Στο Περιφερειακό τα προβλήματα υδροδότησης στην Ζάκυνθο από την ΛΑΣΥ

“Τα προβλήματα υδροδότησης στην Ζάκυνθο τη θερινή περίοδο & η ανυπαρξία δικτύου ύδρευσης σε τμήματα της ορεινής περιοχής” φέρνει η ΛΑΣΥ στο περιφερειακό συμβούλιο.

Η εισήγηση

Το πιο πιθανό θα είναι να μας απαντήσετε ότι το ζήτημα του Νερού δεν είναι αρμοδιότητα της Περιφέρειας. Με βάση τα δικά μας κριτήρια, όμως, «αρμοδιότητά μας» είναι ό,τι βασανίζει το λαό και αφορά τις ανάγκες του. Γι αυτό θεωρούμε αναγκαία τη συζήτηση και τις πρωτοβουλίες, στήριξης και ενίσχυσης των διεκδικήσεων των κατοίκων της Ζακύνθου για το κρίσιμο αυτό ζήτημα.
Το προηγούμενο διάστημα, σε όλα τα πολιτικά κόμματα στη Βουλή κατατέθηκε από τους βουλευτές του ΚΚΕ: Καραθανασόπουλο Νίκο, Παπαναστάση Νίκο, «Αναφορά» με Θέμα: “Παροχή καθαρού τρεχούμενου νερού όλο το 24ωρο στα σπίτια και τις επιχειρήσεις του Αγίου Λέοντα Ζακύνθου”, μετά το υπόμνημα Διαμαρτυρίας 274 Κατοίκων και του Τοπικού Συμβουλίου του Αγίου Λέοντα Ζακύνθου, στο οποίο ζητούν μεταξύ άλλων την κατασκευή δημόσιου δικτύου νερού, που να παρέχει καθαρό τρεχούμενο νερό όλο το 24ωρο, σε όλα τα σπίτια και τις επιχειρήσεις του χωριού.
Στο υπόμνημα, το οποίο και επισυνάπτουμε, μεταξύ άλλων οι κάτοικοι αναφέρουν:
«Εμείς οι κάτοικοι του χωριού Αγίου Λέοντα Ζακύνθου, με πάνω από 400 μονίμους κατοίκους, με μεγάλη κτηνοτροφία και άλλες γεωργικές καλλιέργειες, με δεκάδες επιχειρήσεις- ταβέρνες, εστιατόρια, φούρνους, τυροκομείο, ελαιοτριβείο, ενοικιαζόμενα δωμάτια κ.λ.π, με μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης, αντιμετωπίζουμε σοβαρό πρόβλημα με την ελλιπή υδροδότηση του χωριού μας, γι αυτό και με το Υπόμνημά μας αυτό, εκφράζουμε, έντονη διαμαρτυρία προς κάθε αρμόδιο και απαιτούμε την άμεση λύση του προβλήματος….
…Δικαιολογίες πολλές κάθε φορά που κόβεται το νερό π.χ για βλάβες στο δίκτυο κλπ. Ενώ εδώ δίπλα μας στο ξενοδοχειακό συγκρότημα στο χωριό Καμπί παρά τις αναφερόμενες σε μας “βλάβες”, εκεί δεν κόβεται ποτέ το νερό.
Τελευταία σταμάτησε να έρχεται νερό στα σπίτια μας για 40 ημέρες λόγω μη πληρωμής του ρεύματος από την ΔΕΥΑΖ.
Να τονίσουμε ότι με αυτές τις ποσότητες που μας δίνουν πρέπει οι κάτοικοι του Αγίου Λέοντα να καλύψουμε την λάτρα του σπιτιού μας, και την ατομική υγιεινή μας, να ποτίσουμε τα ζώα μας και αν υπάρχει να ρίξουμε και λίγο στην γλάστρα με τα λουλούδια και βεβαίως να λειτουργήσουν οι δεκάδες επιχειρήσεις του χωριού και τα ενοικιαζόμενα τουριστικά καταλύματα.
