Δήλωση του Αλέκου Αυλωνίτη με αφορμή την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Αναλυτικά:
«Τον φετινό εορτασμό του Πολυτεχνείου και των γεγονότων του Νοέμβρη του 1973 επισκιάζει η κρισιμότητα των διαστάσεων που λαμβάνει για τη χώρα μας, η υγειονομική πανδημία του κορωνοϊού.
Πολύ περισσότερο οι χειρισμοί της κυβέρνησης που με την ακρότητά τους έχουν βαλθεί να ανατρέψουν το κλίμα κοινωνικής ειρήνης που επικρατεί απέναντι στον ιό, της σύμπνοιας των πολιτικών δυνάμεων στη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας, αλλά και της προσήλωσης όλων των φορέων και των οργανώσεων που τιμούν κάθε χρόνο τη μνήμη του Πολυτεχνείου να συμπαραταχθούν στην προσπάθεια καταπολέμησης του κορονοϊού.
Η πρωτοβουλία του αρμόδιου Υπουργού της να επιβάλλει την απαγόρευση δημοσίων συναθροίσεων κατά το επετειακό τριήμερο του Πολυτεχνείου είναι οι ίδιες, τακτικές εκείνων μάλιστα των σκοτεινών περιόδων, τις οποίες πολέμησαν με αυτοθυσία οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου.
Σήμερα, σαράντα επτά χρόνια μετά το Νοέμβρη του 1973, η μεγάλη εξέγερση της νεολαίας ενάντια στην αμερικανοκίνητη δικτατορία των Συνταγματαρχών παραμένει ισχυρή παρακαταθήκη για κάθε δημοκρατικό αγώνα.
Το ανεξίτηλο στίγμα του Πολυτεχνείου δεν έχει μουσειακό χαρακτήρα, δεν αποτελεί απλή ανάμνηση. Ο αγώνας για ελευθερία, δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και εθνική ανεξαρτησία είναι διδαχή ζωής και ανθρώπινης αξιοπρέπειας για τα ελεύθερα, περήφανα κράτη και τους πολίτες τους.
Δεν ξεχνούμε τα κολαστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ, της Μπουμπουλίνας, τα ξερονήσια και τον κάθε γνωστό και άγνωστο τόπο μαρτυρίου των αγωνιστών της ελευθερίας. Δεν ξεχνούμε την προδοσία της Κύπρου που μετρά μέχρι σήμερα, τις πληγές της «εθνοσωτήριας» συνδρομής της Χούντας των Αθηνών.
Σήμερα, που οι νοσταλγοί των αυταρχικών καθεστώτων στην πατρίδα μας, οι κήρυκες του αυταρχισμού και οι τυφλοί αναθεωρητές της ιστορίας μας βρίσκονται στη φυλακή είναι κεφαλαιώδες να κρατήσουμε ζωντανό το δρόμο του αντιδικτατορικού αγώνα με προεξάρχουσα την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ως κινητήριου μοχλού της σημερινής μάχης κατά των κοινωνικών ανισοτήτων και της ηθικής, εργασιακής και οικονομικής κρίσης για μια κοινωνία της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς.
Η ιδανική τιμή προς όλους όσοι θυσιάστηκαν στην πάλη τους με το τυραννικό καθεστώς είναι ο καθημερινός μας αγώνας καλυτέρευσης της ζωής των επερχόμενων γενεών.»
Ανώνυμος στο Σύλλογος Προστασίας Βίδο: Tραγικό επιχείρημα ότι δεν ήξερε τι να κάνει τα 70 στρέμματα στη Δασιά: “Τα 70 στρέμματα της έκτασης του πρώην Κλαμπ Μεντιτερανέ , εφόσον αυτά παραχωρούνταν στην δημοτική αρχή και με δεδομένο οτι…” Δεκ 1, 18:46
