Η πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πειθάρχησε στο λόμπυ των μεγάλων πολυεθνικών εταιριών, όπως οι Intel, Alstom, Michelin, Solvay, Safran, Nestlé, General Electric αλλά και άλλων, βγάζοντας και το τελευταίο «εσώρουχο» της όποιας δημοκρατικής επίφασης που τους είχε απομείνει και ψήφισε την: «Νομική Προστασία των μυστικών εταιριών (offshore) , απέναντι σε πιθανές προσπάθειες να δοθούν στη δημοσιότητα στοιχεία των παράνομων δραστηριοτήτων τους…»
Η ευρωπαϊκή επιτροπή που εισηγήθηκε το παραπάνω έκτρωμα κατέθεσε προς ψήφιση τη σχετική πρόταση δια χειρός της Κονστανς Λε Γκρίπ εκπροσώπου του ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος! Του μεγαλύτερου κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από το 1999 και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο από το 2002 αφού κατέχει την πλειοψηφία των εθνικών αντιπροσώπων των Κρατών Μελών σε όλα τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Είναι ως γνωστόν το κόμμα της Μέρκελ και του Σόιμπλε, αλλά και του Κυριάκου Μητσοτάκη!
Αυτό το κόμμα εξασφαλίζοντας την σύμφωνη γνώμη των Νεοφιλελεύθερων του Φέρχοφστατ και οπωσδήποτε και των λεγόμενων Σοσιαλιστών. Το κόμμα της κυρίας Φώφης δηλαδή και του ποταμίσιου Σταύρου, αλλά και του Τσίπρα που μεταβαίνει στις 20 Μαΐου για να παραστεί στη σύνοδο των σοσιαλιστών ηγετών της Ευρώπης. Αυτοί λοιπόν θωράκισαν νομικά τους φοροκλέφτες, δίνοντας άφεση αμαρτιών στις παρελθούσες και στις μέλλουσες αμαρτίες των «εταιριών» που αράζουν το «κομπόδεμά» τους, στους φορολογικούς παράδεισους! Την ίδια στιγμή που ο πλούτος των 62 πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο έχει αυξηθεί κατά 44% από το 2010, ενώ το ελάχιστο προς το ζην εισόδημα των φτωχότερων 3,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων μειώθηκε ακόμα περισσότερο κατά κατρακυλώντας στο 41%…
Το διάτρητο επιχείρημα τους είναι ότι, με αυτό το νομικό τέρας που ψήφισαν, τα παραπάνω κόμματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εκτός από τους Πράσινους και την ομάδα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς που αντιτάχθηκαν, εξασφαλίζουν: « Μια ισχυρή νομική προστασία σε μια γενικευμένη προσπάθεια στην οποία όλο και περισσότερες επιχειρήσεις πέφτουν θύματα διαρροών και βιομηχανικής κατασκοπείας…» Άκουσον, άκουσον επιχείρημα που σκαρφίστηκαν, για να σώσουν την… παρθενία της παγκόσμιας μαφίας του πλούτου!
Με το δίκιο του λοιπόν ο Άδωνης ζητάει να ονομασθεί δρόμος με το όνομα Παπασταύρου, ιδιαίτερα μετά την προστασία από τυχόν αποκαλύψεις που παρέχει το ευρωκοινοβούλιο στις λίστες των απανταχού ληστών φοροκλοπής!!! Με βάση το νέο καθεστώς, αν οι επιχειρήσεις θεωρήσουν ότι οποιαδήποτε διαρροή στα ΜΜΕ μυστικών ή απλώς δεδομένων τους, προκαλεί σ’ αυτές οικονομική ζημιά έχουν την δυνατότητα να προσφύγουν στα δικαστήρια ζητώντας αποζημίωση. Το απώγειο της πρόκλησης από πλευράς πλειοψηφίας του ευρωκοινοβουλίου ήρθε με την απόρριψη της τροπολογίας των Πρασίνων και της Αριστεράς που ζητούσαν στην οδηγία να ορίζεται σαφώς ότι οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν να καταδικαστούν επειδή ασκούν το επάγγελμά τους!
Μέσα στα επόμενα 2 χρόνια, τα 28 κράτη μέλη είναι υποχρεωμένα να προσαρμόσουν την νομοθεσία τους, έτσι ώστε τα μυστικά των επιχειρήσεων να προστατεύονται καλύτερα και όσοι τολμήσουν να τα αποκαλύπτουν να διώκονται περισσότερο από ότι σήμερα. Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ πάνω από 500.000 πολίτες είχαν υπογράψει ένα κείμενο, στο οποίο χαρακτήριζαν την νέα νομοθεσία ως σοβαρή απειλή στο δικαίωμα των πολιτών στην πληροφόρηση και ζητούσαν να αποσυρθεί. Που να την βρουν την ντροπή όπως έγραφαν και τα πλακάτ των διαδηλωτών όταν χώρες του στενού πυρήνα της ευρωζώνης και όχι μόνο, αποτελούν παράδεισους ξεπλύματος μαύρου χρήματος…
«Το Μεγάλο Δουκάτο μοιάζει με παραμυθένια χώρα για κάθε πολυεθνική» είχε δηλώσει τον περασμένο χρόνο ο καθηγητής της Νομικής Σχολής του Χάρβαρντ, Στίβεν Σάι (Stephen Shay), που μετείχε σε ανάλογες έρευνες του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ και είχε καταθέσει πέρσι ως ειδικός στην υπόθεση φοροδιαφυγής από την «Apple» λέγοντας ότι: «είναι σαφές από τα στοιχεία που υπάρχουν ότι το Λουξεμβούργο έχει ευρεία δυνατότητα παροχής υπηρεσιών αποφυγής φόρων στις πολυεθνικές. Το Μεγάλο Δουκάτο είναι μια μαγική χώρα για όσους και όσες «εταιρίες» εκ του ασφαλούς θέλουν να κρύψουν το οικονομικό τους έγκλημα…»
Είναι το Λουξεμβούργο του «φιλέλληνα» Γιούνγκερ που χρημάτισε και πρωθυπουργός του Δουκάτου. Επιστήθιος φίλος του Τσίπρα που σχίζεται να μας…βοηθήσει κάθε φορά που ο έλληνας πρωθυπουργός παλεύει στα «μαρμαρένια αλώνια» προκειμένου να μας περάσει τη θηλιά των ψηφισμένων και προαποφασισμένων μέτρων όσο πιο… ηρωικά μπορεί αυτό να φανεί! Ζούμε από το 10 μια συνεχή και ατελείωτη σταύρωση με τα καρφιά του ευρώ, χωρίς καμιά απολύτως προοπτική ανάστασης. Με τους γνωστούς ποικιλώνυμους νεκροθάφτες, που εμείς βεβαίως επιλέγουμε, να μας παραμυθιάζουν συνεχώς για το αντίθετο…
Τελευταία σχόλια