Tο Ιταλικό-Ισπανικό Σπουδαστήριο Α.Μanzoni και το ΠΟΛΥΤΕΧΝΟ, με την υποστήριξη της Ιταλικής Πρεσβείας και του Ιταλικού μορφωτικού Ινστιτούτου Αθηνών, με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Κινηματογράφου Μικρού Μήκους που γιορτάζεται στις 21 Δεκεμβρίου, την πιο μικρή μέρα του χρόνου στο βόρειο ημισφαίριο (χειμερινό ηλιοστάσιο), παρουσιάζει ένα σύντομο φεστιβάλ (διάρκεια: 90′) που προγραμμάτισε το ιταλικό Εθνικό Κέντρο Ταινιών Μικρού Μήκους, με έξι ταινίες των πιο πρόσφατων ιταλικών παραγωγών, μια επιλογή από διαφορά είδη: αφηγηματικά, επιστημονική φαντασία, κινούμενα σχέδια.
Οι ταινίες:
«Gagarin mi mancherai» του Domenico De Orsi, 2018, διάρκειας 20′
Σε έναν κόσμο όπου η φύση παρουσιάζεται δύσβατη και εχθρική, ένας άνδρας και μια γυναίκα ζουν σαν επιζώντες στην εξαφάνιση του είδους. Εργάζονται σαν γεωργοί, αντιμετωπίζουν ήρεμα την κούραση, τη σιωπή, την ύπαρξη. Σπρωγμένος από την επιθυμία για αλλού, ο άνδρας καταφεύγει στη φαντασία του. Επισκέπτεται εγκαταλελειμμένα χωριά, μαζεύει άχρηστα μέταλλα και σχεδιάζει απίθανα ιπτάμενα μηχανήματα. Η γυναίκα τον παρατηρεί από μακριά, αλλά παραμένει κοντά του, με την αυταπάρνηση και τη φροντίδα που αρμόζει σε κάποιον που φαίνεται σαν τρελός. Τουλάχιστον μέχρις ότου, από τον ουρανό κάτι πέφτει στο έδαφος και εισβάλλει στη ζωή τους. Ένας αναπάντεχος επισκέπτης, που τους αναγκάζει να αναρωτηθούν για τη ταυτότητα, πραγματικότητα και επιθυμία, και την ίδια τη φαντασία.
«Parru pi tìa [Parlo al posto tuo]» του Giuseppe Carleo, 2018, διάρκειας 15′
H Annachiara που μένει στα περίχωρα του Παλέρμο με την οικογένειά της, περιμένει τον πρώην αρραβωνιαστικό της για να τον ξαναδεί για τελευταία φορά. Προσπαθεί μάταια να τον ανακτήσει, αλλά η γιαγιά προτείνει μια αρχαία ιεροτελεστία που μπορεί να σώσει την τύχη αυτής της αγάπης που κατέρρευσε.
«Un segno nello spazio» του Nicholas Bertini, 2018, διάρκειας 5′
Έκθεση: “Ένα σημάδι στο διάστημα”. Έτσι αναγγέλλει η είδηση στην εφημερίδα και τραβάει τη προσοχή του κυρίου Qfwfq που κάθεται στο τραπεζάκι ενός καφενείου. Η ανάκτηση του αρχέγονου συμβόλου προκαλεί μια καταιγίδα αναμνήσεων, ένα flashback που εξετάζει την ιστορία του σύμπαντος. Ο κύριος Qfwfq δεν ταράζεται, για ασφάλεια θέλει να ελέγξει ότι αυτό το σημάδι είναι ακριβώς εκείνο που χάθηκε εκατομμύρια χρόνια πριν. Αλλά η ανακάλυψη μπορεί να έχει σαν μοναδικό επακόλουθο, εννοείτε να ξαναφέρει την κατάσταση όπως ήταν αρχικά. Πριν το σημάδι του κυρίου Qfwfq το διάστημα δεν υπήρχε και πιθανόν δεν είχε υπάρξει ποτέ.
«Nessun Dorma» του Paolo Stippoli, 2018, διάρκειας 19′
Η χώρα είναι βουβή, μόνο οι αναπνοές και κάποιο σκυλί που γαβγίζει αντιστέκονται στη σιωπή. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά έπεσαν σε έναν ξαφνικό ύπνο. Και οι δυο νεαροί πρόσκοποι που κατέφυγαν σε μια εκκλησία είναι οι μόνοι ακόμη ξύπνιοι σε έναν κόσμο που κοιμάται.
«Black» της Sara Taigher, 2018, διάρκειας 14′
Κατά τη διάρκεια ενός blackout, ένας νεαρός συνθέτης ηλεκτρονικής μουσικής δε καταφέρνει να αποδεχτεί την ιδέα ότι δε μπορεί να παίξει μουσική στον υπολογιστή. Βοηθούμενος από μια νεαρή γειτόνισσα να ξαναβρεί σταδιακά τα πλεονεκτήματα να ζει χωρίς ηλεκτρισμό, ερωτεύεται επαναπροσδιορίζοντας τις προτεραιότητες της ζωής του.
«Mon clochard» του Gian Marco Pezzoli, 2018, διάρκειας 15′
O Davide είναι ένας καθηγητής απογοητευμένος και πλάσμα συνήθειας που ζει με την γυναίκα και τον γιο του σε μια ήσυχη πολυκατοικία στα προάστια, και του οποίου η καθημερινότητα είναι πάντα ίδια. Όταν ένας μυστηριώδης clochard μαζεύεται στην αυλή της πολυκατοικίας από έναν γείτονα του Davide, η ρουτίνα του διαταράσσεται.
ΠΟΛΥΤΕΧΝΟ Σχολεμβούργου 39 // είσοδος Νέου Φρουρίου // Κέρκυρα
Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου // 21.15 // είσοδος ελεύθερη
Ο ανάποδος στο Προχειρότητα και διασυρμός: “Αν το ήξερα δεν θα έκλεινα εισιτήρια. Όχι ξανά τέτοια ξεφτίλα.” Ιούλ 13, 09:47
