Ο π. Ελισσαίος στην ομιλία του αναφερόμενος στους Ιερείς υπογράμμισε ότι όποιος βρήκε τον Θεό, βρήκε την “ πάντα νουν υπερέχουσα “ ειρήνη. Ο άνθρωπος που βεβαιώθηκε για την ύπαρξη του Χριστού στην καρδιά του, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Χρειάζεται όμως ο Ιερέας να προσέξει να μην πλανηθεί από το κοσμικό πνεύμα.
Εν συνεχεία ο π. Ελισσαίος τόνισε πως οι Ιερείς αποτελούν τους κατ’εξοχήν κοινωνικούς εργάτες, αφού είναι εκείνοι που αφουγκράζονται τον πόνο και τα βάσανα των ανθρώπων, διακονώντας αθόρυβα τον πλησίον. Ακόμη οι Ιερείς είναι οι συνεργοί της Χάριτος του Θεού. Η Θεία Χάρις είναι η φιλανθρωπία και το έλεος του Θεού, οι άκτιστες ενέργειές Του εις τον κόσμο. Από την άλλη μεριά οι Ιερείς οφείλουν να γνωρίζουν ποιοί είναι οι ίδιοι, αναλογιζόμενοι το μέγεθος της δωρεάς του Χριστού σε εκείνους, αφού δανείζουν όλο τους το είναι στο Θεό, ώστε να αγιάζεται το πλήρωμα της Εκκλησίας μας.
Καταλήγοντας ο π. Ελισσαίος τόνισε πως ο Ιερέας οφείλει να διάγει ζωή, με προσευχή και νηστεία, όπως ακριβώς προτρέπει ο ίδιος ο Κύριος, ώστε να αποτελέσουν κατοικητήρια του Αγίου Πνεύματος. Μόνο μέσα από τον πνευματικό αγώνα και την εκούσια στέρηση, έρχεται ο Παράκλητος. Γενόμενοι λοιπόν συνεργοί του Ουρανίου Πατρός, οι Ιερείς θα επιτελέσουν πλήρως αυτή την πνευματική παρακαταθήκη που παρέλαβαν και με τη σειρά τους θα την παραδώσουν στους επόμενους, αυξάνοντας τα τάλαντα που έχει δώσει στον καθένα ο Δωρεοδότης Χριστός.
Τη Σύναξη έκλεισε ο κ. Νεκτάριος ο οποίος αφού ευχαρίστησε τον π. Ελισσαίο για τον ψυχοφελή και εκ βάθους καρδίας λόγο του, επεσήμανε ότι ο σύγχρονος πολιτισμός αλλοιώνει και τις σκέψεις και την εν γένει ζωή μας, δημιουργώντας σύγχυση στους ανθρώπους για το τι είναι η Θεία Χάρις. Πολλές φορές και οι ίδιοι οι Ιερείς έχουν μια σύγχυση
ως προς την Χάρη και δεν ξέρουν να την διαχειριστούν. Η εσωτερική καθαρότητα δεν έρχεται από μόνη της εάν δεν βιάσουν τον εαυτό τους, συμπλήρωσε. Και πολλοί άνθρωποι δεν είναι αποδέκτες της Χάριτος, στεκόμενοι παθητικά κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, μη αντιλαμβανόμενοι ακόμα και τα τελούμενα εντός του ναού. Χρειάζεται λοιπόν ταπείνωση και διαρκής αγώνας για την απόκτιση της Θείας Χάριτος, ώστε και το πλήρωμα της Εκκλησίας μας να γίνει κοινωνός της Αυτής Χάριτος.
Τελευταία σχόλια