τα εγγόνια μας θα κληθούν να επιβιώσουν σε μία εργασιακή ζούγκλα όπου τα συμφέροντα της εργοδοσίας όχι μόνο θα υπερτερούν εκβιαστικά των δικών τους, αλλά ουδέποτε θα συναντώνται μεταξύ τους για να εξασφαλίσουν τις αναγκαίες κοινωνικές ισορροπίες.