Να σημειώσουμε και το σπουδαιότερο ότι το δίκτυο είναι ακατάλληλο και απαρχαιωμένο και πρωτίστως ανθυγιεινό και καρκινογόνο. Σε πολλά σημεία του υπάρχουν ακόμα αμιαντοσωλήνες.
Είναι ένα νερό επικίνδυνο για την δημόσια υγεία των κατοίκων…
Είμαστε δηλαδή τριπλά ζημιωμένοι, γιατί πληρώνουμε το Δήμο για ένα νερό που δεν έρχεται, πληρώνουμε τα βυτία και πληρώνουμε και εμφιαλωμένα. Ενώ το ενταγμένο από το 2017 στο ΕΣΠΑ 2014-2020 έργο “ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ – ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΑΓΩΓΟΥ ΥΔΡΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑ-ΛΟΥΧΑ-ΓΥΡΙ-ΑΓ. ΛΕΟΝΤΑΣ”, προϋπολογισμού 2 εκατ. ευρώ ακόμα δεν έχει αρχίσει με διάφορες κωλυσιεργίες και το πρόγραμμα λήγει το 2023.
…Γιατί το χωριό μας και τα άλλα ορεινά χωριά της Ζακύνθου έχουν τέτοια αντιμετώπιση από όλους τους υπεύθυνους, Δήμο, Περιφέρεια, Κυβέρνηση.
Αναρωτιόμαστε, ποιες άλλες προτεραιότητες έχετε σε δημόσια έργα, σε ένα νησί που φιλοξενεί πάνω από 2 εκατομμύρια τουρίστες το χρόνο, αν όχι το νερό; Το νερό το πιο αναγκαίο αγαθό για τον πολιτισμό και εν τέλει για την ανθρώπινη επιβίωση.
Εκτός και αν το νερό από δημόσιο αγαθό, θέλετε να το μετατρέψετε σε εμπόρευμα και να πλουτίζουν ορισμένοι ιδιώτες στις πλάτες του λαού».
Με αφορμή το δίκαιο & διαχρονικό αίτημα των κατοίκων όχι μόνο του Αγίου Λέοντα αλλά και όλων των ορεινών χωριών της Ζακύνθου, να αποκτήσουν πρόσβαση στο αγαθό του νερού, θέλουμε να αναφερθούμε συνολικότερα στα προβλήματα υδροδότησης στη Ζάκυνθο ιδιαίτερα στη θερινή περίοδο.
Είμαστε στο 2022 ! Στον 21ο αιώνα, με την τεχνολογία να έχει κάνει τεράστια άλματα, αντιμετωπίζουμε ακόμα βασικά προβλήματα όπως της υδροδότησης, που θα μπορούσαν να έχουν λυθεί και να έχουν βελτιώσει ουσιαστικά το επίπεδο διαβίωσης.
Το Νησί μας έχει άφθονο νερό με μεγάλη βροχόπτωση. Θα μπορούσε άνετα να υποστηρίξει ένα Δίκτυο νερού δημόσιο, που να μας παρέχει καθαρό νερό τρεχούμενο όλο το 24ωρο! … Δεν μπορούν να το απολαύσουν όμως οι κάτοικοι. Έχει καταστεί εμπόρευμα. Ιδιαίτερα την τουριστική περίοδο υδροδοτείται με τη σταγόνα ολόκληρο το νησί για να εξυπηρετηθούν οι μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες.
Ο κίνδυνος είναι πλέον ορατός και στην περίπτωση της κατάσβεσης πυρκαγιών. Πρόσφατο παράδειγμα οι δύο πυρκαγιές στις 31/3/2022 σε Ορθονιές και Έξω Χώρα. Τα αντλιοστάσια στην ορεινή περιοχή δεν λειτουργούσαν, με αποτέλεσμα οι υδροφόρες να αναγκάζονται να κάνουν χιλιόμετρα πηγαίνοντας σε γεωτρήσεις του Καλλιπάδου και του Κατασταρίου, ώστε να γεμίσουν νερό και να επιστρέψουν για να ξαναριχτούν στη μάχη με τις φλόγες. Οι κάτοικοι των χωριών της ορεινής περιοχής στερούνταν το νερό εδώ και εβδομάδες, αφού ο Δήμος, δεν έχει καταφέρει να πληρώσει οφειλές ύψους 700.000 ευρώ στην ιδιωτική εταιρεία που ηλεκτροδοτεί τις 48 αντλίες του, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του εδώ και σχεδόν τρία χρόνια.
