ΚΚΕ: Ikos, ένα ακόμη παράδειγμα “υγιούς επιχειρηματικότητας” και “δίκαιης ανάπτυξης”

Ανακοίνωση της Τομεακής Επιτροπής του ΚΚΕ.

Η ανακοίνωση

Με προκλητικό τρόπο προχωράνε τα επενδυτικά σχέδια της εταιρείας IKOS στη Δασιά Κέρκυρας σε βάρος του λαού και του περιβάλλοντος.
Η εταιρεία επιχειρεί να οικειοποιηθεί το δημοτικό δρόμο που οδηγεί προς στην παραλία της Δασιάς, αποκλείοντας την πρόσβαση των κατοίκων προς τη θάλασσα, εκριζώνει εκατοντάδες αιωνόβια δέντρα εντός του οικοπέδου και πρόσφατα με πρόσχημα τον καθαρισμό της παραλίας, προέβηκε σε παράνομη αμμοληψία και εργασίες στο αιγιαλό.
Το θράσος αυτού αλλά και των άλλων επιχειρηματικών ομίλων δεν είναι ουρανοκατέβατο. Πηγάζει από το παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης, που έχοντας ως κριτήριο το κέρδος δε διστάζει να θυσιάζει τις λαϊκές ανάγκες, την υγεία, το περιβάλλον.
Τα “δωράκια” της εταιρείας, όπως αυτό που έκανε στο σχολείο που βρίσκεται απέναντι από την πύλη της, αποδεικνύουν τον τρόπο με τον οποίο επιδιώκει να αμβλύνει τις αντιδράσεις. Από τη μία βάζουν εμπόδια στην ελεύθερη πρόσβαση και χρήση της παραλίας για τους μαθητές και τις οικογένειές τους και από την άλλη, με μερικές χιλιάδες ευρώ θέλουν να τους κάνουν να το ξεχάσουν…
Η ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων υπηρετήθηκε και υπηρετείται από όλες τις κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ μονοκομματικές ή συνεργασίας. Αναπτυξιακοί νόμοι, μνημόνια, επιδοτήσεις, αναδιαρθρώσεις και κρατικοί προϋπολογισμοί με μόνιμη επωδό τη διαμόρφωση ενός “φιλικού και ελκυστικού” περιβάλλοντος για τις επενδύσεις. Μαζί με όλα αυτά και η “χρυσόσκονη” των θέσεων εργασίας και της ανάπτυξης που θα την απολαμβάνουν όλοι….
Η εμπειρία όμως τελικά δείχνει ότι ευνοϊκό και ελκυστικό επενδυτικό περιβάλλον συνεπάγεται:
διάλυση εργασιακών δικαιωμάτων και τεραστία εντατικοποίηση στην εργασία. Οι συνθήκες στο ξενοδοχείο της ίδιας εταιρείας ελάχιστα χιλιόμετρα παρακάτω δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας.
σκανδαλώδη κίνητρα φορολογικά και χρηματοδοτικά που τα πληρώνει ο λαός μέσω της φορολογίας του.
κατάργηση των ελάχιστων μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος που έχουν απομείνει με την “απλοποίηση διαδικασιών “.
παραχωρήσεις γης και δημόσιας περιουσίας, συγκέντρωση γης σε λίγα χέρια με αλλαγές της χρήσης γης.

Ισχυρό στήριγμα σε αυτή την κατεύθυνση, αποδεικνύεται η Τοπική Διοίκηση με τους Δήμους και τις Περιφέρειες, ως τμήματα του κράτους, να εξειδικεύουν σε τοπικό επίπεδο τις ιεραρχήσεις και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.
Αυτό το μοντέλο υπηρετεί με συνέπεια η Δημοτική Αρχή του Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας & Διαποντίων Νήσων, που ενώ θα μπορούσε να εξασφαλίσει 70 στρέμματα γης υπέρ του Δήμου αποφάσισε να τα “δωρίσει” στην IKOS αντί ευτελούς ποσού αποζημίωσης, που μάλιστα μειώθηκε ακόμα περισσότερο ύστερα από παρέμβαση του υπουργού Ανάπτυξης Αδ. Γεωργιάδη.
Η “ανακάλυψη” της Δημοτικής Αρχής της παράνομης αμμοληψίας της εταιρείας και η προειδοποίηση ότι θα άρει την άδεια που η ίδια έδωσε είναι προσχηματική. Έγινε κάτω από τις αποκαλύψεις, την πίεση των κινητοποιήσεων και των λαϊκών συνελεύσεων των κατοίκων.
Με αντίστοιχη συνέπεια και η Περιφερειακή Αρχή Ιονίων Νήσων έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή της στις απαιτήσεις της εταιρείας. Σήμερα δηλώνει είτε άγνοια είτε αναρμόδια διευκολύνοντας την ασύδοτη και καταστροφική δράση της εταιρείας.
Φαίνεται ξεκάθαρα, για άλλη μια φορά, ότι η κινητοποίηση του λαϊκού παράγοντα και οι αγώνες του είναι τα μοναδικά στοιχεία που μπορούν να φέρουν αποτέλεσμα προς όφελος του λαού.
Η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι αντεργατική, άδικη και αβέβαιη, όχι λόγω κάποιων κακών προσώπων ή κακών επίλογών αλλά γιατί αυτός είναι ο χαρακτήρας της. Γι’ αυτό η κοινωνική πλειοψηφία πρέπει να ξεμπερδεύει με τα μυθεύματα περί “δίκαιης ανάπτυξης” και “ανάπτυξης για όλους” και να συγκρουστεί με τις αιτίες όλων όσων συμβαίνουν, βάζοντας στο επίκεντρο την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.
Απέναντι σε ένα εχθρικό σύστημα, που βάζει πρώτα το συμφέρον των επιχειρηματικών ομίλων και απέναντι σε ένα πρόθυμο πολιτικό προσωπικό που είναι έτοιμο να εξυπηρετήσει τις ανάγκες και τα θέλω του κεφαλαίου, ο αγώνας για επιμέρους κατακτήσεις χρειάζεται να συνδεθεί με το αίτημα για συνολικότερες αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας.
Για μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας, με κεντρικό σχεδιασμό και κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής που θα έχει προτεραιότητα τις διευρυμένες λαϊκές ανάγκες και όχι τα συμφέροντα μίας χούφτας καπιταλιστών που ζουν σε βάρος της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας.