Οι καιροί ου μενετοί

Τους πονηρούς τούτους καιρούς, με τις υπόγειες (ή μάλλον υποθαλάσσιες) μυστικές “συνομιλίες” στα πλαίσια “καλής γειτονίας” στο Αιγαίο μας, με την Τουρκία να απλώνει τα πλοκάμια της (στρατό, βάσεις, ΑΟΖ, επιθέσεις, προκλήσεις), με της συνεχείς παραβιάσεις της Ελληνικότητας νησιών και ουρανού μας, με την μεγαλοϊδεατική “γαλάζια πατρίδα” του νεοοθωμανικού επεκτατισμού, την επιδίωξη στις πράξεις και δράσεις της “Μεγάλης Τουρκίας”, με τη συρρικνωμένη, άβουλη, “φωνή του αφεντικού της”, νεο-Ελλάδα της Δύσης, της “σωστής πλευράς της Ιστορίας”, δεν μπορούμε, δεν πρέπει να κοιμούμαστε τον ύπνο της αδιαφορίας, του εφησυχασμού, όταν η εθνική μας υπόσταση, επιβίωση κινδυνεύει.

Α’. “Εθνική” στρατηγική

-Υποχωρούμε

Συμβιβαζόμαστε

Εγκαταλείπουμε

Αφοπλιζόμαστε

Παραδίνουμε

Μειοδοτούμε

Προτιμούμε “ήρεμα νερά”

-Τι απομένει;

-Σφάξε με αγά μου

ν’ αγιάσω

Β.’ Αντιθέσεις

“Γαλάζια πατρίδα”

Επιδιώκουν οι Τουρκοι

Προδομένες χαμένες πατρίδες

Μοιρολογούμε εμείς

Γ’. Ρούπελ – Αιγαίο

“Τα οχυρά δεν παραδίδονται.

Καταλαμβάνονται”.

Είπαν οι Έλληνες του Ρούπελ

Και το έγραψαν με το αίμα τους!

Οι νεο-έλληνες θα παραδώσουν

Το θαλάσσιο οχυρό μας

Το μισό Αιγαίο

Με της διπλωματίας το μελάνι;

Δ’. Ελπίδα – Εχθρός

Αλλά υπάρχει ελπίδα

“…’Ολα  τα θεριά

πολεμούν να μας φάνε

και δεν μπορούνε.

Τρώνε από μας

και μένει και μαγιά…”

Εκτός εάν φάμε

Εμείς οι ίδιοι τη μαγιά

Γιατί “ο χειρότερος εχθρός του ‘Ελληνα

είναι ο έλληνας”