Σα βγεις στον πηγαιμό γι’ αυτή τη Κάλπη…

Έχε στο νου σου σ’ όλα εκείνα που σου τάξανε από παλιά αλλά και τωρινά, για μια πόλη Ουνέσκο και ένα νησί στολίδι όπως λένε του Ιονίου, αλλά τα «ξέχασαν» στη διαδρομή του χρόνου και τώρα προεκλογικά τα θυμήθηκαν ξανά…

Να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος για τη κάλπη περνώντας από ερείπια πολιτισμού… Θέατρα εμβληματικά που καταρρέουν όπως ο πολύπαθος “Φοίνικας”, τα υπαίθρια «Ρένα Βλαχοπούλου» και το ξεχασμένο «Νίκος Κούρκουλος». Η «υπογεφύρια αίθουσα» που την μετέτρεψαν σε… δεξαμενή νερού! Και ένα κατ’ ευφημισμό δημοτικό θέατρο, τραγουδώντας και παίζοντας στη βρεχάμενη σκηνή ή παγώνοντας τα δάκτυλα του Κορκολή παίζοντας πιάνο…     

Νάνε μακρύς ο δρόμος σου ανάμεσα από τραπεζοκαθίσματα που περπατάνε και πολλαπλασιάζονται κατά το δοκούν! Είναι φορές που κατεβαίνουν και στου Λιστόν το οδόστρωμα, φράζοντας ακόμα πλατείες και σοκάκια!  

Σα βγεις στο πηγεμό για την κάλπη, νάνε ο δρόμος σου γεμάτος γνώσεις για πλήθος θαυμάσια κτίρια που ρημάζουν εγκαταλελειμμένα και θα σωριαστούν ταράζοντας τον ύπνο τον αιώνιο αυτών που τα κληροδότησαν στο κεντρικό Δήμο του νησιού και στη Περιφέρεια!

Κτίρια που αν ήταν ανακαινισμένα θα μπορούσαν να φανούν ποικιλοτρόπως χρήσιμα ακόμα να στεγάσουν, μέχρις ότου βρουν μόνιμη στέγη, όσους από την άλλη ελλάδα έρχονται να υπηρετήσουν το λειτούργημα τους στο νησί μας ή και φοιτητές/τριες που ψάχνουν κάποιο κεραμίδι.

Αυτοί όλοι, σαν βγουν στο πηγαιμό για το νησί μας, φιλόξενη στέγη δεν θα ανταμώσουν, μια και τα κουζινιά στα στενοκάντουνα, ξενοδοχεία έγιναν! Κι οι νεοδιόριστοι στο τόπο μας, μην έχοντας προσκεφάλι να ακουμπήσουν, κοιμούνται στην απέναντι ηπειρώτικη στεριά και το πουρνό με το καράβι της γραμμής δίνει ο καθείς τους το παρών εφ’ ω ετάχθη!

«Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας δεν θα συναντήσεις…» Εκείνοι που θα ανταμώσεις το πρωί της Κυριακής των εκλογών, θα είναι μάλλον υποψήφιοι με χαρωπές φατσούλες, σφίγγοντας το χέρι σου θα σου τάξουν για ακόμα μια φορά και όχι για τελευταία, πως άμα θα βγουν θα αποκτήσει η πόλις σου: «πραγμάτειες , σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κι έβενους, και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής για να μοσχομυρίσει…» Με τέτοια παραμύθια θε να στολίσουν την κατάντια της και να σκεπάσουν τη μπόχα που βγάζουν φρεάτια και σκουπίδια από τους ξέχειλους κάδους που πάνω τους παίζουν κρυφτούλι τρωκτικά, κουνούπια και αλογόμυγες!

«Νάνε μακρύς ο δρόμος…» Μέχρι να φτάσεις στα Λουτρά του Μον Ρεπό να δεις το διαλυμένο «Πόντε» και να οργιστείς με τη κατάντια των δημοτικών αρχόντων που τον άφησαν ερείπιο να γίνει… Το ίδιο ισχύει και για το «Πόντε της Βασίλισσας» στη Παλαιόπολη που τα κύματα αργά και σταθερά τον διαλύουν…

«Τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι…» Τσάμπα αράζουν τα σκαφίδια τους στον όρμο της Γαρίτσας οι χρυσοδάκτυλοι! Λύματα τουαλετών και τηγανόλαδα τα ρίχνουν στο βυθό και ως του λάιφ στάιλ προϊόντα, δεν ενοχλούν αρμόδιο κανένα!

«Νάνε μακρύς ο δρόμος…» αλλά πρόσεξε, η πόλη «σου» δεν είναι πλέον όπως την γνώριζες, είναι αφημένη στον πάσα έναν «άξιο» ως εργαλείο κέρδους και Εσύ, μάλλον εμπόδιο…

«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς…»: Πάψε επιτέλους να πιστεύεις σε υποσχέσεις που επαναλαμβάνονται πως την πόλη σου αντάξια της ιστορίας της θα κάνουν, κοίταξε το χάλι γύρω σου, σκέψου και αποφάσισε…