Το ύφος και το περιεχόμενο είναι και ήθος

Ακούσαμε τις περιβόητες κασέτες, που δεν αμφισβητήθηκαν. Η αναφορά για …αποσπασματική χρήση τους δεν ανατρέπει το περιεχόμενο… Για νάμαστε ειλικρινείς δεν παρακολουθήσαμε τόσο το περιεχόμενο όσο το ύφος… Μαγκιά και … «ξηγημένα πράματα» αποπνέει ο λόγος ένθεν κακείθεν… Και το κακείθεν ας πούμε πως δεν μας ενδιαφέρει… Το ένθεν όμως;
Η αριστερά, που μας γοήτευσε στα νεανικά μας χρόνια ήταν ταυτισμένη -μεταξύ πάμπολλων άλλων- και με το διαφορετικό, το διαμετρικά αντίθετο ύφος διανθρώπινης επικοινωνίας και κοινωνικής επαφής… Αντίθετα, το καθιερωμένο διπρόσωπο ύφος ήταν ταυτόσημο με έναν συνολικά σάπιο και απορριπτέο πολιτισμό… Ηταν ύφος που ταίριαζε σε συναλλαγή, σε κομπίνα σε αρπαχτή και σε άλλες παρόμοιες εκδηλώσεις -de facto πάντοτε και de jure πολλές φορές- αντιδραστικές, ηθικά απαράδεκτες και πολιτικά απορριπτέες… Αυτό το ύφος σατύριζε ο Χάρυ κλυν όταν ειρωνευόνταν τους κομπιναδόρικους χαρακτήρες της πρόζας του… Και ήταν το διαμετρικά αντίθετο ύφος, που έπειθε πολλούς καλοπροαίρετους, πως εδώ υπάρχει άλλη ποιότητα, άλλη προοπτική, άλλη υπόσχεση ζωής… Οχι σαν τεχνική παραπλάνησης και κολακείας με στόχο την υφαρπαγή της στρατολόγησης αλλά σαν ταυτολογικό στοιχείο του γνήσια και βαθιά προοδευτικού… Υπήρχε, δηλαδή ομολογημένη αλλά και ανομολόγητη αυθόρμητη αναγνώριση, πως ο διαφορετικός λόγος, η συγκρότησή του και η επιλογή του αντανακλά άμεσα το διαφορετικό περιεχόμενο… Γι’ αυτό και το επιτηδευμένα καθωσπρέπει λεξιλόγιο ή η χύδην «εξήγηση» ήταν -και σωστά- ταυτισμένα στην συνείδηση των ανθρώπων με την προσποίηση, την κοροϊδία και την κομπίνα… Για όλα αυτά μάλιστα δεν χρειαζόνταν να είναι κανείς και …γραμματιζούμενος… Αντίθετα υπάρχουν αληθινά αριστουργήματα ίσιου, έντιμου, περιεκτικού και πειστικού λόγου, που συγκινούν αληθινά…
Ολα αυτά, ίσως και να περίττευαν να εκτεθούν ως απολύτως δεδομένα και αυτονόητα. Γι’ αυτό, όμως, η απόπειρα να πέσει ο ένας εκ των δύο τηλεφωνησάντων στα μαλακά, μόνον θυμηδία προκαλεί… Εκπληξη, πάντως όχι… «Εγκληση» για το ύφος και το περιεχόμενο αλλά, προς Θεού, λευκή περιστερά ως προς το «ηθικό» μέρος της υπόθεσης… Οπότε όλα καλά, όλα μέλι γάλα… Και την πίττα άγγιχτη και το σκύλο χορτάτο… Και ολίγον από αυτοκριτική (και τι δεν έχουμε να θυμηθούμε για αυτή την ρημάδα την …αυτοκριτική!!!) και μπόλικη ηθική κάλυψη…
Επαναλαμβάνουμε, πως δεν μας προκαλεί έκπληξη κάτι, που είχαμε από καιρό διαγνώσει… Δυσάρεστες εκπλήξεις, μάλλον περιμένουν εκείνους, που ακροβατούν με στήριγμα τέτοια και άλλα δεκανίκια… Μπορεί και αυτοί βέβαια να μην εκπλήσσονται και να έχουν κάνει τις συνειδητές τους επιλογές…
Αντε και καλή μας νύχτα !!!