Το έργο αυτό ανεβαίνει επί μια δωδεκαετία από διάφορους θιάσους σχεδόν σε κάθε μεριά της χώρας.
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου
Σκηνικά: Δαμιανός Ανδρόνικος
Κοστούμια: Μαρί Ροδίτη
Μουσική επιμέλεια: Ξενοφών Ραράκος
Κινησιολογία: Σωτήρης Μπουχάγιαρ
Φωτισμοί: Ανδρέας Τρύφωνας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Μηλιώτη
Ηθοποιοί:
Νότα Δαρμανή
Ερμίνα Γεράρδη
Δημήτρης Πολίτης
Πρεμιέρα: Παρασκευή 27 Νοεμβρίου
7 ΤΕΧΝΩΝ ΤΟΠΟΣ (Βιρός) 9 το βράδυ
Για τη μετακίνηση των θεατών θα διατεθεί δωρεάν λεωφορείο (πλατεία Σαρόκο 8.30)
Ποια είναι η Χρύσα Σπηλιώτη
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου.
Το 97 παίχτηκε στο «Αμόρε» το πρώτο της θεατρικό έργο «Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;» που στη συνέχεια ανέβηκε σε άλλες δώδεκα διαφορετικές παραγωγές και έχει παιχτεί σχεδόν σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο. Επίσης στη Ν. Υόρκη στην ομογένεια της Αστόρια. Το 2004 το έργο εκπροσώπησε την Ελλάδα με το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου στην Κροατία.
Έχει μεταφραστεί σε έξι γλώσσες. (Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Πολωνικά, Πορτογαλικά, Κροατικά). Έχει εκδοθεί στα Πολωνικά σε μετάφραση Ewa Sziler στην ανθολογία ελληνικών κειμένων Ζ Parnasu i Olimpu.
Άλλα έργα της που έχουν ανέβει σε θεατρικές σκηνές είναι «Σκοτσέζικο Ντους» Στούντιο Ιλίσια 2000, «Αγκά-σφί και φί» σε δύο παραγωγές 2002 ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, 2003 Αθήνα Altera Pars. Ο μονόλογος «Με διαφορά στήθους» στο Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη το 2005 που επαναλήφθηκε το 2006.
Το τελευταίο της έργο «Φωτιά και Νερό» ανέβηκε το 2007 στο ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας και στο θέατρο «Άλμα» το 2008.
Το 2008 κυκλοφόρησε η πρώτη της συλλογή διηγημάτων «Χαμένο δίκιο».
Για το έργο
Η Χρύσα Σπηλιώτη μιλάει για την Ανακάλυψη της Αμερικής (συνέντευξη στη Μαρία Μπακοπούλου e-go.gr.):
«… η έμπνευση προήλθε από μια προσωπική κρίση στη ζωή και την καλλιτεχνική δημιουργία. Μετά από ένα καλλιτεχνικό στόμωμα, αποφάσισα να γράψω για πρώτη φορά θέατρο και να βάλω όλο το πρόβλημά μου μέσα σε μια ιστορία που δεν ήταν βέβαια η δική μου.
Το πρόβλημα και το ερώτημά μου συνοψιζόταν στο εξής. Πόσο μας καθορίζουν στη ζωή οι πρώτες οικογενειακές εγγραφές; Πόσο τα προβλήματα των δικών μας γίνονται και δικά μας διαιωνίζοντας την οικογενειακή παράδοση; Πόσες ανωτερότητες και κατωτερότητες, βεβαιότητες, ανασφάλειες, κόμπλεξ είναι απλώς δανεικά και χρειάζεται ν’ αντιληφθούμε και να αποποιηθούμε για να υπογράψουμε με το δικό μας χέρι τη ζωή; Νομίζω πως η συγκεκριμένη ανακάλυψη της Αμερικής, είναι περισσότερο η εξερεύνηση της προσωπικής άγνωστης εσωτερικής ηπείρου και λιγότερο ένας ύμνος στη γυναικεία φιλία.
Προσωπικά πιστεύω πολύ στη φιλία είτε γυναικεία είτε ανδρική, δεν τα διαχωρίζω, στηρίζομαι στις φιλίες, δεν θα μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου μοιράζοντάς την μόνο με ένα σύντροφο, τη μοιράζομαι εξ’ ίσου με κάποιους φίλους. Και ναι, μας καθορίζουν οι σχέσεις μας. Αντίθετα μ’ αυτό που λέγεται ότι γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι μας, εγώ λέω πως γεννιόμαστε και πεθαίνουμε με παρέα, σημασία έχει λοιπόν να είναι καλή και με επιλογή αυτή η παρέα.
Δεν ξέρω να σας πω ακριβώς γιατί παίζεται αυτό το έργο κάθε χρόνο κάπου, συνήθως με πολλή επιτυχία. Μπορώ να σας πω τι νιώθω όταν είμαι θεατής σε κάποιες καίριες παραστάσεις του έργου. Πως δεν με έχουν κοροϊδέψει. Και πως δίνει πρωτίστως τη δυνατότητα σε δυο γυναίκες να κάνουν δυο ισότιμα ρεσιτάλ ηθοποιίας. Πιστέψτε με έχω δει εξαιρετικές ερμηνείες κατά καιρούς.
Συζήτηση με τη συγγραφέα
Την Κυριακή 29 Νοεμβρίου στις 7 το βράδυ στο 7 ΤΕΧΝΩΝ ΤΟΠΟΣ η Χρύσα Σπηλιώτη συζητά με το κοινό της Κέρκυρας για τα βιβλία και τα θεατρικά της έργα.
Τελευταία σχόλια