Επιτέλους, τώρα που καταλάβαμε τη σοβαρότητα της κατάστασης –οι περισσότεροι τουλάχιστον – και δεν σκεφτόμαστε κι ενεργούμε μόνο κατά το συμφέρον της τσέπης μας, ας ξεκινήσουμε τη συζήτηση βάσει των δεδομένων που έχουμε.
Όταν η κυβέρνηση αντιλήφθηκε την κρισιμότητα της κατάστασης που προκλήθηκε από το χτύπημα του κορονοϊού, έκλεισε σχολεία, και εν συνεχεία μια σειρά καταστημάτων και υπηρεσιών (φροντιστήρια, γυμναστήρια, κομμωτήρια κλπ).
Μοιραία καταστηματάρχες κι εργαζόμενοι βρίσκονται εν μέσω συμπληγάδων: από τη μια μεριά η αναγκαία και σοβαρή αντιμετώπιση του ιού κι από την άλλη ο βιοπορισμός.
Κι εδώ θα φανεί αν η κυβέρνηση μπορεί να αντεπεξέλθει στο ρόλο της. Τα 400 ευρώ που ανακοινώθηκε ότι θα δοθούν στους εργαζόμενους των κλειστών καταστημάτων, επ’ ουδενί δεν αντιμετωπίζουν έστω κι αυτές τις ελάχιστες, καθημερινές δαπάνες βιοπορισμού.
Η δε απάντηση του Άδωνι Γεωργιάδη σε τηλεοπτικό σταθμό «ε, τι να κάνουμε, πρέπει οι εργαζόμενοι να τα καταφέρουν», μόνο ως μνημείο κυνισμού μπορεί να εκληφθεί, μαζί με την άλλη δήλωση για την αισχροκέρδεια εν μέσω κρίσης, που φυσικά δικαιώνει τους αισχροκερδούντες.
Είναι πολύ σοβαρό και πρέπει να γίνει άμεσα. Η λήψη μέτρων για όσο διάστημα χρειαστεί για την ενίσχυση όσων χάσουν την εργασία τους και για εκείνους που κλείνουν τα μαγαζιά τους, προκειμένου να βάλουν πλάτη στην αποφυγή διασπορά του φονικού ιού, είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Στις χώρες που έχουν πληγεί από τον ιό έχουν εξεταστεί, πλην των υγειονομικών, και μια σειρά μέτρων για την ανάσχεση των οικονομικών επιπτώσεων. Στην Ιταλία, για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός Κόντε ανακοίνωσε τη διάθεση 25 δις ευρώ για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης από τον κορονοϊό. Με τα κονδύλια θα βοηθηθούν επιχειρήσεις, εργαζόμενοι, νοικοκυριά.
Το ίδιο πρέπει να αποφασιστεί και για τους ασχολούμενους με τον τουρισμό, ο οποίος φέτος αναμένεται να υποστεί μεγάλο πλήγμα. Τουριστικά γραφεία, ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εποχιακές δομές και λειτουργίες είναι λογικό ότι βρίσκονται στο επίκεντρο της κρίσης.
Ποια θα είναι τα μέτρα; Παροχές σε εκπτώσεις φόρων, ρεύμα και νερό, χρηματοδοτήσεις ως αποζημίωση, ενίσχυση στα κονδύλια του εσωτερικού τουρισμού, ενδεχομένως και απαλλαγές, για όσο διάστημα διαρκεί η πρωτοφανής αυτή κρίση, στις υποχρεώσεις προς το κράτος. Υπάρχουν πολλά που μπορεί να κάνει ένα κράτος αλληλεγγύης, επιδεικνύοντας –αυτή τη φορά- γρήγορα αντανακλαστικά και ετοιμότητα.
Κι επειδή υπάρχει κι η ατομική ευθύνη, μαζί με το Κράτος ας κουνήσουμε κι εμείς τα χεράκια μας. Μένουμε σπίτι, περιορίζουμε στις άκρως απαραίτητες τις μετακινήσεις, δεν σπρωχνόμαστε στις ουρές του σούπερ μάρκετ, δεν βάζουμε το κέρδος πάνω από τις ανθρώπινες ζωές. Και φυσικά ξεχνάμε εκείνα τα «ηρωικά» και «πατριωτικά» περί κρουαζιεροπλοίων και ταμειακών ροών στην Κέρκυρά-μας, που είναι αλώβητη και καθαρή, μόνη αυτή από όλο τον κόσμο.
Σπίτι, σοβαρά κι υπεύθυνα, για να περάσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Για να γυρίσουμε στην καθημερινότητά μας με τις λιγότερες δυνατές απώλειες.
Υ.Γ. Σε αυτή την κατεύθυνση, η προσπάθεια του Υπουργού Υγείας Β. Κικίλια να ευαισθητοποιήσει άπαντες για αυτοπεριορισμό, με την καμπάνια #μένουμε_σπίτι είναι ορθή, όπως κι η απόφασή του να ζητήσει και να λάβει την πρακτική στήριξη των προκατόχων του Α. Ξανθού και Π. Πολάκη. Παράδειγμα προς μίμηση και οι τρεις, για να αφήσουμε στην άκρη όσα μας χωρίζουν και να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι τον θανατηφόρο εχθρό. Τα υπόλοιπα, όταν με το καλό τελειώσει η κατάσταση ανάγκης.
Ο ανάποδος στο Προχειρότητα και διασυρμός: “Αν το ήξερα δεν θα έκλεινα εισιτήρια. Όχι ξανά τέτοια ξεφτίλα.” Ιούλ 13, 09:47
