«Ο φασισμός έρχεται όταν τα ιδιωτικά συμφέροντα γίνουν πιο ισχυρά από μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση…» αυτό λέγεται ότι το είχε πει ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ. Άργησε να το καταλάβει μάλλον ο Φραγκ, παρ’ όλο που το είχαν πει πριν από αυτόν άλλοι… Το γεγονός ότι σήμερα τα ιδιωτικά συμφέροντα έχουν γίνει παγκοσμίως πιο ισχυρά από τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, αυτό είναι κανόνας πλέον! Οι κυβερνήσεις στη πλειοψηφία τους είναι κοινώς καθαρίστριες με μπλοκάκι, των πανίσχυρων ιδιωτικών συμφερόντων.
Τα κοινοβούλια απαρτίζονται από κόμματα που διαφέρουν μόνο στις αποχρώσεις, στα εμβλήματα και καθώς οι παραδοσιακές ονομασίες τους έχουν χάσει την ουσιαστική χρηστική αξία τους, ανακαλύπτονται συνεχώς νέες… Ακόμα οι λεγόμενες πλειοψηφίες που εξασφαλίζουν τη συγκρότηση κυβερνήσεων, συναγωνίζονται αρκετές φορές με τα ποσοστά αποχής! Αποτέλεσμα αδιαφορίας όσων γνωρίζουν ότι η κοινοβουλευτική διαδικασία είναι εκ των προτέρων προδιαγεγραμμένη υπέρ των πραγματικών εξουσιαστών και ότι το παιγνίδι είναι από την αρχή χαμένο μέσα στο κοινοβουλευτικό γήπεδο…
Κυβερνήσεις μειοψηφικές που πλειοψηφούν χάρις σε μπόνους εκλογικών νόμων! Τα κόμματα συντελούν στο να διατηρείται το ψευδεπίγραφο της δημοκρατικής λειτουργίας του κράτους, ανεξάρτητα αν ορισμένα από αυτά, φραστικά και για λόγους ψηφοθηρικούς τοποθετούνται ακόμα και υπέρ της ανατροπής του συστήματος που νομιμοποιούν όμως με την συμμετοχή τους στους θεσμούς του… Είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι η όποια αληθινή μάχη για τα λαϊκά κοινωνικά δικαιώματα, δεν μπορεί να δοθεί πλέον μέσα στους τοίχους του όποιου κοινοβουλίου. Παράδειγμα εκτός από τη χώρα μας και η Γαλλία: Σαρκοζί, Ζιπέ και Λεμέρ , αλλά και οι Ολάντ- Βαλς διαμορφώνουν ένα σκηνικό θανάτου καταργώντας το 35ωρο και προχωρώντας σε απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων που θα φθάσουν ακόμα και το εκατομμύριο!!!
Ακολουθούν και άλλες αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις» που ανοίγοντας τους την όρεξη δεν θα σταματήσουν πουθενά. Μια κόλαση θα βιώσει ο Γαλλικός Λαός, σε πλήρη συμφωνία με τους παραπάνω δεξιό-σοσιαλιστές, που η Μαρί Λεπέν και οι φασίστες του λεγόμενου Εθνικού Μετώπου δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν πως θα τους προέκυπτε σχεδόν προεκλογικά τέτοιο λαχείο! Πάει περίπατο και η κοινωνική ευαισθησία της Γκωλικής δεξιάς , ξεφτίλα και τα σοσιαλιστικά νάματα περί κράτους δικαίου… Και επειδή στην Ελλάδα δεν πρωτοτυπούμε, ας μάθουμε ότι έχουν και στη Γαλλία τον σχετικό νόμο που εμείς εδώ ονομάζουμε: «Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου…»
Είναι η αντιδημοκρατική διαδικασία του άρθρου 49 παράγραφος 3 του Συντάγματος που ορίζει εκεί, ότι ένα νομοσχέδιο που κατατίθεται στη Βουλή επικυρώνεται χωρίς συζήτηση και ψηφοφορία εάν εντός τριών ημερών δεν κατατεθεί και υπερψηφισθεί πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης! Είναι γνωστή η ρήση των πολιτικάντηδων πως στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, πρέπει όμως κάποτε να απαντήσουν, αν και στα αδιέξοδα του συστήματος τους, υπάρχει δημοκρατία;
Όμως από ότι δείχνουν οι εξελίξεις και τα λίγα εναπομείναντα ίχνη αστικής δημοκρατίας περιορίζονται δυστυχώς σε σύμφωνα συμβίωσης και σ’ άλλα παρόμοια χρήσιμα μεν για συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού, αλλά που φυσικά δεν είναι δυνατόν να καλύψουν εκείνα τα ζωτικά δημοκρατικά – κοινωνικά δικαιώματα που συνεχώς καταργούνται και που αφορούν τη ζωή όλων μας. Τόσο η Γαλλική δεξιά όσο και οι γάλλοι σοσιαλιστές πειθήνια όργανα του Γερμανικού οικονομικού διευθυντηρίου αδιαφορούν πλήρως για την επερχόμενη απειλή της Λεπέν και του Εθνικού Μετώπου στις προεδρικές εκλογές του 17. Κυρίως όμως η πραγματική εξουσία της λεγόμενης ευρωπαϊκής ένωσης, το τραπεζικό και το βιομηχανικό διευθυντήριο, δεν τρέφει καμιά απολύτως ανησυχία για το γεγονός ότι ολόκληρη η Ευρώπη σταθερά βυθίζεται στο σκοτάδι της άκρας δεξιάς. Μάλλον το παράδειγμα της Αυστρίας γενικευμένο, να θεωρείται από τους υπεύθυνους ευρωπαϊκούς κύκλους ότι ευνοεί τα σχέδια του, για εφαρμογή μιας πολιτικής ολοένα βαθύτερης λιτότητας, η οποία φυσικά θα αντιμετωπίσει οξυμένες λαϊκές αντιδράσεις, τις οποίες ακροδεξιές κυβερνήσεις θα μπορούν να «διαχειριστούν» αποτελεσματικότερα…
Παρ’ όλα αυτά τίποτε δεν είναι εκ των προτέρων σίγουρο, κυρίως εάν οι δρόμοι και οι πλατείες γεμίζουν από νέο κόσμο συνεχώς και όχι βέβαια με επετειακές «λιτανεύσεις» διαμαρτυρίας! Όπως πολύ επίκαιρα είπε ο νεαρός γάλλος Μισέλ σε μια από της ολονυκτίες στη Πλατεία Δημοκρατίας του Παρισιού: «Πρέπει να πάψουμε να θέλουμε να οργανώσουμε ένα κίνημα, διαφορετικά παύει να είναι κίνημα…» Πάντως και χωρίς καθοδηγητές το κίνημα οργανώνεται σ΄ ολόκληρη τη Γαλλία! Οι «Ολονυχτίες» συνεχίζονται στις πλατείες των μεγάλων Γαλλικών πόλεων και φυσικά τα αντιανθρώπινα εξοντωτικά μέτρα θα βοηθήσουν στο μεγάλωμα του… Την ίδια ώρα οι μεγάλες κινητοποιήσεις εναντίον των εξώσεων και την ακρίβεια, στην Ιταλία αντιμετωπίζουν τα κλομπ και τις αντλίες νερού του γλυκομίλητου Ρέντσι… Ελπίδα μας μόνο οι πλατείες και οι δρόμοι, εκεί και όχι αλλού θα παιχτεί ο μεγάλος τελικός!
Τελευταία σχόλια