21 Μαΐου 1864: Ενώθηκαν όλα τα Επτάνησα κι όχι μόνο οι πρωτεύουσες πόλεις τους

21 Μαΐου 1864. Ημέρα που ενωθήκαν τα Επτάνησα με την Ελλάδα. 21 Μαΐου 2020. Ημέρα που το σήμερα οφείλει να αντλεί κοιτάσματα από το παρελθόν για να φτιάξει το συλλογικό μέλλον.

Τα νησιά του Ιονίου στο πέρασμα των αιώνων ήταν πάντα περιζήτητα λόγω της γεωστρατηγικής θέσης τους .Οι αλλεπάλληλες αλλαγές κυριαρχίας συντέλεσαν τόσο στην πολιτισμική άνθηση τους όσο και στην ανάδειξη πολιτικών πρακτικών προχωρημένων για την εποχή.

Αποτέλεσαν το σταυροδρόμι και τα σύνορα των προοδευτικών ιδεών του δυτικού πολιτισμού και λειτούργησαν με χαραχτήρα ώσμωσης στα ρεύματα της εποχής. Αναδείχθηκε έτσι το ριζοσπαστικό κίνημα που ζητούσε την ένωση με την Ελλάδα και την εγκαθίδρυση δημοκρατικού καθεστώτος στα νησιά του ιονίου.

Κάτι τέτοιες στιγμές «στοχασμού», έρχονται στη μνήμη οι επιστημονικές εργασίες των Πανιονίων συνεδρίων. Εκεί που από καταξιωμένους ερευνητές και επιστήμονες γίνονται «επίμοχθες ανιχνεύσεις του παρελθόντος» , που εστιάζονται στην ιστορική έρευνα αλλά και σε όλες τις εκφάνσεις της τέχνης, της λογοτεχνίας της μουσικής, του θεάτρου, της κοινωνικής ζωής ,του γλωσσικού ιδιώματος των νησιών, της αρχιτεκτονικής, των θεμάτων εκκλησιαστικής ιστορίας κ.α,.

Οι επετειακές εκδηλώσεις λοιπόν, όπως η σημερινή, αποκτούν νόημα και σημασία , όταν μας βοηθούν να πάμε ένα βήμα παραπέρα , να γνωρίσουμε καλά την ιστορία μας, να «βρεθούμε» στην εποχή εκείνη , να εκτιμήσουμε τα γεγονότα ,τις συγκυρίες, το διαμορφούμενο περιβάλλον. Μόνο έτσι με καλή γνώση της ιστορίας και όλων των άλλων παραμέτρων αναδεικνύεται η σημαντική συμβολή και η προσφορά της επτανησιακής κοινότητας στη διαμόρφωση του νεοελληνικού περιβάλλοντος και πολιτισμού.

Τολμώ δε να πω πως η Πολιτεία πολλές φορές , μοιάζει να την αγνοεί διαχρονικά , αφού καλείται συχνά να λάβει κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον και την προοπτική αυτού του ιδιαίτερου νησιωτικού συμπλέγματος χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητές του συνόλου αλλά και του κάθε νησιού χωριστά.

Κι όχι μόνο. Στις ημέρες μας δυστυχώς εξακολουθούν να υφίστανται ζητήματα έλλειψης υποδομών, συνδεσιμότητας καθώς και αργών ρυθμών ανάπτυξης σε σχέση με την ηπειρωτική Ελλάδα.

Το ζητούμενο λοιπόν για μας τους Επτανήσιους είναι να κρατήσουμε τη συνοχή μας όσο γίνεται πιο στέρεη και να υπερασπιστούμε τη διοικητική ενότητα της αιρετής Περιφέρειας Ιονίων Νήσων , μιας Περιφέρειας με μεγάλες δυνατότητες.

Πέρα δε, από εκείνα που επιβάλλεται να διεκδικήσουμε από την Πολιτεία, η δική μας υποχρέωση ως πολιτικοί και ως κοινωνία, είναι αφενός να προτάξουμε την κοινή αγάπη για τον τόπο μας , να πιστέψουμε στις προοπτικές του αφετέρου να οραματιστούμε και να στρατευτούμε για μια αναπτυξιακή διέξοδο, για όλα τα Ιόνια Νησιά, αξιοποιώντας το πολιτιστικό πλεονέκτημα του τόπου μας, αφού αυτό παραμένει απαράλλακτο από την ‘Ένωση των Επτανήσων μέχρι σήμερα. Για να γίνει αυτό πρέπει εμείς οι ίδιοι να θελήσουμε να βελτιωθούμε με βασικό εργαλείο τη μελέτη της Τοπικής μας  Ιστορίας, η οποία «ειρήσθω εν παρόδω» θα ‘επρεπε να είναι μάθημα στα σχολεία μας. Η ουσιαστική μελέτη και κατανόηση μας κάνει καλύτερους και ωριμότερους, ώστε να μπορούμε με ορθότερη σκέψη να τιμάμε τους προγόνους μας και επομένως να βελτιώνουμε το σύγχρονο βηματισμό μας.

Στην κατακλείδα του μηνύματος για την επέτειο παραθέτω αυτούσια , λόγια από το χαιρετισμό που εκφώνησε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης ΛΕΥΚΑΔΟΣ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗΣ κ.κ ΘΕΟΦΙΛΟΣ στο Ι΄ ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΑΝΙΟΝΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ (30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ – 4 ΜΑΪΟΥ 2014) ,( τα οποία καταγράφονται τα πρακτικά του):

«Πρώτα πρώτα, να συνεχίσετε ἀκάματα νά ἀνασκάπτετε τό ἰόνιο ἔδαφος, τό τόσο πλούσιο σέ τιμαλφῆ τῆς ἱστορίας μας καί τόσο εὔφορο σέ γεννήματα τέχνης, λογοτεχνίας, διανόησης. Ὕστερα, νά ἐξακολουθήσετε ἀσταμάτητα νά καλλιεργεῖτε αὐτή τήν ἰόνια γῆ πού μᾶς ἐμπιστεύθηκαν οἱ ἀξιοθαύμαστοι κορυφαῖοι τῆς Ἑπτανησιακῆς Σχολῆς καί τῶν ριζοσπαστικῶν ἀγώνων καί, μαζί τους, ὅλοι οἱ ἀνώνυμοι καί ἐπώνυμοι μάρτυρες …σ’ αὐτή τήν ἑσπερινή ἐσχατιά τῆς Ρωμιοσύνης, σημεῖο ἐπαφῆς μέ τή Δύση τῆς Γαληνότατης, τῆς γηραιᾶς Ἀλβιῶνος καί τῶν ἄλλων λαῶν πού θέλησαν κατά καιρούς νά προσαρτήσουν τά ἑφτά σμαράγδια μας στά στέμματά τους. Οἱ καιροί οὐ μενετοί· φύλακες, γρηγορεῖτε! Χρειάζεται νά γίνει πράξη στήν καθημερινότητα καί τοῦ κοινοῦ ἰονίου χώρου, τήν πνευματική καί τήν ὑλική, ἡ παραγγελία…, «ἐργάζεσθαι καί φυλάττειν», ὄχι ἁπλῶς τή γῆ, μά καί τόν πολιτισμό τῆς ψυχῆς καί τοῦ πνεύματος».