46 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, δεν ξεχνάμε όσους αγωνίστηκαν για την ελευθερία, τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη στην Ελλάδα απέναντι στην ξενοκίνητη, προδοτική Χούντα των Συνταγματαρχών.
Γνωρίζοντας την πολυκύμαντη ελληνική ιστορία των τελευταίων ετών εντός της βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης πιστεύω πως οι δημοκρατικοί μας θεσμοί άντεξαν. Ωστόσο, παραμένει ανοικτό το ερώτημα αν ο χρόνος της μεταπολίτευσης εν τέλει παρήγαγε δημιουργικά αποτελέσματα για την «ωρίμανση» της Δημοκρατίας μας.
Διότι, συνεχίζουν να υφίστανται πολλά από εκείνα που πλήγωσαν τους Έλληνες και τους έκαναν να είναι δύσπιστοι απέναντι στο θεσμό της Πολιτείας και αδιάφοροι για τα κοινά του τόπου μας. Όπως, η κομματοκρατία και το πελατειακό σύστημα, η σχέση διαφθοράς με τα ΜΜΕ και την εγχώρια ολιγαρχία, τα πάσης φύσεως σκάνδαλα κ.ο.κ..
Στον πυρήνα του προβληματισμού για τη διεύρυνση και την εμβάθυνση της Δημοκρατίας μας εντάσσεται και η πρόσφατη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης της ΝΔ για τις δημόσιες συναθροίσεις, που όπως υποστήριξα και στη σχετική συζήτηση της Βουλής υπονομεύει την ελευθερία της έκφρασης και της βούλησης του λαού πάνω στην οποία οικοδομήθηκε το σημερινό μας πολίτευμα.
Όπως, επίσης το τελευταίο πραξικοπηματικού χαρακτήρα ολίσθημα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ΝΔ και ΚΙΝΑΛ με αφορμή την υπόθεση Novartis και την παρωδία που κατέληξε σε φάρσα για τη Δημοκρατία μας και τους θεσμούς της με την ειδική Επιτροπή του Κοινοβουλίου να μετατρέπεται σε κομματικό τους όργανο.
Για όλους αυτούς, του λόγους οφείλουμε να κάνουμε σαφές στον ελληνικό λαό, πως ο αγώνας για τα δίκαιά του, δεν θα πάει χαμένος. Πως ο αγώνας για την προστασία των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων, για τη δίκαιη κατανομή των βαρών και τη βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη του τόπου μας δεν θα εγκαταλειφθεί ποτέ.
Όμως, χωρίς την ενεργοποίηση των πολιτών, χωρίς την κοινωνική αλληλεγγύη, χωρίς να βάζουμε πρώτα το συλλογικό συμφέρον κι έπειτα όλα τα άλλα, η Δημοκρατία μας θα κλυδωνίζεται από τα ιδεολογικά φληναφήματα του λαϊκισμού, του νεο-συντηρητισμού και του νεο-φασισμού. Χρειάζεται λοιπόν, γόνιμος διάλογος για να επαναθεμελιώσουμε με βαθύτερες ρίζες τις βασικές αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος, την ώρα που οι ακραίες και αντιδημοκρατικές φωνές δείχνουν το αληθινό τους πρόσωπο.
Σήμερα, οι διεκδικήσεις για την ανάκτηση της εργασίας, για τα δικαιώματα των εργαζομένων και για αξιοπρεπείς αμοιβές είναι αγώνας για τη Δημοκρατία. Όπως, είναι αγώνας για τη Δημοκρατία, η προάσπιση του κοινωνικού κράτους απέναντι στη λογική της ισοπέδωσής του από τη νεοφιλελεύθερη δεξιά κυβέρνηση του κ. Κ. Μητσοτάκη, αλλά και ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου, η προώθηση της ειρήνης και φιλίας των λαών όσον αφορά στις εξωτερικές μας σχέσεις.
Συνεχίζουμε απερίσπαστοι στο δρόμο της Δημοκρατίας που έχουμε μπροστά μας, τιμώντας όλους όσοι αντιτάχθηκαν με αυτοθυσία για τη θεμελίωσή του 46 χρόνια πριν. Είναι ο μόνος δρόμος στον οποίο είναι προσηλωμένο το συμφέρον της Πατρίδας μας και η ευημερία του λαού μας.
*To άρθρο δημοσιεύτηκε στο left.gr
Αψέκαστος στο “Στην Κέρκυρα, Βρετανός τουρίστας έμαθε μετά από τέσσερις μέρες ότι έχει κορονοϊό”: “Μιλάμε για φοβερά επικίνδυνο ιό. Οσοι βρίσκονται με κορονοιο, δεν αισθάνονται απολύτως καμία ενόχληση, Δεν έχουνε κινδυνεύσει καθόλου και τους…” Αυγ 14, 23:45
