Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε με αφορμή ένα σχόλιο για τη Marfin που διάβασα στον τοίχο ενός φίλου στο facebook, και την εμμονή κάποιων να ασχολούνται σχεδόν καθημερινά με το τραγικό αυτό γεγονός…
Η τραγική δολοφονία των εργαζομένων της Marfin χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια εργαλειακά από τους οπαδούς του “ακραίου κέντρου”, “τους οπαδούς του αυτονόητου” κτλ. Το αφήγημα είναι μέσες άκρες το εξής : Διαδηλωτές/ταραξίες/ αριστεροί/ απεργοί κτλ προκαλούν με άμεσο, ή με έμμεσο, τρόπο αναταραχές, καταστροφές, ακόμα και δολοφονίες καθημερινών φιλήσυχων πολιτών που ασκούν το δικαίωμα τους στην εργασία. Σύμφωνα με αυτό προπαγανδιστικό «τρυκάκι» από τη μια έχουμε κάποιους που δημιουργούν τις ταραχές, ή τις ανέχονται, και από τη άλλη τα θύματα αυτών των ταραχών, που είναι από οικονομικά συνήθως θύματα ( κλείνουν τα μαγαζιά τους λόγω των διαδηλώσεων) μέχρι και ανθρώπους που χάνουν τη ζωή τους, όπως στη περίπτωση της Marfin.
Έτσι λοιπόν οι ακροκεντρώοι προσπαθούν με θράσος να δημιουργήσουν ένα τεχνητό δίπολο, ταραχοποιών, και ενίοτε και δολοφόνων, από τη μια, και “νοικοκυραίων” από την άλλη, και να το εκμεταλλευτούν πολιτικά παίρνοντας θέση δίπλα στους νοικοκυραίους, και απαξιώνοντας ταυτόχρονα και σαν “ταραξία” όποιον επιθυμεί να λάβει μέρος σε πορείες/ διαδηλώσεις κτλ. Με ένα σμπάρο δυο προπαγανδιστικά τρυγόνια! Να βάλουμε τα πράγματα όμως σε μια σειρά… Η δολοφονία των εργαζομένων της Marfin όσο και αν κάποιοι προσπαθούν εμμονικά να προπαγανδίσουν το αντίθετο, ΔΕΝ έχει πολιτικά χαρακτηριστικά.
Πολιτικά χαρακτηριστικά έχει η δολοφονία του αναρχικού/ κομμουνιστή Φύσσα από τον φασίστα χρυσαυγίτη Ρουπακιά, η δολοφονία του Γρηγορόπουλου από το όργανο του Κράτους Κορκονέα γιατί “τι δουλειά είχε στα Εξάρχεια;”, η δολοφονία του αριστερού καθηγητή Τεμπονέρα από το δεξιό στέλεχος της ΝΔ Καλαμπόκα, λόγω της εναντίωσης του τελευταίου στις καταλήψεις, η δολοφονία του επαναστάτη Τσε Γκεβάρα από τη CIA λόγω του φόβου της εξάπλωσης του σοσιαλισμού στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, η δολοφονία του αριστερού προέδρου της Χιλής Αλιέντε από τον δικτάτορα Πινοσέτ με την στήριξη των ΗΠΑ…κτλ.
Κάθε προσπάθεια εκμετάλλευσης των αδικοχαμένων εργαζομένων της Marfin από τους “δεξιοφιλελευθερους” για πολιτικούς λόγους είναι ανήθικη και προσβλητική, για τα ίδια τα θύματα και τις οικογένειές τους. Το έγκλημα της Marfin είναι τραγικό, είναι κατακριτέο, είναι φρικιαστικό, αλλά ΔΕΝ είναι πολιτικό. Είναι αποτέλεσμα της δολοφονικής ενέργειας αγνώστων δραστών και ΌΛΟΙ μας, φυσικά, κατακρίνουμε το φρικτό αυτό περιστατικό …με τη διαφορά όμως ότι κάποιοι το κατακρίνουν γιατί πραγματικά το νιώθουν, και κάποιοι άλλοι, που το ανακυκλώνουν διαρκώς χρόνια τώρα, το κατακρίνουν και το χρησιμοποιούν για να καρπωθούν πολιτικά οφέλη εφαρμόζοντας ένα ιδιότυπο «ανθρωπιστικό» πολιτικό μάρκετινγκ πάνω σε καμένα πτώματα.
Αν υπάρχει κάτι το πολιτικό στο τραγικό συμβάν της Marfin είναι η επιλογή της εργοδοσίας να κρατήσει το υποκατάστημα ανοιχτό, και να αναγκάσει τους εργαζόμενους να πάνε στην δουλειά τη μέρα που λάμβανε χώρα η μεγαλύτερη διαδήλωση των τελευταίων ετών, και όλο το κέντρο της Αθήνας “μύριζε μπαρούτι”. Αν υπάρχει κάτι πολιτικό είναι η αδιαφορία του τραπεζίτη για τους εργαζόμενους του, αφού δεν είχε φροντίσει ούτε για τα κατάλληλα μέτρα πυροπροστασίας, ούτε για την εκπαίδευση των εργαζομένων.
Για να τελειώνουμε λοιπόν με το ” ναι..αλλά δε λέτε τίποτα για τη Marfin”. Λέμε, και ξαναλέμε, και καταδικάζουμε απερίφραστα! Εσείς πότε θα καταδικάσετε την δολοφονική αδιαφορία των τραπεζιτών και των μεγαλοεργοδοτών;
Ανώνυμος στο Η εκπαιδευτική αξιολόγηση «PISA» στη χώρα της φαίδρας πορτοκαλέας: “Αυτοί που υπογράφουν το παρακάτω κείμενο στον Guardian δεν είναι συνδικαλιστές της “φαιδράς πορτοκαλέας” αλλά καθηγητές σε δεκάδες πανεπιστήμια του…” Μάιος 17, 12:09
