Άρθρο του επικεφαλής της «Επτανησιακής Πρωτοβουλίας» Αλέξανδρου Αλεξάκη.
Το κείμενο
Στην πόρτα μας λυσσομανά η Ιστορία, καθώς γράφεται. Στον Έβρο και το Βόρειο Αιγαίο η Τουρκία χρησιμοποιεί δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους ως πολιορκητικό κριό, προκειμένου να εκβιάσει τη διεθνή κοινότητα. Τα τελευταία γεγονότα πέρα από την προσφυγική κρίση, αναδεικνύουν ξεκάθαρα την απόπειρα της Τουρκίας να προωθήσει την γεωπολιτική της ατζέντα.
Η στάση τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και συνολικά της διεθνούς κοινότητας συνεχίζει να παραπέμπει σε απλά ευχολόγια, χωρίς καμιά διάθεση πραγματικής ανάληψης ευθύνης για την κατάσταση στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Οι προσφυγικές κρίσεις, όπως και οι μεταναστευτικές ροές είναι ένα κατεξοχήν διεθνές ζήτημα. Θα περίμενε κάποιος σήμερα τουλάχιστον μια διεθνή πρωτοβουλία για την αντιμετώπιση των ανθρωπιστικών κρίσεων, τη βοήθεια σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη, αλλά και την ομαλή ενσωμάτωση των προσφύγων και των μεταναστών και την αποφυγή φαινομένων ρατσισμού και ξενοφοβίας.
Όμως, στην πράξη έχουμε το ακριβώς αντίθετο. Ολοένα και περισσότερο φτιάχνεται ένα κλίμα κλειστών συνόρων και «φραχτών». Καλλιεργώντας ουσιαστικά ένα κλίμα ακραίων φωνών, από μερίδα πολιτών που θέλουν πνιγμούς προσφύγων μέσα στη θάλασσα και κίνδυνο την έξαρση ενός εθνικιστικού παροξυσμού. Η υπαρκτή προσπάθεια «εργαλειοποίησης» των προσφυγικών ροών από την τουρκική πλευρά, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την καταφυγή σε μέτρα και πρακτικές σιδερόφρακτων συνόρων έναντι αόπλων. Ούτε βοηθά η καταφυγή σε ένα πολεμικό λεξιλόγιο με αναφορές σε «εισβολείς».
Ο Ελληνισμός υπήρξε ανέκαθεν το σύνορο ανάμεσα στην βαρβαρότητα και τον πολιτισμό.
Δεν είναι πολιτισμός η βίαιη απώθηση λέμβων, ξέχειλων από γυναικόπαιδα.
Δεν είναι πολιτισμός η χρησιμοποίηση του απαξιωτικού όρου «εισβολέας» για όσους αναζητούν μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά τους.
Δεν είναι πολιτισμός ο εθισμός στην απανθρωπιά, μιας χώρα που έχει βιώσει τον ξεριζωμό και την προσφυγιά σε διάφορες φάσεις της ιστορίας της.
Ας αφήσουμε τα λάβαρα και τις σημαίες λοιπόν και ας κατανοήσουμε ότι
στο προσεχές διάστημα θα κριθούν άπαντες, ανάλογα με την στάση που θα κρατήσουμε ως πολιτικό σύστημα και ως λαός.
Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή και απαιτείται ψυχραιμία. Ότι μεγάλο και σημαντικό το επιτύχαμε ενωμένοι, ενώ η διχόνοια και ο διχασμός μάς στοίχισαν ακριβά κατά το παρελθόν.
Ζούμε σε μια εποχή αντιφάσεων.
Αυτή η αντιφατική κατάσταση έχει δώσει έδαφος και τροφή σε δημαγωγούς, λαϊκιστές και κήρυκες του μίσους και του διχασμού.
Η πασίγνωστη αρχή της «Ιστορίας δύο Πόλεων» του Τσαρλς Ντίκενς, αποτελεί την πιο κατάλληλη περιγραφή της σημερινής κατάστασης: «Ήταν οι καλύτερες μέρες, ήταν οι χειρότερες μέρες, ήταν τα χρόνια της σοφίας, ήταν τα χρόνια της άνοιας, ήταν η εποχή της πίστης, ήταν η εποχή της ολιγοπιστίας, η εποχή του Φωτός και η εποχή του Σκότους, ήταν η άνοιξη της ελπίδας και ήταν ο χειμώνας της απελπισίας…».
Ημέρες μιας κοινωνίας με πολιτική και κοινωνικοοικονομική αστάθεια, όπου η έννοια της ανθρωπιάς είτε έχει αρχίσει να χάνεται, είτε παραμορφώνεται η αρχική της σημασία.
Χρόνια ενός λαού, όπου η κακία δεν είναι πλέον “προνόμιο” των χορτάτων άλλα μία νόσος που έχει παρεισφρήσει σε όλα τα κοινωνικά του στρώματα.
Εποχή ενός Έθνους, όπου η πολιτική εξάπτει απλά τα πάθη και η Δημοκρατία νοσεί.
Η χώρα μας, από την πρώτη στιγμή της προσφυγικής κρίσης σήκωσε το μεγαλύτερο βάρος για λογαριασμό της Ευρώπης, διασώζοντας τα ιδεώδη και τις αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού, κάτι που θα συνεχίσει να πράττει, για λόγους πολιτικής συνέπειας και ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ο ελληνικός λαός έδειξε μεγάλες αντοχές και αλληλεγγύη. Η ακεραιότητα όμως της χώρας και του κράτους είναι καθήκον όλων μας – πολιτικής ηγεσίας και λαού.
Τώρα είναι ώρα εθνικής περισυλλογής. Απαιτείτε ομοψυχία, συνεννόηση και εθνική γραμμή από το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Κοινή γραμμή για αλλαγή στάσης της Ευρώπης, με την εξαγγελία πολύ συγκεκριμένων μέτρων για την έμπρακτη στήριξη της Ελλάδας. Άμεση σύγκληση συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, χωρίς μικροκομματικούς υπολογισμούς με στόχο ένα σοβαρό και ρεαλιστικό σχέδιο, βασισμένο σε ανθρωπιστικές αρχές και στην ανάγκη προστασίας της πατρίδας μας. Αποτελεί χρέος όλων μας να είμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας.