Τα χωριά μας έμειναν τότε χωρίς νερό εδώ και πάνω από ένα μήνα με σοβαρές συνέπειες στα λαϊκά νοικοκυριά. Υπάρχουν ακόμα περιοχές όπως τα Σχοινάρια Βολιμών που δεν έχουν δίκτυο.
Με περίσσιο θράσος, χωρίς συναίσθηση και χωρίς κανένα ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας η Δημοτική Αρχή πραγματοποιεί αφαίρεση υδρομέτρων, χωρίς κανένα κοινωνικό κριτήριο, σε όποιους δεν προχωρήσουν σε ρύθμιση οφειλών.
Η ΔΕΥΑΖ διαχειρίζεται ένα αγαθό της φύσης απαραίτητο για την ζωή, αγαθό, όμως, το οποίο από το νομικό πλαίσιο λειτουργίας της θεωρείται εμπόρευμα και όχι κοινωνικό αγαθό!
Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ΔΕΥΑΖ δεν προήλθε από ανικανότητα της διοίκησης, αλλά είναι το αποτέλεσμα της διαχρονικής, συνειδητής πολιτικής απαξίωσης της εταιρείας, και της υποχρηματοδότησης, ώστε να στρωθεί πιο εύκολα ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση και του νερού.
Παράλληλα με την απελευθέρωση της ενέργειας, η οποία μετατράπηκε σε χρηματιστηριακό προϊόν, το κλείσιμο των εργοστασίων λιγνίτη αντί για τον εκσυγχρονισμό τους και την εξάρτηση από το πανάκριβο φυσικό αέριο που θεσμοθέτησαν, οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ εκτόξευσαν τα ήδη πανάκριβα τιμολόγια ρεύματος που πληρώνει η ΔΕΥΑΖ.
Η αύξηση αυτή του κόστους του ρεύματος, ειδικά κατά τους τελευταίους μήνες, έχει δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα, και αυτό το τεράστιο κόστος έρχεται να προστεθεί στο ήδη υψηλό κόστος που πληρώνουν οι ΔΕΥΑ σε όλη την Ελλάδα. Είναι σκανδαλώδες, άλλωστε, το γεγονός ότι οι ΔΕΥΑ πληρώνουν το ρεύμα με το ακριβό οικιακό τιμολόγιο, τη στιγμή που κάποιες βιομηχανίες χρεώνονται με το ⅓ του κόστους!
Το πρόβλημα της υδροδότησης του νησιού μας, βέβαια, είναι γνωστό πολλά χρόνια τώρα. Το σημερινό δίκτυο (που δεν καλύπτει όλο το νησί) φτιάχτηκε τέλος της δεκαετίας του 1980 με αμιαντοσωλήνες και μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμία ουσιώδης αλλαγή, καμία σημαντική βελτίωση. Έτσι, λόγω του ελάχιστου προσωπικού και της έλλειψης υλικών, όταν υπάρξει κάποια βλάβη ή διαρροή οι επιδιορθώσεις καθυστερούν, με αποτέλεσμα να χάνονται εκατοντάδες κυβικών νερού Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε την έλλειψη πόσιμου νερού και την αγορά εμφιαλωμένου, αφού το νερό που φτάνει σε όλη τη Ζάκυνθο είναι κακής ποιότητας, υφάλμυρο, χωρίς χλωρίωση ή οποιαδήποτε αντιμικροβιακή επεξεργασία.
Καπιταλιστική ανάπτυξη και καθαρό, φθηνό νερό είναι πράγματα ασυμβίβαστα!
Ζούμε σε ένα νησί που παράγει κάθε χρόνο τεράστιο πλούτο αλλά την ίδια στιγμή οι υποδομές (και) της ύδρευσης και η ποιότητα του νερού παραμένουν πολύ πίσω από τις ανάγκες μας.
