Η κορονοϊκή πανδημία έχει δώσει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία στον αυταρχικό νεοφιλελευθερισμό, που επικρατεί, να εγκαθιστά με ταχύτατους ρυθμούς μια κοινωνική αναδιάρθρωση στα μέτρα του.
Με τις συνεχείς απαγορεύσεις, τους περιορισμούς και την κατευθυνόμενη ενημέρωση, έχει επιτύχει καθολική κοινωνική επιτήρηση.
Με την καθημερινή πλύση εγκεφάλου έχει αλλοιώσει ακόμη και το νόημα βασικών εννοιών, που καθορίζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά και δραστηριότητα.
Η σημασία λέξεων όπως η ελευθερία κίνησης, η ελευθερία έκφρασης, ο τρόπος εργασίας, η ψυχαγωγία, οι συνθήκες επικοινωνίας, έχει μεταλλαχθεί.
Η αποδοχή της εμβολιαστικής αντιμετώπισης της πανδημίας, έχει συμβάλλει στην εμπέδωση της αντίληψης του αστυνομικού εμβολιασμού για την καταπολέμηση της κοινωνικής απειθαρχίας. Το ανέφερε άλλωστε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ο αρμόδιος εξωκοινοβουλευτικός υπουργός της κυβέρνησης: Η ελληνική αστυνομία την εποχή της πανδημίας είναι το ΕΣΥ της προστασίας μας!
Γιαυτό άλλωστε το ΕΣΥ δεν χρειάζεται γιατρούς και νοσηλευτές, αλλά αστυνομικούς.
Ο φόβος των κρουσμάτων και της εμπλοκής στην υγειονομική και νοσοκομειακή διαδικασία, επιφέρει τη συμμόρφωση στην κρατική αυθαιρεσία για την καταπολέμηση της κοινωνικής αταξίας.
Έτσι στα πλαίσια της κρατικής θεραπείας για την επιβολή της υπακοής, εργαλειοποιείται και η συναισθηματική ευπείθεια, προκειμένου ν΄ αποφευχθεί ο ευρύτατος σκληρός καταναγκασμός, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανεπιθύμητες και δύσκολα ελέγξιμες παρενέργειες.
Παράλληλα μεθοδεύεται άρτια κι αποτελεσματικά η απόσπαση της προσοχής και του ενδιαφέροντος μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης από τα κρίσιμα και σημαντικά στα δευτερεύοντα και ανούσια.
Στην πρώτη φάση του σκληρού αποκλεισμού για ικανό χρόνο λειτούργησε προς τούτο ο βιτριολιάδα, στην τρίτη φάση η Λιγναδιάδα. Ήδη προβάλλονται νέα επεισόδια των εν λόγω σειρών.
Ακολούθως διασφαλίζονται οι εργασιακές αποδομήσεις, η διεύρυνση της φτωχοποίησης, η απώλεια περιουσιακών στοιχείων, η εξαφάνιση των μικρομεσαίων προς όφελος των πολυεθνικών, η κατάργηση δημοκρατικών ελευθεριών, η αστυνόμευση όχι μόνο των πανεπιστημίων αλλά και κάθε ανεξάρτητου χώρου συλλογικής δραστηριότητας, η ποινικοποίηση και η προστιμοποίηση κάθε διαφορετικής δραστηριότητας.
Τέλος σταθερά και συστηματικά οικοδομείται ακόμη και η αποδοχή εκχωρήσεων κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας προς την Τουρκία.
Όσοι αναμένουν επαναφορά των προγενέστερων κεκτημένων αυταπατώνται. Η περιβόητη επιστροφή στην κανονικότητα κατοχυρώνεται πλέον ως η μονιμοποίηση της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής μετάλλαξης. Ο εθισμός στη μεταλλαγμένη κανονικότητα είναι ήδη υπαρκτός.
Οι εμπνευστές και εφαρμοστές της νέας πραγματικότητας προβάλλονται ως οι άριστοι σε αντίθεση με τους οπισθοδρομικούς, που αντιστέκονται στην πρόοδο της μεγέθυνσης των ανισοτήτων. Η δημιουργηθείσα πολιτική δυσπλασία, έχει επιφέρει και την κοινωνική καχεξία.
Η κοινωνική πλειοψηφία όμως αρχίζει να αισθάνεται δύσπνοια. Βρίσκεται στα πρόθυρα της ασφυξίας. Η κοινή λογική λέει πως θα επιχειρήσει να βγάλει το κεφάλι έξω από τον βούρκο, για ν΄ αναπνεύσει. Τα πρώτα δείγματα γραφής εκδηλώνονται.
Αναμένει εύλογα και χείρα βοηθείας για να μην πνιγεί. Θα βρεθεί; Η ιστορική εμπειρία λέει πως ναι. Το άγνωστο είναι πότε και πως.
Ανώνυμος στο “Ανοχύρωτη πόλη” η Κέρκυρα (pics): “…………και οι πληγέντες ήδη αγωνιούν αν, πότε και σε ποιο ύψος θα αποζημιωθούν…………. Θέλει καί απάντηση ή έρώτηση ? Μά…….ώς…” Οκτ 17, 19:00
