Η εγκατάλειψη του Βρετανικού Κοιμητηρίου

Η εγκατάλειψη του Βρετανικού Κοιμητηρίου
Ούτε ένα κερί το Πάσχα;

*Γράφει η ΣΑΣΣΑ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ-CHAITOW

Το Βρετανικό Κοιμητήριο στην οδό Κολοκοτρώνη (λίγο μετά το παλαιό Ψυχιατρείο, κοντά στις φυλακές), είναι ένα από τα λιγότερα γνωστά σημεία του νησιού – για τους ντόπιους – όμως τεράστιας ιστορικής σημασίας για τους Άγγλους του νησιού.

Φιλοξενεί πλήθος τάφων πεσόντων Βρετανών στρατιωτών από τον Β’ ΠΠ, αλλά επίσης έως το 2023 αποτελούσε το κυριότερο κοιμητήριο για τους Άγγλους του νησιού.

Έως το φθινόπωρο του 2023, υπήρχε επιστάτης υπάλληλος της Βρετανικής κυβέρνησης, ο οποίος φρόντιζε για την συντήρηση και τον ευπρεπισμό του χώρου, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που το σημείο αποτελούσε ένα είδος ιδιότυπου τουριστικού προορισμού για κάποιους επισκέπτες λόγω των ιστορικών τάφων, των πλούσιων κήπων με σπάνια φυτά, αλλά και των χελώνων που βρίσκουν εκεί ένα ασφαλές βιότοπο.

Το φθινόπωρο του 2023 με ανακοίνωση του Πρέσβυ της Μ. Βρετανίας, ενημερώθηκε η Βρετανική κοινότητα του νησιού για την τελεσίδικη και ολοκληρωτική μεταφορά της κυριότητας και δικαιοδοσίας επί του Βρετανικού Κοιμητηρίου στον Δήμο Κερκυραίων.

Οι λόγοι πολλοί, μεταξύ αυτών οι νομικές παρατυπίες σε ό,τι αφορούσε την ιδιοκτησία του. Κατά την μεταφορά της κυριότητας ο νυν δήμαρχος κ. Σ. Πουλημένος δεσμεύτηκε για την συντήρηση του κοιμητηρίου και την συνεχιζόμενη πρόσβαση για όσους έχουν συγγενείς που αναπαύονται στο χώρο. Μολονότι απαγορεύτηκαν με την πράξη αυτή οι νέες ταφές, εξαιρέθηκαν όσοι διαθέτουν ήδη οικογενειακό τάφο στον χώρο.

Εικόνα εγκατάλειψης και ωράριο Δημοσίου

Καθ’ότι πλέον υπ’ευθύνη του Δήμου Κερκυραίων, διορίστηκε υπάλληλος του Δήμου ως φύλακας, και το ωράριο πρόσβασης στο κοιμητήριο περιορίστηκε στο διάστημα 8πμ-1μμ, Δευτέρα έως Παρασκευή, εκτός αργιών. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι όσοι – όπως η γράφουσα – έχουν ελληνική ταυτότητα και συνείδηση, αλλά συγγενή στο κοιμητήριο αυτό, δεν μπορούν να πάνε ένα Ψυχοσάββατο, μια Κυριακή, να φροντίσουν τους τάφους τους. Ούτε λόγος για όσους εργάζονται τις πρωινές ώρες.

Έστω αν αυτό ήταν αποδεκτό, μέσα σε μόλις έναν χρόνο ο χώρος παρουσιάζει τραγική εικόνα. Τα χόρτα φτάνουν το ένα μέτρο, και να επιθυμεί κάποιος να επισκεφτεί τους τάφους των συγγενών τους, αδυνατεί να περάσει.

Ούτε λόγος για την ασέβεια που συνιστά το γεγονός αυτό ως προς τη μνήμη των νεκρών. Και ούτε λόγος για τα αστρονομικά δημοτικά τέλη που πληρώνουν οι πολίτες αυτής της πόλης, που θα έπρεπε να έχουν ως ελάχιστο αντίκρυσμα την τήρηση των δεσμεύσεων των τοπικών αρχόντων.

Σαφώς και έχει σοβαρότερα προβλήματα το νησί. Αλλά ο ευπρεπισμός του κοιμητηρίου αποτελεί μιας ημέρας εργασία για την Υπηρεσία Πρασίνου. Τέσσερις-πέντε φορές ετησίως. Αυτό τουλάχιστον, μπορούν να το κάνουν.

Δεν είναι απλά “Αγγλική” υπόθεση

Πάρα πολλοί εκ των προσφάτως κεκοιμημένων στο κοιμητήριο αυτό είναι Έλληνες πολίτες, ομογενείς που παντρεύτηκαν Άγγλους ή παλιννοστουντων. Αλλά και οι Άγγλοι, είναι άνθρωποι που έκαναν εστία τους την Κέρκυρα, την αγάπησαν, μεγάλωσαν τα παιδιά τους εδώ, κι εν τέλει δικαιούνται τον ελάχιστο σεβασμό στην τελευταία τους κατοικία.

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Έλληνα είναι ο σεβασμός στους νεκρούς. Μας ντροπιάζει όλους αυτή η εικόνα.

Δεν είναι τουριστικός προορισμός: Σεβασμός στους νεκρούς

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα σημειώνεται έντονο ενδιαφέρον στα κοινωνικά μέσα για την κατάσταση του κοιμητηρίου κυρίως μεταξύ των Άγγλων και Ελληνο-Βρετανών του νησιού. Μεταξύ αυτών, ορισμένοι τονίζουν το τουριστικό-ιστορικό ενδιαφέρον του κοιμητηρίου και τη δυσμενή εικόνα που δίνει στους επισκέπτες.

Άλλοι πάλι, μεταξύ των οποίων και η γράφουσα, θεωρούν ότι το κοιμητήριο πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κοιμητήριο: υπάρχουν πάρα πολλοί ζώντες συγγενείς των ταφέντων, και δυστυχώς είναι πολλές οι μαρτυρίες τους για τουρίστες που μεταχειρίζονται τον χώρο σαν πάρκο και αντιμετωπίζουν τους θρηνούντες ως αξιοθέατο.

Καλείται ο κύριος Δήμαρχος και οι αρμόδιοι του Δήμου να τηρήσουν άμεσα τις ελάχιστες δεσμεύσεις τους για τον ευπρεπισμό του χώρου, ειδικά εν όψει Πάσχα, με τη δέουσα προσοχή στην απειλούμενη πανίδα και χλωρίδα του χώρου.

Το αίτημα αυτό γίνεται όχι για τους τουρίστες, αλλά για τους ανθρώπους που θέλουν να ανάψουν ένα κερί στον τάφο των ανθρώπων τους και δεν μπορούν.

Επιπλέον, υπάρχουν αιτήματα για διεύρυνση του ωραρίου ώστε να μπορούν να τηρηθούν οι κατά παράδοση ημέρες παρηγορίας των νεκρών, και όχι να περιοριζόμαστε στα ωράρια του Δημοσίου για να τελέσουμε τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως των νεκρών μας!

*Είναι Συγγραφέας, διδάκτωρ Παν/μίου Έσσεξ, Καθηγήτρια Παν/μίου Πατρών