Νέα επιστολή του Νίκου Γατσούλη για το Νοσοκομείο Κέρκυρας. Κατεβάζω αυλαία λέει, χρησιμοποιώντας στίχους του Κίπλινγκ. «Το Νοσοκομείο δεν ήταν ούτε θα είναι επικίνδυνο χάρη στο φιλότιμο των εργαζομένων…»
Η ανακοίνωση του πρώην επικεφαλής του χειρουργικού τμήματος του Νοσοκομείου Νίκου Γατσούλη έχει ως εξής:
Μετά από 32 συνεχόμενα χρόνια υπηρεσίας στο Γενικό Νοσοκομείο της Κέρκυρας, θαρρώ πως έχω το ΄΄δικαίωμα΄΄ της άποψης περί της λειτουργίας αυτού.
Απευθυνόμενος στους κατοίκους του Νομού μας, επιθυμώ να μεταφέρω τα παρακάτω:
Το Νοσοκομείο της Κέρκυρας ΔΕΝ ήταν, ΔΕΝ είναι, ΟΥΤΕ ΘΑ είναι ποτέ επικίνδυνο χάρη στο φιλότιμο, ευσυνειδησία, και αυτοθυσία όλων των εργαζομένων σε αυτό, ανεξάρτητα από την λειτουργία της εκάστοτε ΄΄διαβαίνουσας΄΄ Διοίκησης.
Σε ΄΄επικινδυνότητα΄΄ οδηγούνται οι σχέσεις των εργαζομένων, όταν δεν αναγνωρίζεται και δεν εκτιμάται η προσφορά όλων αυτών, η οποία συνίσταται σε μία αγόγγυστη, συνεχή διαχρονικά, υπερπροσπάθεια παροχής υπηρεσιών υγείας στον τοπικό πληθυσμό και όχι μόνο.
Αν θα ευχόμουνα να υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα από τα γεγονότα των προηγούμενων ημερών θα ήταν:
να σκύψει η Πολιτεία στο Νοσοκομείο της Κέρκυρας και όχι μόνο να αναγνωρίσει, και να αποδεχθεί την ιδιαιτερότητα αυτού ως μοναδικό Νοσοκομείο Νησιωτικής τουριστικής περιοχής απομακρυσμένης από το Κέντρο, με αδυναμία πρόσβασης σε κοντινά Νοσοκομεία, αλλά και αποδώσει σε αυτό, το μερίδιο που του αναλογεί, βάσει του παραγόμενου έργου, σε ανθρώπινο δυναμικό κυρίως σε όλα τα επίπεδα.
Επεξηγηματικά σε απορίες ή αμφισβήτηση των ανωτέρω, μπορώ να απαντήσω σε ότι συγκεκριμένα ερωτηθώ, χωρίς όμως να έχω συμμετοχή σε ό,τι περαιτέρω συζητηθεί.
Με λίγους στίχους από το «Αν…» του Κίπλινγκ στην καλύτερη μετάφραση που έχω διαβάσει και που είναι αυτή που μας ανέλυαν οι καθηγητές μας στο πάλαι ποτέ Εξατάξιο Γυμνάσιο Λευκίμμης, κατεβάζω αυλαία.
Και για να μην γίνει αντικείμενο σχολίων, ο Τζορτζ Όγουελ είχε γράψει για τον Κίπλινγκ: «Λάτρευα τον Κίπλινγκ στα 13, τον μισούσα στα 17, τον απολάμβανα στα 20, τον περιφρονούσα στα 25 και τώρα μάλλον τον θαυμάζω πάλι».
Αν…… Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ
Αν να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου, όταν τριγύρω σου όλοι
τάχουν χαμένα και σ’ εσέ της ταραχής τους ρίχνουν την αιτία.
Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς τον ίδιο τον εαυτό σου όταν ο κόσμος
δε σε πιστεύει, κι’ αν μπορείς να του σχωρνάς αυτή τη δυσπιστία.
Να περιμένεις αν μπορείς, δίχως να χάνεις την υπομονή σου,
κι’ αν άλλοι σε συκοφαντούν να μην καταδεχτείς ποτέ το ψέμα,
κι’ αν σε μισούν, εσύ ποτέ σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις,
μα να μην κάνεις τον καλό ή τον πολύ σοφό στα λόγια.
Αν να ονειρεύεσαι μπορείς και να μην είσαι δούλος των ονείρων,
αν να στοχάζεσαι μπορείς, δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου,
αν ν’ αντικρύζεις σου βαστά, το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια
κι’ όμοια να φέρνεσαι σ’ αυτούς τους δυο τυραννικούς απατεώνες,
αν σου βαστά η ψυχή ν’ ακούς όποιαν αλήθεια εσύ είχες ειπωμένη,
παραλλαγμένη απ’ τους κακούς, για να ναι για τους άμυαλους παγίδα
ή συντριμμένα να θωρείς όσα σούχουν ρουφήξει τη ζωή σου
και πάλι να ξαναρχινάς να χτίζεις μ’ εργαλεία πούναι φθαρμένα…Αν…Αν…Αν…
Νικόλαος Ι. Γατσούλης MD, PhD
Ο ανάποδος στο Προχειρότητα και διασυρμός: “Αν το ήξερα δεν θα έκλεινα εισιτήρια. Όχι ξανά τέτοια ξεφτίλα.” Ιούλ 13, 09:47
