ΣΥΡΙΖΑ Ιονίων: Κι όμως λύσεις για τη λειψυδρία υπάρχουν…

Κοινή ανακοίνωση των Νομαρχιακών Επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ στα Ιόνια για το θέμα της λειψυδρίας.

Αναλυτικά:

Επειδή δυστυχώς το πρόβλημα με την ύδρευση στα Ιόνια (αλλά και σε πολλές άλλες περιοχές της χώρας) μέσα σε καύσωνα και πολύ υψηλές θερμοκρασίες έχει πάρει δραματικές διαστάσεις, είμαστε αναγκασμένοι να επανέλθουμε. Εξάλλου όλες οι κυβερνητικές υποσχέσεις που με στόμφο εκστομίστηκαν το προηγούμενο διάστημα έχουν ήδη αποδειχθεί γράμμα κενό, πουκάμισο αδειανό.
Η Κυβέρνηση της Ν.Δ πρόσφατα ανακοίνωσε ένα νέο “εθνικό σχέδιο διαχείρισης νερού” με το οποίο υποτίθεται θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα σε ορίζοντα 30ετίας.
Τίποτα πιο αναληθές από αυτό. Ας παρακολουθήσουμε τα βήματα της δήθεν αντιμετώπισης του προβλήματος της λειψυδρίας από το 2020 ως σήμερα.
Πρώτα κατήργησε την Ειδική Γραμματεία Υδάτων, δηλαδή τον βασικό μηχανισμό σχεδιασμού και εφαρμογής πολιτικής για τους υδατικούς πόρους . Στη συνέχεια μεθοδευμένα και συστηματικά, οι δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης και αποχέτευσης (ΔΕΥΑ), καθώς και οι υπηρεσίες των Δήμων, οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο: αφέθηκαν χωρίς δυνατότητα προσλήψεων, υποχρεώθηκαν να λειτουργούν με αυξημένα ενεργειακά κόστη, στερήθηκαν κρίσιμες χρηματοδοτήσεις. Κανένα σοβαρό έργο αναβάθμισης ή εκσυγχρονισμού των υποδομών τους δεν προχώρησε, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν διαθέσιμα κονδύλια από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Τώρα ανακοινώνεται ότι θα εφαρμοστεί και στην Ύδρευση το μοντέλο που εφαρμόστηκε στη ΔΕΗ, δηλαδή ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, τα οποία θα οδηγήσουν σε αυξήσεις της τιμής του νερού, όπως έχει ήδη γίνει με το ρεύμα. Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την πίεση της λειψυδρίας για να προωθήσει ένα μοντέλο διαχείρισης που ανοίγει τον δρόμο στις ΣΔΙΤ και στην εμπορευματοποίηση του νερού.
Η εμπειρία όμως — όχι θεωρητική, αλλά χειροπιαστή, διεθνής και σύγχρονη —δείχνει ξεκάθαρα πού οδηγεί ο δρόμος της ιδιωτικοποίησης:
• Στη Γαλλία, το Παρίσι, μετά από δεκαετίες ιδιωτικής διαχείρισης από πολυεθνικές (Veolia και Suez), επέστρεψε τη διαχείριση του νερού στο δημόσιο έλεγχο. Το αποτέλεσμα ήταν μείωση στα τιμολόγια, μεγαλύτερη διαφάνεια και επενδύσεις με κοινωνικό πρόσημο.
• Στη Γερμανία, το Βερολίνο ανέκτησε τον δημόσιο έλεγχο του δικτύου ύδρευσης το 2013, μετά από μαζικές κινητοποιήσεις και δημοψήφισμα. Το παράδειγμα του Βερολίνου έγινε σύμβολο του κινήματος “remunicipalisation” σε όλη την Ευρώπη.
• Στη Βαρκελώνη, μετά από χρόνια με υψηλές τιμές και έλλειψη διαφάνειας από τον ιδιώτη πάροχο, δημιουργήθηκε δημόσια μη κερδοσκοπική εταιρεία, με στόχο όχι το κέρδος αλλά την καθολική πρόσβαση και την περιβαλλοντική προστασία.
• Ακόμα και στις ΗΠΑ, δεκάδες πόλεις, όπως η Ατλάντα και η Ινδιανάπολη, ανέκτησαν τον έλεγχο των δικτύων τους, όταν διαπίστωσαν ότι οι ιδιωτικές συμβάσεις οδηγούσαν σε χειρότερη ποιότητα υπηρεσιών και αυξήσεις στους λογαριασμούς.
Πρόκειται για πείρα δεκάδων πόλεων και κοινωνιών που έζησαν στο πετσί τους τι σημαίνει να μετατρέπεται το νερό σε προϊόν — και αποφάσισαν να το πάρουν πίσω.
Λύσεις υπάρχουν κι έχουν ήδη διατυπωθεί από τις Δημοτικές Παρατάξεις που στηρίζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αλλά και στην σημαντική εκδήλωση της Περιφερειακής Παράταξης της ΑΝΑΣΑ, πριν λίγους μήνες, όπου οι επιστήμονες εισηγητές το πρώτο που είπαν ήταν «φτιάξτε πρώτα τα δίκτυα-σουρωτήρι και μετά φτιάξτε φράγματα, για να μαζέψετε τα νερά της βροχής που χάνονται στη θάλασσα, σύμφωνα με τις μελέτες για τις λεκάνες απορροής των ομβρίων. Και μην ποντάρετε στις αφαλατώσεις, κοστίζουν ακριβά, είναι ενεργοβόρες και περιβαλλοντικά επιβλαβείς.»
Το νερό στερεύει, η ανομβρία, μικρότερη ή μεγαλύτερη, θα είναι εδώ κι άλλες χρονιές, οι ανάγκες πολλαπλασιάζονται και πρέπει να προετοιμαστούμε. Ειδικά στα νησιά μας η αύξηση των επισκεπτών και των αναγκών ύδρευσης βάζει καθημερινά σε δοκιμασία τις γερασμένες υποδομές και τα τρύπια δίκτυα.
Η λειψυδρία δεν αντιμετωπίζεται με ιδιωτικοποιήσεις ούτε με επικοινωνιακές φιέστες και αλλεπάλληλες υποσχέσεις που συνεχώς διαψεύδονται, όπως αυτές που ακούσαμε πολλές φορές από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του. Αντιμετωπίζεται με ενίσχυση των δημόσιων φορέων, σοβαρό σχεδιασμό για την εξοικονόμηση και ανακύκλωση του νερού, αλλαγές στην αρδευτική πολιτική, με δημόσιες επενδύσεις σε δίκτυα και υποδομές, με περιβαλλοντική ευθύνη.
• Το νερό δεν μπορεί να υπόκειται σε λογικές κόστους-οφέλους.
• Η πρόσβαση σε καθαρό νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα, όχι προνόμιο για όσους μπορούν να πληρώσουν.

Οι Νομαρχιακές Επιτροπές ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Επιτροπές
Ζακύνθου, Κέρκυρας, Κεφαλονιάς-Ιθάκης, Λευκάδας .