Βέβαια, νερό υπάρχει για τις ανάγκες των μεγαλοξενοδόχων και τις πολυτελείς πισίνες τους, δεν υπάρχει όμως για τα λαϊκά νοικοκυριά, για τους μικροεπαγγελματίες και τους αγρότες μεγάλου μέρους του νησιού, όπως το είδαμε και νιώσαμε καλά το περσινό καλοκαίρι.
Στο κομμάτι της άρδευσης των αγροτών δεν υπάρχουν υποδομές στο νησί …μόνο η δρομολόγηση με πανηγυρισμούς από την Περιφερειακή Αρχή της ωρίμανσης των μελετών εγγειοβελτιωτικών έργων, λιμνοδεξαμενών, ομβροδεξαμενών και δικτύων άρδευσης για την Περιφερειακή Ενότητα Ζακύνθου…
Θεωρούμε ότι βασική αιτία αυτής της κατάστασης στο νερό, όπως άλλωστε και στη διαχείριση των απορριμμάτων, είναι η ιδιωτικοποίηση και η εμπορευματοποίησή τους. Σημαντική ευθύνη φέρνουν όλες οι Δημοτικές Αρχές, οι Περιφερειακές Αρχές, οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ που μέχρι σήμερα αποδέχτηκαν και διαχειρίστηκαν το νερό με αυτά τα επιχειρηματικά κριτήρια, που συμφωνούν με τον Καλλικράτη- Κλεισθένη, με την λογική κόστους οφέλους και την ανταποδοτικότητα.
Σήμερα, όμως, υπάρχει η δυνατότητα για ένα πραγματικά σύγχρονο σχέδιο αξιοποίησης των υδάτινων πόρων, χωρίς επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων!
Προϋπόθεση για να ανοίξει ο δρόμος για φιλολαϊκή διαχείριση του νερού είναι η ανάπτυξη αγώνων που θα στοχεύουν στη συνολική ανατροπή της πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού, της πολιτικής που επιτρέπει την επιχειρηματική δράση με κριτήριο το κέρδος, τόσο από ιδιωτικούς ομίλους όσο και από δημοτικές και δημόσιες επιχειρήσεις.

Πρέπει άμεσα και αποφασιστικά να απαιτήσουμε:
• Την απρόσκοπτη λειτουργία όλων των γεωτρήσεων
• Να επανέλθει το νερό σε όσα φτωχά νοικοκυριά έχει κοπεί.
• Να αντιμετωπιστεί το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως επιχειρηματοποιημένο ανταποδοτικό προϊόν.
• Δίκτυο νερού δημόσιο, που να μας παρέχει καθαρό νερό τρεχούμενο όλο το 24ωρο, σε όλο το Νησί.
• Γενναία κρατική χρηματοδότηση ώστε να προχωρήσουν άμεσα όλα τα απαραίτητα έργα στο δίκτυο του νησιού
• Να αξιοποιηθούν οι πηγές πόσιμου νερού του νησιού καθώς και τα άφθονα νερά που χύνονται στην θάλασσα για την ποιοτική αναβάθμιση του νερού που φτάνει στα σπίτια μας
• Αύξηση των τιμολογίων σε μεγάλες επιχειρήσεις
• Πρόσληψη του αναγκαίου μόνιμου και πλήρους απασχόλησης επιστημονικού και τεχνικού προσωπικού, το οποίο θα αναλάβει την κατασκευή των νέων έργων και την συντήρηση του δικτύου.
• Ολοκληρωμένη, αποκλειστικά κρατική πολιτική, που θα αφορά την έρευνα, τον εμπλουτισμό, την προστασία, τις χρήσεις και την ορθολογική αξιοποίηση των υδάτινων αποθεμάτων στο σύνολο της χώρας, στον αντίποδα των κατευθύνσεων της ΕΕ.
• Να απαλλαγούν από τα τέλη ύδρευσης μέχρι την αποκατάσταση του δικτύου οι κάτοικοι των χωριών που αντιμετωπίζουν προβλήματα.