Όταν είδα την παρέλαση των Ελληνίδων Monty Python, ένιωσα απλώς κρυάδα και, μετά, μια κάποια λύπη για όσους έσπευσαν να επικροτήσουν. (Επικροτήσαντες ήταν αυτοί που για χρόνια έλεγαν άλλα και έπραξαν τελικώς άλλα.) Υπάρχουν χίλιοι τρόποι να δια-δηλώσεις καυστικά το οτιδήποτε. Ο εξευτελισμός του Άλλου, όμως, είναι ένας light φασισμός.
Περνάει όλο και πιο εύκολα σήμερα η άποψη ότι όλα μπορούν να ιδωθούν και αριστοφανικά. Θυμηθείτε τον κρύο Λαζόπουλο και τις θεωρητικές του απόψεις όταν υποστήριζε την συστηματική δολοφονία χαρακτήρος ατυχών ανθρώπων εν ονόματι της ιδιότυπης αριστοφανικής του τέχνης. Και τα ηχηρά χάχανα του κάθε φορά πολυπληθούς κοινού του.
Όμως, πρώτον, δεν είμαστε όλοι Αριστοφάνης (ή Monty Python). Και, δεύτερον, και για να μη ξεχνιόμαστε, οι αριστοφανικές ‘Νεφέλες’, 424 πΧ, υπήρξαν η απαρχή της δολοφονίας χαρακτήρος (και σώματος, 25 χρόνια μετά) του ατυχούς Σωκράτη.
Χρόνια τώρα παρακολουθούμε ένα δήθεν εναλλακτικό λόγο να γίνεται ολοένα και πιο προκλητικός και ακραίος στην προσπάθειά του να κερδίσει τα πέντε λεπτά δημοσιότητας. Και αφού σε πέντε λεπτά δεν προλαβαίνεις να αρθρώσεις ούτε ένα επιχείρημα, μένει το θέαμα ως μια ακόμη ανέξοδη δημοσιότητα ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες εφήμερες δημοσιότητες.
Εν όψει της 28ης Οκτωβρίου, φοιτητές μάς μοίρασαν μια καταγγελία κατά του μιλιταρισμού. Ο εκπαιδευτικός λόγος στην σχολική γιορτή απλός: Ο πόλεμος είναι κακός. Υπάρχει όμως ένας πόλεμος που πρέπει πάντα να γίνεται ως ιερό καθήκον: όταν δέχεσαι επίθεση στην πατρίδα σου. Κι αν μετά από ένα εξάμηνο κατά δύο επιτιθέμενων στρατών ηττηθείς, ακολουθεί η Εθνική Αντίσταση, στα βουνά, στις πόλεις, στα χωριά, σε κάθε γωνιά. Ούτε λεπτό αναγνώρισης ενός κατακτητή. Δεν θα καταφέρει να νικήσει την ψυχή σου, να σε βάλει στον δικό του στρατό να πολεμήσεις υπέρ αυτού (Καλοκαίρι ’43).
Περιγράφεις ακολούθως τον κατακτητή. Δεν μιλούσαν απλώς Ιταλικά και Γερμανικά οι εισβολείς. Εμφορούντο από τις τρομερότερες ιδεολογίες που γέννησε ποτέ το ανθρώπινο μυαλό, τον φασισμό και τον ναζισμό, την ανωτερότητα κάποιων ανθρώπων έναντι της κατωτερότητας όλων των άλλων.
Τα λες αυτά από ψυχής. Κοιτάζεις γύρω σου. Τα παιδιά καταλαβαίνουν. Τι δεν καταλαβαίνετε αγαπητές μου Monty Python; Δεν είναι μιλιταριστές τα παιδιά που παρέλασαν προχθές.
Υστ.1: Σκεφθείτε αγαπητές, τουλάχιστον, εκείνους τους βασανισμένους συνανθρώπους μας των οποίων ο σπαστικός βηματισμός δεν υποκρύπτει καμία σκωπτική ή κωμική διάθεση!
Υστ.2: Στην δημοκρατία, η κρυάδα δεν διώκεται ποινικώς. Πνευματική είναι η μόνη αντιμετώπιση.