Η εορτή της παρόδου του λειψάνου του Αγίου Νικολάου στην Κέρκυρα

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, λειτούργησε και ομίλησε στον Άγιο Νικόλαο της Πετάλιας. Η Πετάλια είναι το ορεινότερο χωριό της Κέρκυρας, με λιγοστούς κατοίκους, κάτω από τον υψηλό Παντοκράτορα. Το χωριό τιμά τον Άγιο Νικόλαο και εορτάζει την Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του.
Ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε και ομίλησε με τους λιγοστούς κατοίκους του χωριού. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας πραγματοποιήθηκε λιτάνευση της Ιεράς Εικόνας του Αγίου Νικολάου καθώς και της Εικόνας της Αναστάσεως του Κυρίου μας, όπως συνηθίζεται στην Κέρκυρα αυτή την πασχαλινή περίοδο.

Στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στην προσωπικότητα του Αγίου Νικολάου, του σοφού και πολιού Παππού της Εκκλησίας, ο οποίος στήριξε το ποίμνιό του και το περιφρούρησε από τις αιρέσεις αλλά και από την αμαρτία. Επιπλέον, ως καλός πνευματικός πατέρας, έσωσε πολλούς ανθρώπους από κινδύνους, ιδιαίτερα τους καταδικασμένους σε θάνατο, οι οποίοι βρίσκονταν στη φυλακή. Γι’ αυτό και έγινε ο Άγιος του λαού.

Σήμερα γιορτάζουμε την Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του, που κατά την παράδοση, όταν οι Λατίνοι εσύλησαν τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Νικολάου και τα μετέφεραν στο Μπάρι της Ιταλίας, σταμάτησαν στην Κέρκυρα για ανεφοδιασμό και προς στιγμήν έθεσαν το Άγιο Λείψανο δίπλα στην παραλία, επάνω σε μια πέτρα. Έκτοτε συνηθίζεται στην Κέρκυρα να ονομάζεται ο Άγιος Νικόλαος «της Πέτρας».

Αυτός λοιπόν ο μεγάλος Άγιος της Εκκλησίας, τον οποίο επέλεξαν οι Πατέρες σας και οι πρόγονοί σας όταν ίδρυσαν αυτό το χωριό, μέσα στο κάλλος και στον δασώδη όγκο του Παντοκράτορα, στο κέντρο του ανηγέρθη ο Ιερός Ναός, για να προστατεύει τους κατοίκους και να εκπέμπει μηνύματα τα οποία σήμερα οι άνθρωποι απαξιώνουν.

Ο Άγιος Νικόλαος έδωσε το μήνυμα της ενότητας στο λαό του,το μήνυμα της αξίας της πίστεως,το μήνυμα της οικογένειας που είναι στηριγμένη στην πίστη του Χριστού μας.
Όλες αυτές οι αξίες σήμερα αμφισβητούνται από τη μία πλευρά, και από την άλλη δε παύει ο Άγιος Νικόλαος να μας υπενθυμίζει το καθήκον μας και τις αξίες στη ζωή μας, τις οποίες έκλεψαν από τη ζωή της πατρίδας μας και του τόπου μας.

Στο τέλος, ο Σεβασμιώτατος κάλεσε τους ανθρώπους σε μια επιστροφή πνευματικής ανασυγκρότησης και αναστοχασμού: τι κληρονομήσαμε και τι έχουμε διαφυλάξει από αυτή την ηθική και πνευματική κληρονομιά.

Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας έγινε λιτανεία, ψάλλοντας τους αναστάσιμους ύμνους και προσευχόμενοι όλοι οι κάτοικοι του χωριού.