Άρθρο του Στέφανου Γκίκα με τίτλο «Η Ισχυροποίηση των Ενόπλων μας Δυνάμεων, η Καλύτερη Απάντηση στον Αναθεωρητισμό της Τουρκίας» που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ.
ΤΟ ΑΡΘΡΟ
Όταν ο Θουκυδίδης δημιουργούσε την πιο ανθεκτική στο χρόνο Σχολή πολιτικής σκέψης, αυτή του «πολιτικού ρεαλισμού», δεν θα μπορούσε να φανταστεί πόσο επίκαιρα θα ήταν τα λόγια του 2.400 περίπου χρόνια μετά και μάλιστα στην ίδια του την πατρίδα… Όπως ο μέγας ιστορικός υποστήριξε:
«Είναι αξίωμα γενικά παραδεδεγμένο, πως κανένα κράτος δεν μπορεί να κρατηθεί ελεύθερο αν δεν είναι στον ίδιο βαθμό ισχυρό με τα γειτονικά του κράτη.»
Η ισχύς – ο βασικός παράγων της Σχολής του «πολιτικού ρεαλισμού», – έχει στην περίπτωση της Ελλάδος επηρεαστεί αρνητικά στα χρόνια της κρίσης. Ιδίως οι Ένοπλες Δυνάμεις μας (ΕΔ), παρότι διατηρούν σημαντική αποτρεπτική ικανότητα, υπολείπονται του εξ ανατολών γείτονα, ο οποίος συνεχίζει με αμείωτο ρυθμό τους εξοπλισμούς.
Είναι πλέον καιρός να συμφωνήσουμε ότι το εξοπλιστικό πρόγραμμα των Ενόπλων μας Δυνάμεων δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με προαιρετική διάθεση, αλλά ως μια απολύτως αναγκαία διαδικασία προκειμένου να διασφαλιστεί η ειρήνη και η σταθερότητα.
Το ερώτημα είναι, μετά από 10 χρόνια κρίσης, πώς θα μπορούσε να επιτευχθεί σε σύντομο χρόνο η δραστική αύξηση της ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων και άρα η αποτροπή.
Την απάντηση γνωρίζουν τα Γενικά Επιτελεία που έχουν από καιρό προτεραιοποιήσει τις ανάγκες τους και τα εξοπλιστικά τους προγράμματα και γνωρίζουν ότι ο εκσυγχρονισμός των οπλικών συστημάτων και τα έξυπνα όπλα νέας τεχνολογίας, προσδίδουν τελείως άλλη διάσταση στην επιχειρησιακή δυνατότητα των Όπλων.
Δύο παραδείγματα. Σύγχρονες, «έξυπνες» τορπίλες για τα υπερσύγχρονα Υποβρύχιά μας, βελτιώνουν κατά πολύ την συνολική αποτελεσματικότητά τους στην μάχη. Επίσης για τα αεροπλάνα μας, σύγχρονα, υψηλής τεχνολογίας και διπλάσιας εμβέλειας από τα υπάρχοντα κατευθυνόμενα βλήματα αέρος – αέρος και αέρος – επιφανείας, δρουν αποτρεπτικά και ανεβάζουν την ψυχολογία των πιλότων μας.
Ο μόνος όμως τρόπος για να επιτευχθεί ο εκσυγχρονισμός και η προσαρμογή των ΕΔ στα νέα δεδομένα, είναι μέσω της αύξησης των πόρων για την υλοποίηση του αναγκαίου εξοπλιστικού προγράμματος.
Μια απλοποιημένη πρόταση θα ήταν για τα επόμενα 5 χρόνια (2020-2024) ο Προϋπολογισμός των ΕΔ να αυξηθεί κατά 0.5% του ΑΕΠ, προκειμένου τα επιπλέον κονδύλια των 5 δις ευρώ να διοχετευθούν αποκλειστικά για το εξοπλιστικό πρόγραμμα των ΕΔ.
Η γενικότερη γεωπολιτική κατάσταση άλλωστε, σε συνδυασμό με την προκλητική και αναθεωρητική στάση της Άγκυρας, δικαιολογούν αυτή την οικονομική «θυσία» και η νέα κυβέρνηση έχει την βούληση, τον τρόπο, την διορατικότητα, αλλά και την τόλμη να το πράξει…
Όπως βεβαίως οφείλει και πρέπει να αναζωογονήσει την Εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία, να της προσδώσει εξωστρέφεια και να δρομολογήσει την ευρεία συμμετοχή της σε όλα τα νέα εξοπλιστικά προγράμματα. Τούτο θα δώσει σημαντική προστιθέμενη αξία σε κάθε νέα αγορά εξοπλισμών και θα βοηθήσει ουσιαστικά την Ελληνική οικονομία.
Στο ίδιο πλαίσιο, πρέπει να επανακαθορισθεί η στάση μας απέναντι στο αναξιοποίητο κεφάλαιο που είναι η ναυπηγοεπισκευαστική μας βιομηχανία. Το καλό παράδειγμα του Νεωρίου της Σύρου θα πρέπει να εξεταστεί και σε ότι αφορά στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά (ΕΝΑΕ) και στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, όπως και η ιδέα της ενοποίησης των δύο αυτών Ναυπηγείων. Είναι πράγματι οδυνηρό που επί 10 σχεδόν χρόνια «πληρώνουμε» μια κακή συμφωνία που κυρώθηκε μάλιστα με νόμο το Φθινόπωρο του 2010 για τα ΕΝΑΕ. Και είναι οδυνηρό γιατί στο ναυπηγοεπισκευαστικό πεδίο διαθέτουμε μοναδική τεχνογνωσία και εμπειρία – ιδίως στην κατασκευή πολεμικών πλοίων – και οι Έλληνες θα μπορούσαμε να ανταγωνιστούμε ακόμη και τα πιο μεγάλα ναυπηγεία του κόσμου…
Εν κατακλείδι, η ισχυροποίηση των Ενόπλων μας Δυνάμεων μέσω ενός φιλόδοξου εξοπλιστικού προγράμματος, με ταυτόχρονη «αναζωογόνηση» της Αμυντικής μας Βιομηχανίας, είναι «μονόδρομος» και συνιστά την καλύτερη απάντηση στον αναθεωρητισμό της Τουρκίας…